Alle inzendingen van geeraardt

De ijdele pauw Een zeer ijdele pauw uit Benschop kent nu voor de spiegel echt geen stop dag en nacht ervoor niets meer tussendoor zo spiegelt hij een bord voor zijn kop De honkvaste ooievaar Een ooievaar uit Heiligerlee wil met de vogeltrek echt niet mee hij krijgt al heimwee voorbij Westerlee en wordt zeeziek van vliegen op zee…

wie fluistert de dichter weer troostende woorden in als zinnen voortdurend beslaan wie houdt het net vast onder de woorddanser wanneer het ritme weer weg is wie reist mee in het oude hoofd waar de chaos steeds meer toeslaat woorden almaar dunner worden tot de zin ontbreekt…

In het meerstemmig levenslied lijkt de blinde zanger toch inmiddels oud genoeg om wijs te kunnen houden maar heldere tonen wisselt hij voortdurend af met valse noten zonder ritme waarin woord en melodie soms niet meer zijn te herkennen dan zoekt hij naar de harmonie die hij weer een tijdlang vindt in de klank van geleende vreugde die…

Snel op elkaar gestapelde bakstenen zonvol gevuld met al teveel geleende lucht vallen om als wankele dominostenen…

Waan me soms even vrij als de wind om me heen wanneer je me laat vieren beperkt maar ook veilig want waar zou ik nu zijn als je me ineens losliet ergens verloren zwervend of doorgeprikt en leeg dus zweef ik aan je touwtje soms wat opgelaten maar meestal tevreden misschien zelfs blij…

Slaap wel mijn lief laat zoete dromen komen waarin de warme nacht ontsnapt aan kille dagen de rust weer wordt gevonden terwijl het evenwicht herstelt Droom maar mijn lief laat heden en verleden zich mengen tot beelden die een mooie toekomst scheppen onder een verwachtingsvolle maan Een kus op je warme mond daarna zachtjes op je ogen…

de koude nachten zijn vervreemd van het warme schijnsel ze staren ijzig in de verte verdwaald in het land van nimmer verstrikt in poelen vol moeras is het onbereikbaar immer verder weg dan het ooit was…

Moe als het is van de last rust het verleden toch niet het mogelijke is versluierd door al het onvermogen De vraag om te vergeven kan wel worden bevestigd vergeten zal men zelden je wist wel niet wat je deed maar je deed ook niet wat je had moeten weten Zoeken en verdwalen tussen ver en dichtbij vergeven…

dromer, er is meer steek je hoofd boven het droomveld waar de levenswind ogen en oren onophoudelijk vult met het wonder van het volle leven het raadsel van de lege dood dromer, er is meer dan jouw droom ook al denk je dat die uniek is als laatste droom zonder einde waar is het besef ik wil vechten in het levensveld leven, want ik…

Bij de welkomkussen ging het eigenlijk al mis haar bril prikte ongenadig in mijn rechteroog waardoor mijn lens viel die we moesten zoeken en ik nog tijden lang van heel dichtbij een toch wat vreemde sterrenhemel zag De muziek in de knusse tent die ik besluiteloos had uitgezocht bleek die avond meer dan achtergrond zodat we bijna moesten schreeuwen…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

leg mijn hoofd in de couveuse met alleen wat warmte en veel rust het was lang het was zwaar tussen scherven in het mulle zand waar het wel deerde wat ik niet weten wilde dat het pijn doet zonder jou leg mijn hoofd in de couveuse voor wat warmte en misschien wat rust maar dim wel de lamp sluit de gordijnen het vertrouwen…

Er loopt een razende in mij rond te schelden en te tieren maar uiterlijk ben ik een non zo rustig en bescheiden Er stroomt een rivier van tranen door mijn hoofd maar naar buiten ben ik een zon zo vrolijk zonder lijden Ik probeer een mantra te herhalen in mijn hoofd dat soms lijkt te werken om uit het denken te verglijden Maar wie kent…

Dood met je wrede klauwen die ons weer achterlaat met twijfel, verdriet en gemis Je lijkt met willekeur te zoeken naar je doden zelfs met de jeugd heb je geen mededogen Met een steen in de maag moeten we toch verder denkend aan wat is geweest en nog had kunnen zijn…

Ach hongerige herfstvlinder op zoek naar restjes nectar in de allerlaatste bloemen Mijn laatste zomergast ik volg je al een tijdje terwijl de winterkou zich reeds aankondigt Je kijkt me nog even aan voor je op je reis gaat vol heimwee kijk ik je na tot je uit het zicht verdwijnt Kon ik maar met je mee of anders met de vogels ik zou…

Vier ogen die vonken op het eerste gezicht genoeg olie op het vuur om de uitslaande brand niet meer te blussen huid gloeit tegen huid het koortsvuur tintelt alles rilt van heet genot vier ogen die lachen terug blijven kijken tot ze traag wegzakken in een droomvolle warme liefdesslaap…

Door de stille straten van het kleine stadje waren wezens rond vinden slechts koude en gesloten deuren op zoek naar warmte Gevangen tussen dag en laatste uren nacht figurerend dominerend in een vale schouwburg tussen schijn en zijn De schijn van schimmen zonder verse schaduw verdwijnt pas uit zicht als de zon verschijnt aan de grijze…

In de schaduw van de maan loopt een silhouet te dromen wachtend op een lichtgenoot net voor de lange eenzaamheid een dag moet overbruggen doemt nog een gestalte op blij met toch wat gezelschap begroet hij in het water zijn eigen spiegelbeeld ~wordt vervolgd~…

Kom maar bij me als je wilt wil je huilen huil met me mee wil je lachen lach me toe wil je vrijen wees zo vrij wil je stilte ik zal het zijn denk niet na kom als jezelf…

Dit jaar vegakerst? Heel veel lekkers te maken en meer dieren blij…

Door een frisse kijk op heel gewone dingen maakt een kind je blij…

Keek in de spiegel alweer een rimpel erbij was even iebel…

Vandaag wil je huilen maar je keel zit op slot toch proef je het zout en bitter, veel bitter Vandaag wil je troosten maar ontbreekt je de kracht je hebt slechts een schouder die langzaam verrimpelt Vandaag smaakt naar zout en bitter vragen als waarom en waarom weer waarvan je eigenlijk al weet dat er geen antwoorden zijn Gisteren nog…

In korte nachten van lange twijfel waar de uren kleine cijfers tellen bij het verlangen naar de herinnering van de kleine dingen die het grote geheel van leven voorzien is daar weer een flard een zin die je sprak een blik van je ogen en dan het besef dit is er nog steeds ook al is het voorbij ik vang ze op papier de nacht…

de kleurrijke krotenkoker die elke dag bietjes eet omdat hij die dan de volgende dag zo mooi rood weer uitpoept…

Als ik kon kiezen zou het vandaag weer happy zijn Als ik kon verliezen zou ik toch gokken op de winst Als ik het kon bepalen zou het zonnig zijn met een enkele wolk Als ik het kon halen zong ik dit keer de hoogste toon zonder valse noot…

Rakelings schijnt de zon haar warmte langs de steeds meer zoekgeraakte dag terwijl van binnen hele stormen razen is naar buiten toe de kalmte meester trilt de balans een heftig evenwicht starend naar verbleekte schaduwen van een onderhuidse veldslag schiet hij prevelend een gebedje naar zijn vaste beschermengel die ene met dat luisterende…

Huil maar voor hen die niet echt verjaren omdat ze er wel zijn maar niet bewust zelfs in hun dromen een schulp zoeken om weg te kruipen ver weg van iedereen in een andere wereld leven met verdriet het leven glipt ze door de vingers huil maar met hen…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

met een verse pen schrijf ik dit lied streel de losse letters die ik naar je toe zweef kijk naar je donkere ogen of de sporen paden vormen soms is een woord genoeg om de nacht te troosten soms niet eens alle zinnen om een tel te koesteren al wat ik kan is hopen dat je het wel leest…