Oergevoel
de zeeën zijn oeroud, en wij mensen,
ach, wij komen en gaan. maar het zout
van onze wateren stroomt in ons bloed,
kalk zit in onze botten.
en,
elke keer als wij op het strand lopen
geven we spontaan toe aan dat
oergevoel, zonder schaamte gooien we
ons schoeisel in de ruimte en ontdoen
ons van de geritste en geknoopte
ballast, rennen als gekken door het
schuimend water tussen zeewier en
drijfhout, als de naar huis snakkende
verdrevene na een lange ballingschap!
planet.nlGeplaatst in de categorie: natuur
Oertijd Er is nog niet op deze inzending gestemd.
176
176
Geef je reactie op deze inzending:
Het is overigens mijn opvatting, dat een mens
op verschillende manieren kan 'thuiskomen'.
Diepgaand, maar tegelijk luchtig beschreven.