Alle inzendingen van erik

wind waait weelderig. welnee, de wind waait woest en wild. waarom? waarheen waait die wanhoop van kou? waarneembaar een welhaastig wapen, wellustig wervelend wegstuivend al wekenlang. weersgesteldheid, windkracht winters walgelijk en wederkerend. weersvoorspelling weerzinwekkend. willens en wetens wringt en wraakt de watertandende wind ons in woede…

LIEFDE Hij pakte een doek uit zijn zak En reikte die haar Zij bracht de doek naar haar neus Een niet ongebruikelijk gebaar Daarna klaar Ging de doek weer terug naar hem En daarna heus Ging de doek naar zijn neus En daarna weer terug in zijn zak.…

Nu we kozijnen zijn in deze keuken, kijken ze wel naar de leuke overbuurvrouw op haar balkon of een bescheiden lijnvlucht die over komt, maar niet naar ons, die alles omlijsten. En nu we planken zijn in deze vloer, horen ze ons voor geen meter, terwijl we bij de minste beroering vervaarlijk kraken en zij tijdens koken of woorden tal…

(opgedragen aan 't hele Barre Land) Ik ben bezig met de voorbereidingen. Eerst opschrijven Wat ik wil zien Wat ik ga zien Wat ik zie Wat ik niet zie Wat ik had kunnen zien Wat ik had moeten zien Wat anderen zien Dan uitwerken, maar Je hebt je beperkingen, natuurlijk. --------------------------------------- uit: verschijnt…

Gesneeuwd heeft het in deze vlakste aller vlakten Een wolf voelt zich geroepen tot bewegen en zet zich dan ook werkelijk in beweging Een goede wolf draaft links de dageraad tegemoet Kwade wolven ook. --------------------------- uit: 'Boze Wolven', 2002.…

O schrijver klein, treur niet te zeer en voer uw pen met ijver. Op 10 december is ´t al weer ´Dag van de kleine schrijver`.…

de vernieuwde slang kronkelt zonder omzien weg van haar oude huid…

onder het afdak hangt een oude wastobbe met koolmeesnestje…

paadje langs een wei - de ogen van de kudde stappen met me mee…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…

besneeuwde krater wolkjes grijze rook en as uit grootvaders pijp…

Een duif bereikt een tak. Het klinkt als knarsende scharnieren, hangt in de zilveren lucht en is weer uitgewist. Klimop bekleedt verweerde stammen. De cirkel van kastanjes, langzaam uit elkaar gehaald, legt op het grasperk nog de handen van zijn schaduw, bedekt het met een zoete regen van genade, van gebladerte. En midden in de…

ondergaande zon op het hoofd van de meermin een eenzame meeuw…

met open armen ligt de bokser uitgeteld terneergeslagen…

de schildpad spartelt driftig en in levensnood ondersteboven…

rondom een paaltje kring van kortgevreten gras en geitenkeutels…

maanloze vriesnacht - als een zwartfluwelen doek vol diamanten…

droefgeestig druppelt de single malt old whisky tranen langs het glas…

hoort stil het zachte ruisen van het ranke riet aan de waterboord…

eitje uit het nest stukgevallen embryo wordt nimmer vogel…

spitsneus kraaloogjes stil stekelig opgerold en plots verdwenen…

tussen de zuilen van de tempelruïnes groeit een sprietje groen…

zo'n hanengekraai hij belandt nog in de pot wegens buurtlawaai…

je adem wordt wolk als wasem van je warmte in de winterkou…

ik stoorde me aan het roekoeën van de duif maar niet genoeg om er m'n geweer voor uit het vet te halen ik wachtte tot een volle tram de halte naderde dan drukte ik me tegen de billen van net zo het uitkwam dat men niet bij me aanbelde kon ook duiden op oneindig talmen als ik iemand op straat zag in z'n regenpak met in de ene hand een hengel…

Madeliefjesmade Schoonheid verstopt onder misselijkmakend Zo ook ik, de mensenmade Diep gravend - rot, vies vlees tot in de kern Etend, vretend, honger Altijd meer en weer, etend dat zonder verweer Mens en madelief Begraven onder vies, verrot vlees Vlinder en vlieg Tandenjeugd, levende maag Ik ben de mensenmade, de madeliefjesmade Ook…

Zijn naam is Steven Watertij Hij is schrijver van beroep Hij schrijft voor zichzelf maar vooral schrijft hij bij een grote consultancygroep Daar bezigt hij wekelijks technische taal maar op woensdag is hij vrij Dan stort hij zich weer op het eigen verhaal van Steven Watertij Eén stukje per dag schrijft hij met een lach en soms wat verdund…

Wat heb ik er weinig van meegemaakt, de myriaden voorvallen op aarde die eindigden binnen de 31 miljoen 622 duizend en 401 seconden uitgeroepen tot het jaar 2008. Al het schenden, met voeten treden, graaien, overstromen, al het fanatieke moorden en oplaaien – godzijgeloofd kon ik ze hier gedrukt voorbij zien komen en overgaan tot de orde…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkenloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. -------------------…

Eerste liefde! Waterige zon op ijsvogelplasje! Al te fijntjes begin je meteen te zeiken in mij. Vruchtbaar hoor, dit doornat afwachten, aandachtig kijken, piepkleinvogeltje scoren soms... Donderstraal mij liever eens flink in de kluiten, miezer, kluns eens in mijn blubber rond! --------------------------------------- uit: 'Jou willen…