was vergeten
netgedicht
ik was vergeten, het lawaai
van honderd stoelen net verlaten
dat ze kraken in de stilte
wat dat had moeten zijn
ik was vergeten, mijn nieuwe pak
drie keer gedragen toch voor donker
dat mij eigenlijk zonder tranen
misschien best wel goed zal staan
ik was vergeten, witte gympies
niet zo slim op natte aarde
ik troost me wel met de gedachte…