Alle inzendingen van geeraardt

In ochtendgrijsheid sluieren slierten mist langs dag nog onzichtbaar…

Als jong kind nog onbevangen de wereld kunnen ontvangen alles nieuw, spontaan en open begreep je iets niet, kon je hopen dat je het later wel zou weten misschien al na het middageten nu ik meer van de wereld begrijp begrijp ik eigenlijk juist minder verwondering heeft plaatsgemaakt voor angst, woede en verbijstering waarom haten mensen…

Langzaam loopt hij het bruggetje op om precies in het midden stil te staan eenzaam starend in het heldere water geen oog over voor alles om hem heen ooit stonden ze hier samen kusten elkaars spiegelbeeld als hij z'n ogen maar sluit staat ze weer naast hem kan hij haar bijna aanraken maar met ogen open is ze weer verdwenen het liefst blijft…

Zet je gedachten op licht zweven om het allemaal her te beleven De mooie ochtenddroom die dagdroom wordt voordat je je weer in het leven stort…

Als sorry, vergeef me te veel gevraagd blijkt is soms als zoete balsem op een open wonde de gedachte: wie is er zonder zonde…

Vanochtend voelt je huid vochtig als dauwdruppels in de lentezon Vanmiddag ben je warm en loom als een kat in de zomerzon Vanavond smaak je zilt als de golven van de wilde zee Vannacht straal je fel als de volle maan in het stille water…

Een mooie rijke prins op een sneeuwwit paard kan ik niet voor je zijn (als je dat al zou willen) wat ik wel voor je heb is een geurige rode roos en een smachtende kus die je hopelijk doen smelten (als je dat al zou willen) o ja en je mag best meerijden naar een plek naar keuze op mijn ongeveerde stalen ros (als je dat al zou willen)…

Storm hield stevig huis ontworteling van bomen wie was er toch boos?…

Niet te harden stank geeft een onveilig gevoel want wat als echt gif...…

We moeten eindelijk eens consequent zijn het is immers toch eten of gegeten worden daarom op het dagmenu muggenlarven samen met gelardeerde luizeneieren en pittige gefrituurde kakkerlakken met daarbij een luchtige vlooiendressing en als smakelijke voortzetting een toetje van gestampte muisjes in een gelei van rattenkopjes…

De vele branie kon de leegheid erachter toch niet verhullen…

de blinde bluesmuzikanten die vanuit hun ziel en inzicht zoveel gevoel brachten dat zij anderen de ogen openden voor hun muziek…

de levenslange maskerdragers die nooit hun echte ik laten zien zij alleen kennen hun ware maar zelfs hun beste vrienden komen niet voorbij die andere ik…

de nieuwe corpsbal die pas het mannetje was op het hengstenbal toen alle tafels gedekt moesten worden…

de verschrikkelijke sneeuwman die elk jaar minder eng wordt omdat hij steeds verder wegsmelt maar toch goede hoop houdt weer echt griezelig te worden als hij eenmaal een skelet zal zijn…

het hongerige badeendje dat stiekem snoepte uit het potje groeihormonen van zijn fitnessbaasje en nu flink opgeblazen de wijde wereld verkent…

de kleurrijke krotenkoker die elke dag bietjes eet omdat hij die dan de volgende dag zo mooi rood weer uitpoept…

de overijverige raadgever die zo veel goede raad heeft weggegeven dat hij nu helaas zelf radeloos is geworden…

de oudere koorddanseres die na een vrije val uiteindelijk ontdekte dat dansen zonder koord eigenlijk wel leuker is…

We zoeken ze allemaal op de volgende is voor mij om op te springen krakend zak ik door het ijs van de kleine plasjes op het wandelpad het is fijn weer even een winterkind te zijn zelfs met één voet die al wat nattig begint te voelen…

Het haantje-de-voorste dat het niet kon verkroppen meer en meer de toppositie kwijt te raken zich daarom liet ombouwen tot einzelgänger waardoor het probleem voor altijd is opgelost…

de legpuzzelfanate van wie het hele leven een puzzeltocht is geworden omdat het laatste stukje van al die honderdduizend onvindbaar blijkt te zijn…

de fervente energiedrankgebruiker die het presteert door de kick na het leegslurpen al zijn lege blikjes zo ver als mogelijk bij elke prullenbak vandaan te gooien omdat hij toch ergens z'n energie kwijt moet…

is tot nu toe echt geen winter het waait als de herfst er wordt nauwelijks van de mezenbolletjes gegeten de natuur loopt weken voor sneeuwklokjes laten al tijden hun kopjes hangen in de regen katjes vallen massaal van de bomen eenden paren er op los zag al meerkoetjes bouwen aan hun nest met zoveel miezerig grijs ben…

In en uit gaan ze een constante bijenkorf al die gedachten…

Onder hemelsblauw wiegen smalle berken in het wuivende gras wit in geelblond een gehavende den staat eenzaam op afstand het tafereel te aanschouwen hij mist zijn familie allemaal verwaaid met de vele stormen ik loop tussen  wat de natuur te bieden heeft elk seizoen zit vol met charmes als je er oog voor hebt…

de schaduw die we zo lang als maar mogelijk voor willen blijven zal toch eens de zon aan het gezicht onttrekken tot die tijd is het jagen van licht een van de betere tijdsbestedingen…

Een oude boer uit Hogerzende wou eens eten wat hij niet kende hij at en hij at hij werd maar niet zat nu heeft hij flinke darmellende…

Idealen verdwenen je kunt er om wenen maar is het niet fijner te zoeken naar nieuwe om weer iets te wensen Ach geef ons toch onze dagelijkse idealen zodat wij niet verzuren in hopeloze nostalgie of valse bitterheid…

Een edelhert bij de Lorelei spietste een jager aan zijn gewei oké sprak zijn ree wat moet ik daar mee vegetarisch word ik zo niet blij…