Afdalen
netgedicht
Handen door mijn haar,
al even verward
als het laken onder
ons lief beminnen,
dan weer hard
tot op het bot en daar
wil ik je
steeds weer
ontmoeten en
verder
afdalen naar
gevlochten vingers
gespannen lijven,
dan weer los en
terug naar de plek
..waar woorden
maar half..,
het bed te klein,
een omgestoten glas..
scherven onhoorbaar…