Alle inzendingen van elsa

'Mama?' 'Ja kind.' 'Ik weet dat jij mij bemint.' 'Dat is waar kind.' 'Mama?' 'Ja schat.' 'Vind je het erg als ik iets jat?' 'Ja, maar ik houd nog steeds van jou schat.' 'Mama?' 'Ja lief.' 'In deze brief, staat: Ik vind je lief.' 'Maar kind, dat is ook wat ik van jou vind.'…

Eenzaam, altijd denkend maar wel alleen, En dat met zoveel mensen om me heen. De eeuwige glimlach, gemaakt, niet echt, Diep gewortelde pijn, tranen waar ik tegen vecht. De glimlach die eens zo spontaan was, verdween, Eenzaam, altijd denkend, maar zo alleen.…

Hoe leg ik je uit wat ik voel, hoe leg ik je uit wat ik bedoel? Onzekerheid, eenzaamheid, angst, voor mijn diepste gevoelens ben ik het bangst. Waar moet ik heen met deze last, laat me niet alleen, houdt me vast.…

Om anderen niet te kwetsen, maakt ik keuzes, laat anderen kletsen. Om anderen te ontzien, zeg ik dingen die ik niet meen misschien. Goed bedoelt maar ten kost van mezelf, Want wat ik echt wil dat uit ik niet, Ik maak keuzes zodat een ander geniet.…

Ik kan niet meedoen, altijd aan de zijlijn, De brede glimlach op mijn gezicht, niet meer dan schone schijn. Tranen branden achter mijn ogen, maar ik laat ze niet zien, Mijn hoofd naar beneden gebogen, en tel langzaam tot tien. Pijn in mijn hart, pijn in mijn ziel, Omdat wat men zag, toch niet beviel.…

Ik voel me geen lust maar een last, Zit voor mijn gevoel opgesloten in een donkere kast. Het gevoel weegt zwaar op mijn hart, Mijn gedachten ver weg, mijn ogen gitzwart. Niemand die begrijpt hoe ik me werkelijk voel, Iedereen ziet alleen die vrouw in die rolstoel. Ze verdwijnen, rennen weg voor wat is, Waar is nu die arm, die knuffel die ik…

Waarom oordelen mensen zo snel, Wat is er zo leuk aan andermans kommer en kwel? Waarom zoveel haat en verdriet, Ben ik dan de enige die de wereld zo ziet? Een schouder, een luisterend oor, zo’n simpel gebaar, Waarom is dat voor velen zo ondenkbaar? De woorden zijn er wel, de daden ontbreken, Ik zwijg en laat mijn veelzeggende ogen spreken. Kijk…

Ik kan niet zijn wie ik ben, want de wereld vindt me raar, Ik pas niet in het hokje, men schaamt zich voor me, vandaar Ik ben een Wiccan en trots dat ik het zeggen mag, 7 dagen in de week 24 uur per dag. Voor hen die niet begrijpen is er geen uitleg, voor hen die wel begrijpen is uitleg niet nodig. Eenzaam ben ik maar ik ben wel…

Ik wil weg, ver hier vandaan, Gewoon verdwijnen, gewoon weggaan. Alles achterlaten, geen pijn, geen verdriet, Even geen problemen of ellende in het verschiet. Was het maar zo gemakkelijk, kon het maar, Het leven zoals het nu is, is zo vreselijk zwaar. Waar vind ik mijn rust, mijn sereniteit, Waar is het gebleven, sinds wanneer ben ik het kwijt…

Waar kan ik heen, bij wie kan ik huilen, Van wie krijg ik een schouder, bij wie mag ik in bange tijden schuilen. 's Avonds zit ik alleen, iedereen is ergens anders heen, En ik? ik voel me een blok aan hun been. Ze gaan naar vrienden of bekenden, kennissen of buren, Ik zit opgesloten binnen mijn eigen gebouwde muren. Muren van bescherming…

Waarom doen mensen mij zoveel pijn, waarom kan het nooit eens gemakkelijk zijn? Een leven als een woeste zee met torenhoge golven of als een donker woud vol hongerige wolven. Geen veilige plaats, geen geborgenheid, nog steeds geen pad dat naar een zorgeloos leven leidt.…

Trots als een pauw op mijn eigen vent, Jij bent iemand die zijn grenzen kent. Jij bent gestopt met drinken, zomaar gestopt, En er heeft zich een andere man ontpopt. Een krachtig, ijzersterk persoon, mijn vent, Dit is mijn mannetje, dit is wie je werkelijk bent. Zonder hulp, gewoon op eigen kracht, Dan heb je doorzettingsvermogen, dan heb je macht…

Ik kan de antwoorden niet vinden Heb gekropen op mijn knieën Zoekend naar alles Om me te helpen niet te verdrinken Beloftes zijn leugens geworden Niet eens eerlijk diep van binnen Ik loop achterstevoren En zie dat mijn leven me vaarwel zwaait Dolend door de straten als een blinde. Kan niemand me helpen weer te zien?…

Stilte, een grote leegte, geheel verdoofd, Geen antwoorden, dubbel zoveel vragen in mijn hoofd. Hoe gaat het verder, wat moet ik verwachten? Geen woorden kunnen deze pijn verzachten. Teveel vragen, teveel onzekerheid, Waar zijn de antwoorden? Hoeveel tijd? Een grote leegte, geheel verdoofd, Zoveel vragen dwalen door mijn hoofd. Onmacht, boosheid…

De weg die je moet gaan is eenzaam, donker en stil. Het enige wat je hoort is jouw innerlijke schreeuw Om begrip, een schouder, een beetje menselijkheid. Het is al zo'n vreselijk oneerlijke strijd. Je bent alleen, tegen een vijand die je niet kent. De vraag is nu of je er sterk genoeg voor bent.…

Als ik bij jou was voelde ik me zo fijn. Het voelde alsof ik zweefde en alles kon en mocht. We lachten samen altijd om van alles en nog wat. Het leek wel een droom. Maar het was iets wat er niet wezen mocht. De droom veranderde in een nachtmerrie. Het fijne gevoel veranderde. Lachen werd huilen. En dromen, dromen werden bedrog.…

Het is te laat om sorry te zeggen. Het is te laat om je terug te nemen. Na alle dingen die ik tegen je heb gezegd. Ik meende het niet, het was allemaal maar nep. Maar nu ? Nu is het te laat. Te laat voor een sorry. Te laat voor een dag. Te laat voor alles. Dat is iets dat je weten mag.…

Mijn stralende lach en mijn mooie gedichten mijn tedere woorden mijn onverwoestbaar krachtige wil ik hebt mijn noodlot steeds het hoofd geboden tot het eind geloofde ik mijn idee van geluk ik ga niet weg ik heb nog wat tijd gekregen ik zal altijd maar door gaan tot aan het eind ik heb je voor altijd m'n hart gegeven ik draag…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…

Nu al de zoveelste kuur, en de zoveelste behandeling Ik had verwacht dat het nu wel beter ging Maar nee weer geen goed bericht Is er dan helemaal geen positief uitzicht? Het einde is nog niet in zicht, helaas niet Dat doet mij ongelofelijk veel verdriet Om aan dingen te moeten denken waar ik gewoon te jong voor ben Het is iets waar ik nooit aan…

je ogen kijken me wazig en teder aan je armen omsluiten mijn lichaam en ik vlei me extra tegen jou aan dat geeft me zo’n onbeschrijfelijk gevoel ik hou van jou is wat ik bedoel…