Alle inzendingen over natuur

Ik heb zoveel asfalt gezien Zoveel wegen Zoveel snelheid Zoveel ondoordringbare stenen Ik heb met zachte handen in de verbeelding het landschap uitgedacht Alles was vloeibaar Meerduidig Alleen maar stroming van een rivier naar zee Kijk hoe de kleuren zich vermengen met lucht en water Hoe de horizon verdwijnt Niets is hetzelfde…

ik ben voor eeuwig denk je zo nu en dan misschien ik zie de knoestige omhelzingen van je imponerende armen hef het hoofd naar het alom van jouw kroon je vertakkende voeten verankerd in zwarte genereuze aarde ik adem ohhhhh zucht eens diep…

Hoe we in de rommel van de berichten en geruchten, in de rommel van ons eigen huis en in de rommel van ons lijf, van onze gedachtenbrij 's morgens bij het wakker worden altijd bijna, iets nuttigs, iets corrigerends willen doen.…

haar luiheid toont de zee pas onder de min twee haar golven komen dan tot rust bevroren deining kust de kust…

de bloemen staan nooit meer op de ruiten ’s ochtends nooit meer rijp op je dekens we zijn nu couveusekinderen in onze geïsoleerde huizen en toch voel ik overal een kou in de wereld als nooit tevoren…

God heeft u lief en schoon gemaakt, Als een van zijn verkoornen; Slechts als men zeekre puntjes raakt, Dan voelt men, roosje, uw doornen. ---------------------------------- uit: Leekedichtjes (1860)…

De lucht is rood gekleurd de avond ligt op de loer De lucht met kou gevuld het ijs nog niet gebroken Het vogelhuis nog onbewoond geschikt voor anti-kraak Het vogelhuis vrij van woningnood wie het eerst komt het eerst maalt…

Een kerkje zo oud en ach zo geweldig oud in het hoge gras de verweerde stenen een haas rent over het kerkhof De wind een koeltje op deze warme dag boven de akker zingt de stijgende leeuwerik jubelend als een engel een stipje aan de hemel Het beekje ritselt en murmelt de jongen ziet het kerkje zo oud en ach de verweerde stenen…

ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor die ons dierbaar zijn geweest bloeien de bloemen ten gepaste tijd ze symboliseren de onsterfelijkheid fleuren de natuur in haar naaktheid zijn voor de vriesnachten bevreesd Ze symboliseren de onsterfelijkheid Voor zij die ons dierbaar zijn geweest…

Ik loop door de duinen Kronkel wegen door de duinen Grote gedeelte zandgrond wat stevig is geworden door de vele regen van de afgelopen tijd Het loopt fijn alsof ik op een zacht stevig tapijt loop Ik wentel me diep in de heerlijke energie van de natuur die loslaat met al zijn kleuren en pracht Een…

Midden de nacht Wakker gemaakt Door de herfstwind kermend, kreunend beukend tegen het raam Gezwoegd had hij Om de bomen In hun naaktheid Rillend van kou Te laten staan de regen deed mee aan zijn verwoed spel met loodzware tranen liet zij de moede blaren neerdwarrelen in het rond ook ik voelde de pijn van mijn geliefd seizoen…

ik hoorde met een licht suizen de regen ruisen uiteen spatten op de bodem kopje onder duikelen in grote plassen een donkere bui concerteert het regenwaterweer waarbij de wind in laatste noten als vlaag het regenorkest een goedendag zegt…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

ik heb de herfst uiteen zien dwarrelen onder een huilende regen snel verloren kleuren hun pigmenten verterend in kleine segmenten tot een walmende composthoop klaar met verval naar duurzaamheid zo dekt aarde nu met herfst en vochtig warme vruchtbaarheid zijn toekomst toe…

In de donkerste herfstdagen met miezerige regenvlagen liggen landerijen verdronken onder een hemel van loodgrijs en zwart van kauwen gekrijs als zij hun brood hebben gevonden ’s middags een bleke zonnestraal dringt door het keukenraam herfstanemonen hangen in stervenspijn langs het drassige gazongras staat een grote waterplas Die…

ik zag de contrasten valer worden waar het groen en donker gestippeld werd door lichtgele tinten stengels zonder blad domineerden het struikgewas gaf ruimte aan tal van soorten extensies waar de wind nog leven bracht in 3d met kanttekening van magie dromen en mystiek in sprookjes die in het bosdecor levendig floreren al dan…

lelies van Monet in dromerige tinten verstilde schoonheid …

onder een eucalyptusboom in de basaltwoestijn wachtte ik op regen een wachten in niets dan het zand en het trage afzetten van een slang tussen al die zwarte stenen dacht ik aan mijn moeder en aan het kind dat zij in het graf in haar armen houdt ik proefde zoute tranen ik voelde het branden van de genadeloze zon ik wachtte op…

Harde stormwind verlaat de Noordzee vol witgekuifde golven waaruit losgeslagen vlokken naar elke verte snellen raast over Vlaams en Nederlands land drukt het gras plat aan de grond laat hoge riethalmen dansen ter ere van zijn kracht de ranke stengels zwiepen sierlijk neer richten zich luchtig weer op hij slaat eenzame bomen met woeste…

jij bent de bron van schoonheid bij jou borrelt leven in alle helderheid op schijnt zon in een doldrieste waterval onze regenbogen en kleurt het vruchtwater voor weer een schitterende aardse groeispurt naar bloei in een fantastisch magische palet…

Hoort ge die vogel daarbuiten niet fluiten Zijn liedeke klein? Lieve wil nu nog de ruiten niet sluiten Voor wonderen fijn. Zweeft met zijn zingen geen geur van seringen In ons kleine huis? De ziel der dingen lijkt binnen te dringen Met bomengeruis... Hoort ge die vogel daar buiten niet fluiten Zijn liedeke klein? Lieve wil…

Een zandstraal wind in de rug, ergens tussen de badweg en Het Hon het strand een aftelrijm van palen. Waar de zee nog dun is als een pink rollen strandlopertjes als biljartballen over het laken van het water, overrompeld soms door zeeschuim. En waar het duin verzandt Ontstaan om wrakhout, flessen, banden, nieuwe duinen, niet hoger dan mijn…

de zomer is nog wat aan het zwoegen hij is merkbaar in geur en speels geluid een paar bomen bewaarden nog het fruit je zag dat ze om het najaar vroegen zijn gebreken zijn voor mij duidelijk de heerschappij wil hij over het land slecht weer is een niet uitgenodigde klant veranderingen blijven voor hem moeilijk zijn beste truc bewaart hij…

Als zilvermeeuwen zich schreeuwend op het brood storten zet de glinsterende zon de rietkraag in brand. Als reusachtige zeearenden landen en elkaar begroeten kakelen hoge opgewonden klanken over het water naar de ondergaande zon. Als een blauwe kiekendief over houtduiven in de populieren zweeft speurt hij verlangend naar een plek…

Een plotse wind steekt op door het herfstige park het sneeuwt blaadjes Wanneer bij ochtendgloren achter grijze wolken een waterige zon zich verbergt van waar haar licht langzamerhand vermindert op hetzelfde moment is omgeving in een overgang waar allerhande belangrijke veranderingen plaatsvinden. Vanop kale tak brengt moede huismus klanken…

een leeuw verscheurt een antiloop en voorkomt zo z’n eigen dood -noodzakelijk wreed een krokodil verdrinkt een gnoe zo komt hij aan z’n eten toe -noodzakelijk wreed een condor vergrijpt zich aan een lam zodat z’n gezin ook weer eten kan -noodzakelijk wreed een dier doodt zodat hij eet een mens…

nog huppelde je niet maar genoot van de muziek zag lieve kleuren passeren zonder naam totdat geluid en licht knipperden in het volume hier ben ik van een eerst herkennen waarin kleur contouren tekende pas later kwamen daarin geur en geluid in het proberen en imiteren van mama haar ogen en warmte waren het thuis in jouw leven…

De herfst zo schilderachtig zo kleurrijk en zo prachtig De bomen zowel jong als oud tooien zich met warm oranje en met glanzend goud Een rapsodie in vlammend rood en zonnegeel als een gedicht, een ballade of een schitterend rondeel Ze staan te dromen overdag en in de nacht ze fluisteren hun geheimen heel stil en heel zacht…

daar gaan ze weer hou ze tegen laten ze mij vertellen wat daar in de verte is wat ligt daar achter de horizon waarom terug naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan…

de vogelman sprak niet over liefde wilde niet dichterlijk zijn hij was niet blij met een gebroken strik met de ontkomen bijna dode sijs de vogelman was niet uit op doden leestekens wilde hij nalaten sporen achterlaten het gevederde van zijn merktekens voorzien de vogelman god in het woud de ziel gevangen in zijn eigen strik…