Alle inzendingen van Erik Nillessen

zuiver van geest trek ik lerend door de wereld, met vallen en opstaan. altijd op zoek naar meer, hoger, dieper, maar het ontgaat me soms, dat dat wat ik zoek, ik al ben!…

terwijl de mist optrok bij heuvel 369, kwam de rauwe waarheid van de natte nacht in het licht. hij liep naar de heuvel die hij nog niet kon zien, maar wist wat hij daar zou aantreffen! dood en verdoemenis. links lagen twee boots, in die boots zaten twee voeten, afgerukt van het verschroeide levenloze lichaam dat verderop lag,…

ik had niet verwacht dat ik zou overleven, de aarde onderdrukte me. ik had niet verwacht dat ik zou ontwaken, dat ik zou voelen, dat mijn fragiele lichaam door de vochtige bodem het vermogen had te reageren. ik had niet verwacht dat ik me zou herinneren na zulks een lange tijd, hoe ik mezelf moest openen, in de late lente, in…

ik liep onlangs op de oevers van de Colorado River, in de baarmoeder van onze oorsprong, de Grand Canyon! ik stond daar in die canyon, zo nietig in schril contrast tegen die magistrale rotsformaties in een diversiteit aan kleuren, van dieprood naar zandbeige. de geschiedenis van de aarde ontrafelde zich voor mijn ogen in miljarden jaren…

soms heb ik van die dagen, dan wil ik de tijd even vertragen. een boodschap in wijnfles in golvend water gooien, hopend dat ik iemands vlinders kan laten ontdooien. soms heb ik van die dagen, dan wil ik antwoord op mijn vragen. ik zing dan een liefdeslied meegenomen door de wind, laat het landen zonder dat iemand het ziet, in een…

in haar ogen zie ik verbittering, in haar gedrag zie ik ontkenning, in haar 'theater' zie ik de 'gestorven' zwaan. in het verdriet van de nacht, in de kilte van de noordenwind, in de dans van enkelvoud, in een gebroken spiegel van onschuld in verdrongen tijd. ik zie haar snakken naar de adem van haar geweten, verstikkend in…

de tragedie van ons leven is niet de dood, maar wat we laten doodgaan terwijl we nog leven!…

hoe vrij ben jij? we moeten naar school. we moeten gaan werken. we moeten trouwen. we moeten kinderen opvoeden. we moeten geld verdienen. we moeten eten en drinken. we moeten ons kleden. we moeten normaal doen. we moeten de actualiteit volgen. we moeten stemmen. we moeten onthaasten. we moeten ergens in geloven. we moeten elkaar respecteren…

Somebody vroeg aan Anybody of hij de zaken al had geregeld. er viel een diepe stilte. toen brak de hel los, Everybody ging zich ermee bemoeien en Nobody zweeg!…

hij was bang dat hij zou sterven in zijn verdwaling, op zoek naar hartstocht en warmte, maar geen liefde zou vinden!…

alleen, sta je daar tussen die duizenden grassprietjes, maar zal ik jou eens wat vertellen paardenbloemetje, ook al zijn die grassprietjes er in de duizenden, dat wil nog niet zeggen dat ze ook samen-zijn! eigenlijk paardenbloemetje ben ik wel blij met jou, want in die zee van allemaal hetzelfde is er maar één die me aantrekt…

ik reed vanmiddag door de kerkstraat en wie schetst mijn verbazing, daar stond een kerk. ik reed verder en kwam terecht in een dorp en wie schetst mijn verbazing, op het bord stond: dorpstraat. ik sloeg rechtsaf en kwam in de esdoornstraat en wie schetst mijn verbazing, er stond niet één esdoorn. ik sloeg linksaf een zag een paar…

in zijn 360 graden horizon, zag hij alleen veel beton. want, in het centrum van licht had hij totaal geen uitzicht. in dit duister gesloten ansicht, zocht hij de pen en schreef een gedicht. over de grijze massa beton, én hoe hij met schrijven zijn licht herwon!…

op jouw lippen wil ik me verzoenen, dag en nacht. in jouw boezem wil ik verdwalen, dag en nacht. in jouw intimiteit wil ik doordringen, dag en nacht. in jouw dromen wil ik waarheid worden, dag en nacht.…

Ik streelde met mijn ruwe handen in haar rijkelijk gevuld landschap haar zachte blossom en reikte naar het vocht om haar lippen te beroeren!…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

een kleurenpalet in het hemels onbereikbare, de wind drijft de wolken in dit constant veranderlijke doek, openbarend tegen de achtergrond blauw, naar ongekende vergezichten, van licht transparante sluiers naar donkergrijze massa's. en ik, ik ben slechts een stip, aan de grond genageld, kijkend naar dit atmosferisch wonder. want het…

Voor een quickstep heb je een partner nodig, techniek, publiek en een goede vloer. Voor een tango heb je een reden nodig, ziel, een vurig hart en mystiek. En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

in haar afstand ervaar ik geen integriteit, vertrouwen en geloof. ergens onderweg is de vriendschap gestorven. in mijn ongeduld sluit ze me buiten. in rust verwaarloost ze me. gerommel in de marge is investeren in frustraties en stress. in dit eindeloos coma regeert de utopie. de verkenning onvoltooid. de top onbereikbaar. de afstand…

ik had haar gevangen in mijn zoomlens, een fractie van een seconde. woorden schieten tekort, oog-ver-blind-end, oog-ver-blind-end! doch, de opname catastrofaal, LEEG. ik was teveel bezig met het moment, maar, te weinig met de opname!…

Toen hij ontwaakte uit zijn droom, voelde hij niets meer. Een kortstondig moment zat het lichaam op slot. Overmand door paniek bad hij tot God. maar, God was niet thuis. Plotsklaps ontwaakte zijn ziel en sloeg zijn gedachtengang op hol. Waarom? Waardoor? Kon hij zich zijn droom herinneren? Twee vragen roepen mij naar een eind…

ik en mijn littekens zijn nauw met elkaar verbonden, we zijn één geworden door de tijd, smachtend naar momenten zonder striemen, zonder kneuzingen, zonder bloedingen. ik en mijn littekens herinneren mij aan de verdringing, ontkenning en verwerking van de inmense pijn, die ik in elke voetstap heb achtergelaten. ik en mijn littekens…

Hoeveel mensen zijn er écht gelukkig in de liefde? Hoeveel mensen zijn ongelukkig alleen? Ik ben géén van beiden! Ik ben ongelukkig in de liefde, maar niet minder geliefd. Ik ben gelukkig alleen, maar niet eenzaam, verroest en verlaten.…

de zeeën zijn oeroud, en wij mensen, ach, wij komen en gaan. maar het zout van onze wateren stroomt in ons bloed, kalk zit in onze botten. en, elke keer als wij op het strand lopen geven we spontaan toe aan dat oergevoel, zonder schaamte gooien we ons schoeisel in de ruimte en ontdoen ons van de geritste en geknoopte ballast, rennen…

de traan die ik van binnen voel, laat ik van buiten niet zien. de glimlach die ik van buiten laat zien, daar is van binnen geen plaats voor!…

alléén als de zon schijnt ben ik nooit alleen, doch ik ruik hem niet, ik proef hem niet, ik voel hem niet, ik hoor hem niet, maar ik zie hem wel. alleen als de zon schijnt ben ik nooit alleen, doch hij loopt links of rechts, voor of achter me, altijd in de tegenkleur zwart. hij praat niet, hij schreeuwt niet, hij eet niet, hij…

in de onderzoekskamer van de dokter vond hij de waarheid voor zijn klachten, een maskerende valkuil, die hem decennialang sluipend heeft uitgehold, door een vergiftiging die zijn lichaam beroofde van zuurstof en volledig uitputte, de ultieme prijs voor een dodelijke verslaving. in de afgrond vond hij het antwoord, hij werd wakker! de schade…

Een wit vel ligt onaangeroerd op tafel en kijkt mij al dagenlang leeg aan. Er is niets wat ik het vel kan toevertrouwen of vertellen. Ik ben leeg en daardoor is het vel leeg. Het vel wil gebruikt worden, met zwart. De pen is vol, maar wacht dat die ter hand genomen wordt om het maagdelijk wit te ontroeren met zijn zwarte inkt-sappen. Wat…

ik kus mijn lieve en vertrek al vroeg naar de polder, nog gehuld in de nevel loop ik in dit schijnbaar desolate landschap. ik zie mezelf in de onmetelijkheid van dit doek dat nog geen penseelstreken en kleur bevat. ik hoor mijn voetstappen in de grijze asfaltlaag dempen. ik ruik de muffigheid van dit verstild beeld. ik voel de rijpheid voor…

in de verte ligt een vraag, een analyse, een keuze. T-splitsing, sla ik linksaf of rechtsaf? linksaf en ik ga naar de stadse drukte, rechtsaf en ik ga naar de bosrijke stilte. in de stadse drukte jagen we op tijd, die we niet inhalen. in de bosrijke stilte onthaasten we in tijd die we genieten!…