Buiten zinnen plagend
drong hij zonder vragen
in haar wereld binnen
wat zij zou verdragen
daar de zwijgplicht
vanzelfsprekend was
Als een vlieg
in 't web gevangen
liet zij hem gevoelloos toe
Liet zich strelen
zonder schreeuwen
hield zich stil
en krijste niet
In zijn macht
die liefde leek bevangen
overschreed hij grenzen
zonder…
in een woordeloos verdriet
zijn de tranen opgedroogd
tot een woordeloos geheim
de jaren vervagen
alsof ze niet waren
in de nevel
van een mistig niets
slechts de moeite
verwoordt
het verdriet
van verloren vanzelfsprekendheid…
een hand blijft hangen
in de leegte
nu het verleden spreekt
en antwoord vraagt
een licht gebaar dat tranen draagt
door het land van mijn verlangen
waaruit de vlinders zijn verjaagd
terwijl de pijn die kruipt
waar hij niet gaan kan
de stilte van de stem
die zolang zweeg
verbreekt…
achter de woorden
kan ik huilen
zoeken tranen een gezicht
achter de tranen
kan ik schuilen
vinden woorden een gedicht
zonder zakdoek
wil ik huilen
wordt misschien
de schrille schreeuw
gehoord
worden tranen
voor ze stromen
niet in stil verdriet
gesmoord…
luister luister
naar de stem
die fluistert
die je fluistert
dat je leeft
door de stilte
van het duister
toen je niet meer zien kon
waar je bleef
nu fluistert
waar ik ben
daar wil ik wonen
waar ik ben
daar wil ik zijn
hoor
in dit refrein
heel zacht
de stem die fluistert
van de rustplaats
voor je pijn
luister luister
naar…
281
Bezig met laden