Alle inzendingen van geeraardt

En deze ochtend besef ik weer eens dat alle eerdere dagen dan wel verleden zijn maar veel er van dichterbij lijken dan vandaag decemberdagen ze donkeren lang ik steek nog een kaarsje aan om wat licht te vangen…

zweven ijl in de lucht scheren rakelings boven water volgen alle winden tot waar wolken smelten in zee onzichtbaar voor het oog…

De schoonheid van iets valt soms pas op als je het van dichtbij bekijkt…

Het leven is vaak een soort zoektocht als dat ene stukje dan eindelijk past moet je al weer op zoek naar het volgende vooral dat wisselstukje ook wel genaamd geluk blijft een zoekplaatje ontbreekt raadselachtig of valt alleen sporadisch op de juiste plek…

De flakkerende schaduwen in de halve schemering zijn bijna sterk genoeg om in dromen te figureren Als ik zwaai dan zwaaien ze terug ze zwijgen alleen nog tot ik de kaarsen uitblaas…

In de kale takken van de berk pal voor het keukenraam zat de hele dag al roerloos een kleine grijze tortelduif af en toe klonk een ~roekoe~ maar antwoord kwam er niet de kleine jongen vond het zielig hij opende voorzichtig het raam en riep roekoe naar de duif die keek even in zijn richting maar reageerde verder niet staarde daarna weer…

verscheurt bouwtekeningen steeds meer tegenslagen teveel teleurstelling soms luidt de conclusie dat er geen concept is leven niet te plannen valt vanaf nu geldt improvisatie het begint met een muur maar wat is een muur zonder raam of deur makkelijker wordt het nooit maar wel uitdagender want buiten ligt de ruimte die benauwdheid verscheurt…

Avontuur na avonduur op reis in vele dromen schaduwen van vluchtigheid beelden vol met helderheid wervelend wortelend in zand tijd vermengd met eeuwigheid doden met hen die leven soms blijft het hangen vaak verdwijnt het snel ach laat me slapen tot de vroege morgen en niet vergeten die dromen van de nacht…

Je gaat erop af dat vingertoppengevoel of je negeert het…

De muren hebben gaten die beelden binnen laten een voor een verschijnen ze als dia's voor de geest vanuit de verre jeugd die eens wel eeuwig leek maar langzaam toch verzuurde Dagen langer dan de nachten gevuld met liefde en plezier doden die nog jong waren onbekend met hun verschiet Kleine kwalen worden groter vreugde duurt dan vaak…

Wolken zijn soms ondoordringbaar blijven juist hangen om je hoofd pas als vanuit eigen stilte de wind langzaam aanzwelt volgt er weer ruimte voor zicht op zicht ondertussen hou elkaar maar vast als wolken de zon versperren in het donker van de uren is elk sprankje een helpende hand…

Lijdzaam toekijkend hoe de middag de ochtend naar de avond sleept waarom toch opstaan als blijven liggen minder moeite kost hart klopt bloed stroomt net genoeg om te bestaan soms is er even een vaag verlangen naar meer naar echt leven maar dan verglijdt de avond alweer in een droomloze nacht want dromen nodigen niet meer uit…

Met snelle pootjes trippelen ze langs de zee steeds net voor je uit…

Terwijl leeuwen en beren zich in onderling wantrouwen bezig houden met blokkades is zij naarstig op zoek naar een sterk edelhert om in vertrouwen te nemen uiteindelijk gezeten op de hertenrug komen de blokkades dichterbij beren grommen leeuwen likkebaarden maar met een grote sprong zweven ze over alles heen de relatieve vrijheid tegemoet…

Evenwicht o evenwicht dat fragiel levensgewicht soms echt loodzwaar dan toch weer vederlicht…

Oude bomen verbergen hun stille geheimen tussen de wortels zolang hun takken nieuw leven brengen Langzaam loop ik langs waterrijk landschap waar traag de zon de horizon verwarmt tot de beklemming langzaam weer loslaat ogen gewend raken aan het heldere licht ik voel een zucht slaak een kreet er is weer leven…

Weer is het album met gemiste personen dikker geworden…

Starend naar de overkant lijkt de rivier oeverloos hoor je alleen het water zonder ophouden stromen een sprong met ogen dicht brengt het koude water een tijdlang tot leven in één keer onder water tot aan de overkant dat is het heilig streven maar of het lukt weet alleen de rivier…

Nog steeds je verjaardag op de kalender in de wc of je nog altijd ouder wordt niet dood sinds jaar en dag hoe oud je ondertussen bent voor mij toch eeuwig jong beelden vervaagd tot foto's met steeds meer eigen leven als stoer blozend stadsmeisje spelend op het grote boerenerf bruidsmeisje werd opgebaarde dode Madame Tussauds met bloemenkrans…

Gisteren nog volop gezongen vrolijk in dat levendige koor maar in de sloot aan de overkant klonk het nog luider en mooier dus waagde hij de sprong het werd z'n allerlaatste vandaag klinkt het koor toch net wat anders zonder die ene bariton…

Vleermuis jij vlinder van de nacht rondfladderend in de zomernacht je bent een nuttig en prachtig dier behalve je grote broer: de vampier…

Ik ruimde de kelder en de zolder van mijn hersens op nu ben ik klaar, maar 't is zo eenzaam in m'n kop…

Dat was het dan na een geanimeerd gesprek en een schuchtere handdruk liep ze weg hoogstwaarschijnlijk zal ik haar niet meer zien navoelen wel had haar meteen duidelijk moeten maken wat ik toen voelde…

Daar zat ik dan aan tafel te midden van levenden en doden oude stemmen weerklonken tussen eten en drinken door een bekende lach galmde luid ouder verschijnen ze nooit wel vaak jonger tastbaarder kunnen ze bijna niet meer worden dan in onze dromen eigenlijk zie ik al weer uit naar een volgende reünie…

Voor nog slechts een kreek achter haar een zee van tijd ouderdom versmalt…

Maar ken jij ook mijn duist're kanten die ik het liefst verborgen houd weet ik wel jouw verborgenheden die liever alleen het nachtlicht zien of moeten die geleidelijk verschijnen in een soort van gewenproces kom laten we eerst maar eens uit onze schaduwen stappen elkaar bekijken in het zonnelicht wie weet wat er dan nog volgt…

Wat ik voel, zie en hoor bijt soms fel in m'n huid sta dan kort of lang stil omdat ik niet vergeten wil maar dan adem ik in en uit het leven gaat toch weer door…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

Het verraste toch weer hoe het donkere uur golven onzekerheid bracht lam slaan van leven verassing van vuur Is er nog hoop vroeg hij hoopvol in de verwachting dat het er was of anders snel zou komen Hoop valt te winnen als de wil aanwezig is maar die ligt willoos te wachten op vuur sprak de binnenstem dus moet je vechten met meer…

De maan was moe sloot de ogen toe gelukkig waren er nog verre sterren om de nacht te verlichten onze dromen bij te lichten…