inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 5.102):

stella polaris

deze nacht neemt zichzelf tot vrouw
wekt de doden
uit de valkuilen van het niets
ik sta aan de reling van een eindeloze brug
wuif naar het nageslacht
ongelukkig maar toch sierlijk
val ik eindelijk
en klinkt trompetgeschal
ik neem met list en kompas
mijn vaste positie in
in de buurt van poolster en grote beer
ziende leef ik verder

Schrijver: eric rosseel, 10 juli 2004


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.1 met 7 stemmen aantal keer bekeken 1.361

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)