Alle inzendingen over natuur

Een late najaarsdag, sneeuw in de lucht, belofte van veel sneeuw. Een lage wei waar 't water blank om korte wilgen stond tot aan de zwarte koppen. Vlokken vlogen neer, neer, al sneller langs de naakte twijgen en tegen 't witte water, wit en weg. Zo, wit en weg, zo, schuinsaf door de takken weinige, ruige vlokken op de vlucht, als vagebonden…

Waar licht water raakt ontwaakt even het leven en keert weer tot rust Het water ligt kalm, maar leeft in elk licht dat het vangt. Een blad drijft langzaam voorbij en verdwijnt zonder spoor. De stroom herinnert zich niets van wat het aanraakte - juist daarin wordt alles heel. De oude bomen buigen licht onder hun eigen gewicht. Hun schaduwen…

Wat is er over van de ruige wildernis die in haar jeugd zo woekerde rond groene landerijen alles lijkt keurig aangeharkt zelfs tijd wordt niet vergeten het land opnieuw ingericht geasfalteerd en volgebouwd komen er nieuwe berichten over natuur die niet standhoudt omdat de mens geen grenzen kent in zijn hebzucht om te blijven wat is…

lang kan ik zitten kijken naar deze boom in ernstige verkleuring van de herfst vol twijfel nog hangende en al afvallende bladeren vergeeld of als fout oranje tuimelend naar vuil bruin waarbij zij doorrotten in de meest ranzige plassen jonge zwakkere twijgjes trillen maar mee in elke opgeblazen wind om niet direct…

De schoonheid voorbij, ik volg je in de stilte, woorden breken af, mijn hart blijft zonder antwoord, en jij ....gaat altijd voorbij!…

De stille meren van het groene eiland blinken soms op zijn dan weer dof denken vol verborgen geestdrift aan volksvertellingen welke eens om hen heen klonken in vredige heuveldalen grazen en drinken schapen bij een vrolijk kabbelbeekje terwijl de grashellingen danken voor de jonge verhalen over Tom Poes en heer Bommel die zij steeds…

De ziel van een boom groeit wortels zo natuurlijk klimt dan naar de zon In stilte ademt hij het licht dat tussen bladeren zwerft; wortels luisteren naar de taal van het grondwater. Tijd beweegt traag door zijn vezels heen, als herinnering zonder begin of einde. De seizoenen schrijven hun letters in zijn bast; elk litteken draagt het gewicht…

zwak geruis overwaarts met de brede slag het gevorkte teken van de herfst bepaalt de tijd in eigen beheer tegen de hemel van october de koers is in volledige rust met het zwak gegak vooraan over de matte hemel met de trage spoed inbegrepen de gestrekte halzen lome peilen aan het lijf achterwaarts stijf opgeborgen in de verenhuid lang…

De zon der nacht kwam uit de bergen klimmen, En zoomt met zilver de afgedoolde wolken: Het water wentelt ze in zijn blanke kolken, En doet ze in kabbelende rimpels glimmen; Door 't glanzend bergwoud dolen doffe schimmen, Die, slank en trillend, bos en berg bevolken... De stilte alleen kan al die rust vertolken: De nacht houdt de' adem in;…

Teder en jong, als werd het voorjaar maar licht nog, want zonder vruchtbegin, met dunne mist tussen de gele blaren zet stil het herfstgetijde in. Ik voel alleen, dat ik bemin, zoals een kind, iets jongs, iets ouds, eind of begin? Iets zo vertrouwds en zo van alle strijd ontheven - niet als een einde van het leven, maar als de lente van de…

Kleine paddenstoel buigt onder oude bomen leven fluistert stil Geworteld in het vergeten van tijd, ons ruisen leest de wind als geheime namen. De maan bewaart onze zilveren dromen, de aarde fluistert haar tijdloze verhalen door onze wortels. Ondergrondse draden raken elkaar zacht en traag, dragen slapende herinneringen van steen, regen…

Zon der rechtvaardigheid Oorsprong des levens Glans van het eeuwige Licht in de duisternis Allerverduldigste Minnaar van zuiverheid Waarheid en schoonheid en eeuwige wijsheid Minzame hoeder der broeders van zonden van stenen des aanstoots van ledigheids oor kussen listen des duivels van onkuise deernen en vallende vrouwen Zon…

Een oude eik houdt stand, waar het pad zich buigt in stilte. Wind gaat door zijn takken zoals jaren door een hart. Er is geen woord meer nodig hier. Alleen het ritselen van bladeren, het zachte vallen van het licht — en in zijn schaduw ademt tijd, onzichtbaar, maar aanwezig. Alsof de wereld luistert ...!…

Weerbarstige oktoberdagen eerste bladeren vallen in 't rond windvlagen, stormgevaren takken breken af Tochtig is de trek, 't afkoelen van de aarde weersveranderingen en kortere dagen Noord-Zuidverbindingen bij valavond magnetische velden en sterren om zich te oriënteren 't verzamelen voor "De Grote Trek" afhankelijk van de soorten fragmentarisch…

De bomen hebben overvloed van blaren... De wind komt aan in speelse tuimeldraf En schudt het bloemblad bij miljoenen af En doet ze als scheepjes op de luchtzee varen. Uit hauw en doos van orchidee en varen Stuift wolk aan wolk van poeirig goudbruin kaf Neer op de harde klinkerweg als graf... Niets wordt er, niets, uit veel miljoenen paren.…

Verdord herfstblad rust nog even aan de tak vast voor het loslaten Ochtend strekt zich uit over de velden, mist wiegt de bomen zachtjes heen en weer, en elk vallend blad fluistert over het loslaten dat de weemoedige herfst onvermijdelijk brengt. Dauwdruppels glinsteren op een spinnenweb, teer en kortstondig, en ik blijf staan, luister…

zelden weet iemand hoe mooi het grazen van de schapen klinkt wie zag de rijzende zon boven een nevelige heide waar witte stipjes vreedzaam scharrelen in pril ochtendlicht zij weet hoe hecht een mens kan zijn met 250 schapen op een heideveld zij weet dat slechte dagen nodig zijn om van de mooie te kunnen genieten…

In riet dat zacht de waterkant omarmt, waar zon en wind elkaar beminnen, verbergt zich stem en ziel zo teder, een vogel klein, maar groots van binnen. Hij vlecht zijn nest van dunne draden, van riet en pluis, een wieg zo fijn, waar leven wiegt in groene schaduwen, een schuilplaats aan de waterlijn. Zijn zang is niet van groot vertoon, maar…

voor dag en dauw loopt ze naar het meertje in het bos ze staart in het water luistert naar het zachte geklos nadat de wind het water heeft gekust komen de rimpelingen zachtjes weer tot rust en in de stilte laat ze langzaam haar gepieker los…

boven in de beuk de gepluimoorde ransuilen in de schemering verlaten zij met geluidloze vleugelslag na elkaar het nest de oude treurbeuk telt elke nacht de uilen bij terugkomst na de jacht de winteriris wacht op een warme dag…

Gedachten wiegen wolken glijden door de lucht ik adem rustig De hemel strekt zich uit, wolken ontvouwen zich en lossen op in eindeloos blauw, hun vormen glijden mee met de adem van de wereld, en ik voel hoe mijn gedachten meedeinen, licht en open. Zon breekt door zilvergrijze sluierlagen, licht streelt mijn huid, dringt diep door in mijn…

Drempel van takken de stilte nodigt mij uit nieuw licht in de lucht Het pad opent zich stil onder mijn voeten, de aarde ademt in zachte geuren van mos en vocht, een fluistering van verbondenheid trekt door mijn lichaam en maakt mij lichter. Bomen buigen langzaam met hun kronen, hun wortels diep in de bodem verankerd, terwijl hun beschermende…

De lijsterbessen zijn rijp zanglijsters zie je amper oranjevruchten uit de rozenfamilie vogels die nu snoepen... Verende takken buigen... straks kleuren de bladeren geeloranje tot rood crémewitte bloemen ontwakend in de lente, veelvormige tuilen die opnieuw bessen dragen..…

Gelijk om 't woud daar bleke neevlen hangen, waart om mijn geest de mist van mijne dromen, en, dauwzwaar als de mijmerzieke bomen, zijn mijn gedachten loom nog en bevangen. Flus gaat de tintelende strale komen die 's nevels ziele zal in dropplen vangen: doet ooit de zon, in parelende zangen, mijn wazig mijmren vonkelen en stromen? Zie…

Huismus in de heg, tussen zon en schaduwspel, pikt veel zaadjes weg, Uit een potje klaar gezet, draagt de dag ... in zijn snavel.…

Golven kletsen tegen rotsen, schuim schuift over het strand, en wind trekt strepen in het water. Meeuwen schreeuwen om wat spijs, schepen wiegen heen en weer en de horizon ... blijft eeuwig grijs.…

Gefilterd zonlicht het bos opent zijn geheim mijn hart volgt het pad Traag wandel ik langs het pad, waar dauw nog glinstert op de bladeren. De lucht draagt geuren van mos en frisse aarde. Een merel zingt alsof hij mijn gedachten kent, en ik adem dieper, alsof tijd oplost. Het zachte ruisen van bladeren is een taal die ik herken. Glinsterende…

Langzaam opent zich een bloem draagt stilte en kracht hart klopt in de wind Soms voel ik hoe mijn huid de wereld nauwelijks filtert, elk detail brandt zich in mij in. Dan zoek ik de troost van een knop die nog gesloten is, een belofte die ademt in stilte. Een roos weet dat groei niet een haastige beweging is maar een wachten, een luisteren…

Jullie dachten sterk te zijn, of slim, maar ik lach hard om jullie macht, ik slik plastiek en spuug het zacht, en keer je trots weer om in schim. Je steekt me vol met rook en troep, ik hou me stil, maar tel mijn uur, en sla terug, zo wild, zo puur, een orkaan die huilt als strijdersroep. Geen doetje ben ik, hou je vast, ik breek je stad…

De avond zijgt als zegen Om heide, weide en zand. Vaag worden al de wegen Eén donker met het land. De grijze verte nadert Onhoorbaar, kalm en zacht; In 't blauwende gebladert Daalt stille vredenacht. De hemel heeft zich rustig Om de aarde heengespreid En zoent haar nu wellustig In zwijgende eenzaamheid.…