58 resultaten.
de reiziger
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 621 De reiziger staat stil
Zijn blik overwelft de gehate vlakte
Hij wikt de taal van zijn geheugen
Het lied des vaderlands
De reiziger leeft in gemeenschap
Met auto, bus en trein
Groet de nederige passanten
En de bloemen aan het venster
De reiziger is een held gelijk
Loopt gezwind over het water
Peilt de weemoed van de vissen
En de achterdocht…
de schijn tegen
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 975 ik neem uit het medicijnenkastje
een aspirine en een dosis filosofie
die de stoelgang bevordert en
helpt bij de afvoer van afvalstoffen
zoals een wandeling op het strand
het schuldgevoel doelmatig afweert
neem ik vrede met het keukenwerk
en dis gedienstig het avondmaal op
want ik heb zo waar de schijn tegen
kan niet even schuilen voor…
de zee is wit
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 518 de zee is wit de zee is rood
likt en liefkoost duinen
en gedachten witte vloed
golft over me heen
schuim op de lippen
andersgeaard slijm
uit het slijk van haar bekken
ik begeef…
dominique suite 2
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.140 de stad ontploft tweevoudig
als de daders galopperen in het lagere dal
- want ik ben eertijds met de helm geboren
en zie, met verdeeld gemoed, in de stand van je ogen
de verborgen toegang tot het koninkrijk der doden
o wee, ik zet een stap achterwaarts
en neem met overleg mijn hoofd in mijn handen
reeds heeft de aarzeling de tover verbroken…
fragment
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.098 ik hou mij vast
aan de reling
steeds verder uiteen
in onderdelen
zwaargewond
aan het hoofd
woorden rijden
zich klem
in de korst
van mijn keel
ze hebben verleerd
hoe een vrouw
planmatig te bedaren
het onvermogen
is totaal
verdwaasd kijk ik
naar hemel en aarde
mijn klamme voeten
vatten vuur
rook verast
de kleur van mijn…
helende twijfel
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 2.367 de laatste vrouw omhelzen,
enerzijds;
de etterende stilte van de laatste baarmoeder
doorboord,
in mijn schuwe harige handen voelen woelen
roerloos ziekteontsmet water,
sprakeloos ben ik, geheel merg.
en doorheen mijn zwoel bloed beschimmeld
beschuitafval van voormiddeleeuws stuifmeel;
in de vlucht verborgen, verzwegen mijn altijd
open ogen…
in weerwil
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 891 WOORDEN SPORADISCH UITGESTROOID
plots gaf zij een kreet, en allen getuigden
UIT MIJN HAND, LEEGLOPENDE LEKKE DOOS,
wij dit later, in het nieuwe korenveld;
ONDERHUIDS ZICH SPIEGELEND AAN DE WEKE
nooit meer hielden wij van geluid dat stapt
MAKKE WAND, IN DIERENVELLEN GEWIKKELD,
over je heen, als duizend ontpootte duizend-
ELKAAR OMHELZEND, IN…
insomnia
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 441 de nacht schraapt haar keel
de klok struikelt over de uurwijzer
op de rand van hun bed
likken de slapelozen
hun inwendige bloedingen
maar: vogelzangen ritselen reeds
het ingetogen behang
de dageraad tooit zich
met verkoolde sieraden
mijn krachten schieten kuit
Douwe Egberts wrijft zich de ogen uit…
kardemom en gember
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 467 de voorposten van haar verlangen
verlaten als eersten
het huis tussen morgen en dageraad
het contact te krampachtig
de onderhandelingen kil en stuurloos
ik verborg me in de gordijnen
strooide woorden zonder kloof te dichten
nu drink ik op mijn eentje
de wijn die ik gekocht heb voor tweeën
verloren de voeling
met mijn golflengte en mijn…
nervositas
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 1.052 uit de ruïnes rijzen zenuwen
ze razen door de buizen van het huis
kneuzen de ruimte
waar mijn gemoed geduldig veinst
slechts mijn gemoed te zijn
en niet de bruisende bron
van mijn gebundeld wezen
ik sla op de vlucht
voor de kraaien in mijn haar
mijn woorden glijden uit
vergeten mijn inborst te kneden
ik sta op de rand
bereid over lijken…
nocturne 2 (Osaya)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 623 dek me toe, Osaya
bevang me
met je adem van hars
sluimer
in de drang van stilte
draag me over
aan de goden van weleer
het is nacht, Osaya
de sterren
deemoedig bewaren
het geheim
van ons verlangen
de wind zwijgt
over ons lot
beken, Osaya
hier in het zand
van de gestrekte woestijn
tieren geen leugens
hier is alles
waarachtig en…
nomade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 367 Bewegen doe je in spreidstand
En dansen op het slappe koord van
Hypotheses en vermoedens
Doorheen zand en woestenij
Over de gegolfde daken heen
Je bent weerloos en toch ongekwetst
Je kijkt me in de ogen
En zet je weg verder
Door de voorsteden en minaretten
Je kruipt waar gaan niet kan
Je zengt in het zonlicht
En zelden rook je een sigaret…
nomade (2)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 617 bewegen doe je in spreidstand
en dansen op slappe vermoedens
doorheen zand en woestenij
over gegolfde daken heen
oefen je vaardigheden
weerloos en toch ongeschonden
je kijkt me even in de ogen
zet dan je weg verder
kruist voorsteden en minaretten
proef eigentijds stuifmeel
je zengt in het zonlicht
en zelden rook je een sigaret
met de…
oedipus met uitgestoken ogen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 958 de zon ontmant mij.
zij striemt mij met gulden roeden.
ze is wreed waarom toch?
ja, ik heb de kruik gebroken
languit gelegen in het riet
in Rimbaud’s dronken boot
maar waar en wanneer
zelfs de zon heeft het nooit geweten
toen horloges nog geen secondewijzers hadden
en ik zonder verrekijker op pad trok
het verleden deel was van het nu…
ontstoken oog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 336 in je vaarwater drijven
vissen moedeloos
je ontstoken ogen
ontvlammen
mijn wenkend gebaar
op schroot
tiert de gedachte
zienderogen
op een schotel
breng je mij
wilde papavers
windstilte doorboort
het witte vlies…
opgezette vogel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.408 ik heb haar te boek gesteld
als een opgezette vogel
die niet fluit of zingt
niet trekken kan
naar het fel gekruide zuiden
of als een machine
of een verlaten goddeloos dorp
in het dal daar beneden
ik heb haar bekeken maar niet gezien
betast maar niet echt gevoeld
niet met haar gereisd in de koele ochtendmist…
outsider
netgedicht
1.0 met 9 stemmen 1.575 in de val
brak ik ondermeer mijn keel
zocht adem
in een nabijgelegen herberg
tevergeefs. Je was niet
op de afspraak.
gaten in mijn geloof
lieten mij geen keus.
uitgestoken ogen.
zo dwaalde ik door het dal
de vliegen afschuddend,
een ongeneeslijke ziekte.
mijn moeder van weleer,
op de trappen,
zong een vermaledijde melodie
bleek…
overspel
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 1.335 de poesjes
ze kruipen kopjesschuddend
vanonder het lage afdak
duikelen de ochtend in
wassen zich in het tere zonlicht
ze besluipen vroege merels en
maken jacht op vlinders
die uit koers zijn geraakt
oeverloos en vlak hun wereld
kent geen verborgen geheimen
ze gehoorzamen braafjes
het voorouderlijk instinct
plegen geen overspel…
persiflage
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 4.130 de verwenste dichter en ik zelf
wensen u een aangename nacht
een plaats onder het hemelgewelf
zoals je ’t zelf zou hebben bedacht
wij schrijven niet langer uit volle borst
eerder vanuit de hondse onderbuik
of vanuit een bijna ondraaglijke dorst
dit allemaal tot eenieders verbruik
zo nemen wij beiden plechtig afscheid
met dit laatste welgemeend…
procedurefout
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 1.261 blinkt de bleke vrouw
in haar tranen?
ik was spoorslags
door haar binnenland gereden
had voren geploegd
in haar eigenwaarde
en haar zomerkleed
mijn wreed vertoon
lonkte naar haar jeugd
vloekte binnenskamers
heb haar als een jonge zeehond
buiten spel gezet
stil telt ze haar verdriet…
rigor mortis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 444 als een vogelverschrikker
heb ik gepoogd
leven en dood
te verschalken,
liefde te bewaren
in vergeelde flesjes.
maar nu is mijn stem
welhaast bevroren en
mijn lever zwaar ontstoken
zo overleef ik de weerwraak
van de winter niet.
inwendig plooit
mijn gemoed
tot barstens toe.…
schraal bier
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 1.000 schraal bier kraait in je leden
ontzet verzuurt wroeging
de veelslachtige bronnen van je pijn
het vocht verschalkt
je weemoedige flanken
genadeloos
in je schroom zoeken
besmette zenuwcellen
wortel en goedkoop plezier
klarinet speelt de aftocht
ongeschreven brieven talloos
splijten maag en nieren
je droomt: je bekent een halfgod
ontfutselt…
stella polaris
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.362 deze nacht neemt zichzelf tot vrouw
wekt de doden
uit de valkuilen van het niets
ik sta aan de reling van een eindeloze brug
wuif naar het nageslacht
ongelukkig maar toch sierlijk
val ik eindelijk
en klinkt trompetgeschal
ik neem met list en kompas
mijn vaste positie in
in de buurt van poolster en grote beer
ziende leef ik verder…
vogels sterven langzaam uit
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 576 de zwaluwen troepen samen voor de aftocht
trekken met hun verleden naar het zuiden
de vunzige lucht is drachtig van bange dagen
onweerswolken nopen ons te wachten
op de stille komst van nieuwe ijstijden
wij die zijn uiteengerukt door het lot
tellen in onze handen de schaarse sterren
en onze voornemens voor de komende week
we schreven brieven…
woordbreuk
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 435 in deze botsing
van ongelijke werelden
breekt het woord
barst en kraakt
onder het olijk jolijt
van eeuwige paradoxen
levert enkelvoudige letters
aan het edelachtbare Hof
en de betere huizen
geblakerd hun tradities
en rijk verleden
ogen en oren
koloniseren gewetenloos
de lamme hersenen
beheren strategisch
spraakkunst en bloedsomloop…
woorden uit St-Laureis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 412 in de ivoren toren van de nacht
heeft de held uit vroegere tijden
zich een vrouw genomen.
in het niemandsland achter haar ogen
wast hij zich de handen
zodat zijn dromen hem onherroepelijk
ontvallen en verzengen in zijn vleesgeworden
stem.
dan herinnert hij zich
zijn in hout gesneden afspraak met zijn moeder
en waar daareven hoefgetrappel…
zelfportret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 632 ik ben een dichter, geen mens
van vlees en bloed
de goede moordenaar
de tand des tijds
een zigeunerkoning
Geronimo
in ’t diepst van mijn gedachten,
als een eerstejaarshopliet
spring ik over woorden
smoor de regels van de spraakkunst
hoogmoed eist haar tol
in het holst van de nacht
(4…
zon in de ogen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 846 rond de zon lopen in draf
duizend kinderen,
zij eten op het gejank der achterbuurthonden
daar waar ik lig
de zon als een muziekspel in mijn ogen
ik dring verder
naar de velden gisteren verborgen
achter modderige wolken,
laat ik het licht bijten
met zijn jonge tanden in mijn huid
zij die er nog niet is,
brengt spiegels aan,
vangt de…