Alle inzendingen over natuur

Wat ga je tekeer, wat loeit het ongekend ‘t is herfst dat weet ik wel je waait door kieren, gaten en deuren zelfs lopen gaat met jou in de rug snel! Wat ga je tekeer, de blaadjes vallen sneller rapper dan normaal zeg maar ‘t grastapijt ligt vol met wat eens groen was de bomen ogen kaler en kaler. Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft…

je regenboogde kleurde druppels van horizon naar hoog verdween in het donker van de bui waar wolken nog net raakten sissend viel kou op de nog warme grond vernevelde tot mist trok op in flarden die scheurden door de vlagende wind later drogend op zijn reis naar uiterst ijle hoogte tot in lengte van dagen zullen alle druppels…

ze wuiven niet zwaar zwiept het riet onder stuwend code geel ze buigen blijven heel in een weerloos golvend striemen nog kanten zij de rechte sloten en het open waterwingebied er is geen angst handen zijn nog niet gesloten de storm duurt niet lang toch nevelt regen nog wat vage herinneringen tegen de beslagen ruit toen…

De watervlakte blinkt knipogend en rond, vraagt vrolijk welvend kleine zeilboten al deinend en zwenkend door te stoten: golven en vaart houden hun luchtig verbond. De bomenkring om het meer is een bond van wachters; ze waken streng, vergroten de opwekkende geest bij de stad Sloten en diens vertier op schepen, elke stond. De Friese wind geeft…

oh, droomboom zo doorwrocht ooit blo opschot, doch vlot ontsproten voorts zo fors, hoog op poten toont vol trots zonder schroom, ofschoon voor dor of dood ontloken, boven boomschors onttroond zomerschoon door rode toon omvlochten looft zo'n glorend oktobershow zo doorschoten kop'ren kroon wordt ontbloot voor groots vertoon voor ozo gewoon…

Kijkend naar de maan, in het duister van de nacht, voel ik de stilte om mij heen... De schoonheid van het koele licht. Als een trouwe wachter, eenzaam en alleen. En denk aan hem die alles maakte, hoe groot zijn liefde wel moet zijn. Zijn macht die hij gebruikte, voor zon en maneschijn. Hij vat de zeeën in zijn hand, weegt de bergen in…

De taal van een herfst met zijn open stemmingen gekleurd en gelaagd. Wanneer herfst overvloed aan kleuren en texturen aanbrengt in het glooiend landschap waar een rood, oranje, geel, goud tot roest de zintuigen beroeren en ontroeren Verder krijgen hun bijzondere creativiteit en uitzonderlijke schoonheid mij in beweging. Terwijl men afscheid…

de tiran keek op een mooie morgen heel bewust om zich heen en vergat verrukt heel even al z’n zorgen en voelde dat de natuur hem iets wou leren maar vroeg zich af hoe of wat? De dichtbij staande appelboom zei: doe waartoe je bent geschapen en de zorgen zullen zich van je af keren ik schenk de mensheid vruchten beperk je waardevolste kunnen…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

“Op bergen en in dalen Ja overal is God” Kent u dat christelijk lied? In Berg en Dal Is het overal goed Kent u dat Nederlands gebied? Ik stel me zo voor U kent ze beiden niet Vergeet dan dat lied Maar bezoek dat gebied In het Rijk van Nijmegen Ligt een stukje rijk van God Het is niet alleen goed Het is meesterlijk goed Ik was…

Bladeren zweven op frisse adem van herfst in zachte landing. Wanneer onverwacht een dichte wolk van verscheidene dode bladeren als een zwerm spreeuwen spatte in de open lucht tegelijk bracht ze met verschillende en zachte penseelstreken kleuren aan die een voor een niet waren ontsnapt aan mijn zintuigen. Mooi maar het gebeurde zo snel en…

waar de spotvogel gorgelde schreeuwde huilde en de dappere winterkoning dichtbij de grond een wormpje zocht waar de eenzame zwaan op haar lege eieren broedde en in de verte de tere eendenkuikens zag daar legde onverhoeds de nachtdauw een sluier over mijn hart…

De amoebe zwom Zwom wat hij kon Hij was dan maar één cel Maar zwemmen kon hij wel Alle haartjes trilden Tot ze niet meer wilden En zijn staartje zweepte Hij sleurde en hij sleepte …maar zonder resultaat U snapt wel hoe dat gaat Het pantoffeldiertje Is naar hem op jacht Grijpt hem op zijn sloffen (meer PK’s en macht) Het is de evolutie…

ik zag je spreken met de regen op een uitgesproken miezer dag zij spetterden totaal onverwacht hun letters in een blanco plas die licht naar buiten krulde las met de glinsters in de druppels op je huid alle teksten weer voluit in kleine stromen begonnen dromen te vloeien uit de ervaringen van de plenzende bui je proefde…

het burlt en gromt botst en knotst gewei op gewei hij tegen hij bij nacht en ontij in de kou op de hei de bronsttijd is weer een strijd…

jij buide op een exceptionele onconventionele manier met open sluizen en een stralende hemel ik heb je donker en dreigend gezien waarbij spanning de groene kleur van de donderkop aannam tussen sissende ontladingen en bolvormige bliksems explodeerde chaos en toch wist ik jou opklarend dichtbij jij doorbrak de stilte die…

wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren de krachtige balsems van den, beuk en eikenhout langs de paden een zee van varens als in een woud geniet ik van de grijsgroene tot roestbruine kleuren in één nacht van regen en wind kan veel gebeuren als de dagen zonder licht worden, kort en koud wandelend door het bos ruik ik de wierookgeuren…

ik zag de eerste herfst al oplichten in je ogen waar het donker loof in veel kleuren hing te drogen in het ruizelen gaf de wind meer contrast tussen aarde en wat je nog verder aan de hemel zag het bos silhouette al zijn winterpracht je stem zong in warme tonen de wegen naar de overvloed van afgelopen zomer die door lange dagen…

Op welke wijze jouw breekbare vleugels sprankelen in het leven waar zij zweven in ruimte en stilte op de kracht van de wind langs de geheimen van de natuur die in jouw tinten zijn ontrafeld Van ongerept naar ongekend, de dagen zullen ook voor jou niet ongezien voorbijgaan. Dat een aanpassingsvermogen, open geesteshouding en innerlijke vrijheid…

Zie de sterren aan de hemel, probeer ze eens te tellen. Je bemerkt dat je erin verdrinkt. Net als de hemel druppelt van de regen, duizend, duizenden druppels. Nooit genoeg, nee, nooit genoeg. Als de zandkorrels aan de zeeoever. Zo oneindig, oneindig veel. Zou je ze proberen te tellen, vallen ze van tussen je vingers als een niet te keren…

De alleenstaanden en afgevallenen deed ik samen in de pan, kookte en zeefde ze, dronk het zoete sap De trossen, vast, als families, knipte ik in drieën, legde ze op een schaal deelde ze uit…

Zijn lotusbloemen sterren, courtisanes Insignes van maîtresses, haremdames Zij sieren nimmer beltegoedreclames Als belles de jour in cameras obscuras, Die reuzeleliën in donkere kamers 's Nachts bloeit zij, Floradochter Nymphacea Langs 't hoogschild Pacaraima van Guyana Ook in de bekkens van de Orinoco Geëxploreerd door…

Hé, kom een beetje dichterbij dan kun je me beter bekijken ook al zijn wij geen gelijken er is iets dat ons samenbrengt iets wat wij allen delen iets wat aan jou, mij en zo velen steeds weer geluk en vrijheid schenkt tenminste, als jij je wel goed bedenkt dat het je werd gegeven niet zomaar of voor even de natuur en al het leven…

Ik zie, ik zie, wat jij ook kunt zien. En wat zijn hierbij joúw gedachten? Wat dacht jíj dat je kon verwachten? Hoever dacht jij zo door te kunnen gaan? Wat wil jij allemaal nog verbruiken? Of ga jij je gedachteloos gewoon te buiten totdat dit alles is vergaan? En al dit moois niet meer kan bestaan? Onnozel verwonderd hoe dat zo gekomen…

je lach ging als een zucht door het woud van gedachten lieflijk geneuzel onder gepeuzel aan de info van alledag zij openen hun bladeren om knoppen en koppen te proportioneren zij schudden nog geen nieuws uit bomen die in het zomerse dromen maar onder het bladerdek driften gekleurde sappen hun al heerlijke oogst waar…

Na lange regenval , steekt het onkruid overal welig op de tuinmannen kunnen het schoffelen niet alleen aan daarom wordt dringend beroep op vrijwilligers gedaan het schadelijk gewas kent nimmer ofte nooit een stop. Op Engelse kerkhoven moet met de hand worden geplukt lastig karwei voor wie zich uren na elkaar moeizaam bukt.…

Als ik wil schrijven een soort gedicht of een lied blijven woorden als op golven drijven en verdwijnen onder koppen schuim vaak over seizoensgebeuren of emoties van vreugde, soms verdriet natuur en vreugde wil ik uiten het ander liever niet teken wat harten in het natte zand terwijl ik bezig ben komt vloed breken golven op het land…

Het lijkt gedaan, maar is nog gaande. Gaande was het begin, dat men geboorte noemt. Gaande zal ook ons sterven zijn, wanneer sterft wie we denken. Wie we denken dat we zijn. Hoe wij ons ook verzetten blijven, gaandeweg begint elke dag. Elke dag opnieuw.…

Zo klein en zinrijk Genietmomentjes voor hart Dankbaarheid omringt. Omgeven door duizend-en-een kleine lichtjes wordt een zon vroeg in de morgen wakker zodat kleurrijke stralen beginnen te schijnen over stad en land tegelijk nemen ze wat inkt in beslag en inspireren mij tot schrijven van menig woord zowaar rijm en vers. Op elk moment…

je dwaalt door de wereld en je ogen grijpen naar dingen die die te veel te vol van schoonheid zijn en je geeft het kwalificaties als mooi en slecht en waarom en 's nachts valt het op zijn plaats en in de verte is vuurwerk en gedans en vlak voor je dood gaat kun je alles want je hebt het geprobeerd te vatten en je bent er nog niet klaar mee…