inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 23.620):

Verschroeide aarde

in het stralend licht
op de rots
zie ik mensen

zonder een gezicht
in het verleden en heden
moe gestreden

wachten in slierten van mist
omgeven door
ijlende schimmen

met open opgeheven handen
omhoog kijken naar
de hemel

hopen op regen die de
verschroeide aarde
bevochtigen zal

Schrijver: Elize Augustinus, 9 december 2008


Geplaatst in de categorie: kunst

2.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 256

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

kerima.ellouise, 17 jaar geleden
Je hebt het gedicht weer heel goed gelezen Kerima, hartelijk dank voor je reaktie.
kerima ellouise, 17 jaar geleden
Als een schemerzone van zielen die tussen het aardse en het hemelse gevangen zitten en wachten op bevrijding, heel mooi deze mistgeslierde woorden.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)