Alle inzendingen van ger belmer

Met kerst, met kerst, met kerst wordt de vredeswens ververst Hoognodig nu, dat vaste ritueel, 2014 leed veel te veel. De vrede die werd wreed verpest door Poetin, ISIS en de rest van beulen, schoften, idioten die ‘t voor anderen verkloten. Kakelvers staat 2015 nu te dringen Zie hem springen, hoor hem zingen! 365 keren, dag en nacht, brengt…

De wereld is te klein meneer om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen, één fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen. Als ik niet anders denken ga, niet geloof in uw soort dingen, zult u mij nog op den duur een toontje lager laten zingen. De wereld is te klein meneer, uw wereld en de mijne. En ook die van uw buurman. Te krap voor elk ’…

Met inzet deed zij lang haar heilzaam werk Waar geld een grote rol bij speelde Ze baadde graag, ‘t liefst in weelde Haar zwak geslacht bleek sterk als merk Ontmantelzorg lag prima in de markt Aan hulpzoekenden was nooit gebrek Ze hielp in menig mannenslaapvertrek Op die manier werd geld bijeen geharkt Tot op een dag zij zich plots kuis bedekte…

‘Nu gaan we naar dat feest’. Ze trekt haar slipje aan. Haar borsten in het licht. Zo mooi, bij volle maan. Ze zegt: ‘Kom er nou uit.’ Ze verft haar lippen rood, mascara, vleug parfum. Haar borsten zijn nog bloot. Haar topje is het laatste dat om haar lichaam sluit. Ze zegt weer: ’Kom er uit!’ Ons bed houdt mij gevangen, en ik zeg:…

Zes tiende deel van mij was water. De rest totaal in vuur en vlam. Jij wilde weten hoe dat kwam. Waarop ik zei: Dat komt wel, later! Onblusbaar was mijn woest verlangen. De vlam sloeg hevig in mijn pan, ik was volledig in jouw ban. Jij hield mij in je greep gevangen. Het deel van mij dat water was, raakte ook flink aan de kook. Ik wou…

Je zag van 't restaurantje de schoorsteen nimmer roken. Het eten was er gloeiend heet, ze móesten dus wel stoken. Niemand die er iets van zei, de maaltijd smaakte heerlijk. Maar toen een gast er eens naar vroeg, sprak de waard goudeerlijk: 'Ik pest mijn keukenpersoneel, dat raakt dan buiten zinnen. Scheelt aan brandstof reuze veel, ze…

Hij kocht eens bij Ikea een Christus aan het kruis. Voor boven het dressoir in de kamer bij hen thuis. Alles was al voorgeboord, behalve dan de linker hand. Dus belde hij Ikea als teleurgestelde klant. Er werd hem aangeraden zelf maar een gat te boren. Hoewel best goed bedoeld, wou hij daar niet van horen. Ik heb twee linker handen…

Aan de overkant, de overkant, daar was steeds wat aan de hand. Je nam het pontje voor een rondje met je maten in de kroeg. Aan de overkant, de overkant, daar was de stad, hier lag het land. Oversteek voor houwen, trouwen; altijd wel wat voor de boeg. Aan de overkant, de overkant daar lag zijn beloofde land. Met het pontje naar haar mondje…

Levens staan hier opgeslagen. Vol emoties, wijsheid, vragen. Fraai vervat in woorden, taal. Tot een boek, tot een verhaal. Reizend op de rug van woorden, ga je mee naar verre oorden. Inzicht, uitzicht, avonturen. In het hoofd van schrijvers gluren. Al die boeken op een rij. Zo gesloten, niet gastvrij. Met hun ruggen naar je toe lijken…

Hij stond tussen koren, zij in een veld met maïs. Nimmer zag hij zoiets fraais. Tot over zijn oren was hij verliefd op haar. Zij, in haar jurk van zakken kreeg het ook van hem te pakken. Een teder liefdespaar. Het bleef bij eenzaam lokken, op hun onderstel van stokken, tussen welig tierend graan. Latrelatie in de bloei gesmoord door…

Het leven was voor hem vaak lijden. Een pijntje hier, een steekje daar. En ieder pijntje nam hij zwaar. Hij was beslist niet te benijden. Hij stierf, een lijk heeft niets te vrezen. Zij dacht: het is voorgoed voorbij, de lijdensweg. Die man van mij is dood, maar ook totaal genezen. Ze bleef er veel te vaak aan denken, aan het gemekker…

De pianist speelde echt toppie! Alle deuntjes zo uit z’n koppie! Zong je hem eens wat voor dan ging hij er mee door en ontstond er een heel ander moppie.…

De Raad van Elf en de fanfare gaan door ‘t Limburgs heuvelland. De Raad van Elf, dat is het rare, houdt twaalf glazen in de hand. Ieder raadslid drinkt voor twee. Kijk maar goed, blijf bij de les. En tel nuchter met mij mee: De Raad van Elf, dat zijn er zes! Meer was in ‘t dorpje niet te vinden. Toch, hoe klein ook in getal, als motto…

hai koe, zegt de stier man, jij verveelt mij stierlijk koeioneert zij hem high koe snuift zich naar hoger sferen en zweeft weg geen vee meer maar fee de heikoe slaat de eerste paal voor melkfabriek Kaatje Honderddrie de hijkoe twijfelt hevig aan zijn/haar geslacht geen klote aan zo haaikoe ruikt overal biefstuk en kan zichzelf wel…

Mijn nicht Waarover dit gedicht Mijn nicht Houdt de gordijnen dicht Ze sluit zich op Ze sluit zich buiten En kijkt vol afschuw Naar haar kuiten Ook naar haar borsten Want zelfs daar Groeien dikke bossen Donker haar Mijn nicht Heeft nevenverschijnselen…

Zomer is voor mij de zee, die opgejut door westenwind haar branding naar mij lonken laat. Ik kan niet anders dan mezelf verliezen, drijvend op de toppen van golven vol plezier. Ik keur ze met mijn ogen. Geef mij aan de sterkste mee En schiet pijlsnel naar ’t strand. Surfplank van vlees en bloed.…

Ik ben de baas van dit gedicht Het is aan mij gehoorzaamheid verplicht Zo wil ik dat het niet meer rijmt En dat het raadsels in zich bergt Van opkomst, bloei en ook verval Ik ben de baas van dit gedicht De weemoed in mijn ziel Wil ik in de regels branden Over wat eens was en niet meer is en nooit meer komt of toch weer anders Ik ben…

Ze is gekooid, de dure dame Ondanks haar schoonheid in mineur Zonlicht schijnt door rose ramen Maar haar gevoel mist elke kleur Zo charmant, de laatste mode Die ze als een harnas draagt Kil van binnen, als een dode Waar verdriet aan alles knaagt Ze kent zijn tekens van verlangen Weet precies wat komen gaat Speelt het spel, met goud behangen…

Een pianist met fraaie aanslag. Kreeg van de fiscus als cadeau. Geen applaus, wel heel veel aandacht. Maar dat vond hij maar zo, zo. Hij kreeg een boete opgelegd. De fiscus zei: u speelde zwart. Hij vond dat echter niet terecht. En ontkende dus glashard. ‘Ik speel op 88 toetsen. De een is zwart, de ander wit. Het valt echt niet te ontkennen…

Mijn vader hield van likken Van likken van zijn bord Waar op het oog zo’n bord nog aardig schoon van wordt Na het eten van zijn piepers groente en ook nog vlees Zag ma de bui al hangen En riep: ‘Niet doen hoor, Kees!’ Maar mijn vader was aan ‘t likken totaal verslaafd geraakt Hij had er op den duur zelfs een nummer van gemaakt In het…

Die dag had ik geen nacht verwacht. Een etmaal louter zonneschijn. Die dag zou onvergetelijk zijn. Die dag had mij lang toe gelacht. De toekomst werd verleden tijd, als jij en ik elkander smaakten, vuur en vlam ons beiden raakten. Dan werd mijn droom de werkelijkheid Toen, als weerlicht, onverwacht, een wolkendek, geen stergeflonker. De…

De wereld is te klein meneer, om oorlogje te spelen. We hebben haast geen ruimte meer, om elkaar te kelen. Je kunt gewoon met goed fatsoen geen bom meer laten vallen. Eén fout in de berekening en je bent er zelf niet meer. De wereld is te klein meneer, u staat weer op mijn tenen. Ik hoor uw hersens kraken. U wilt trappen naar mijn schenen…

De schilder werd geïnterviewd Zijn atelier was leeg Het vragen van de journalist Was zinloos, want hij zweeg ‘Waarom zijn al die lijsten leeg? Waarom is hier geen kwast?’ De krantenman werd vreselijk kwaad En zijn besluit stond vast ‘Geen letter krijgt die etter hier Die zwijger in ‘t kwadraat Geen lezer’, dacht hij, ‘laat ik weten Dat…

Het waren talloos veel miljoenen. Ze vielen zomaar in zijn schoot. Juist de man die hij zo haatte, bracht hem rijkdom door zijn dood. Hij was plotseling schatrijk, kon al z’n dromen gaan vervullen. Maar er was slechts droefenis, die hij amper kon verhullen. Niet dat hij de dode miste; had hem jaren niet ontmoet. Hij werd pijnlijk weer…

Mijn opa was de sterkste en kampioen van ’t land. Hij hield daarmee ons volk mooi uit de wereldbrand. Er was mij als klein kind verteld, over wereldoorlog één, dat, met opa aan de grens, daar geen Duitser ooit verscheen. Het beeld van Duits soldatenvolk, angstig vluchtend voor mijn held, verdween toen op mijn school de ware toedracht…

De galerie is vol met kunst van dure namen Appels en Corneilles staan te kleuren achter ramen Onbetaalbaar voor de kleine man aan de straatkant van de ruit Die ook nog schrikt van ’t spiegelbeeld En denkt: ‘Wat zie ik er kleurloos uit!’…

Collecteren, dames, heren stimuleert vrijgevigheid Tegen kanker, tegen reuma wil een ieder wel iets kwijt Collecteren doet begeren dat jij, door je goeie daad, met het schenken van wat euro’s niet vervroegd de pijp uit gaat En de collectant krijgt inzicht in de mensen om zich heen Die chique vent met al z’n euro’s geeft van z’n rijkdom…

Bij oma eet ik pinda’s Bij opa proef ik worst Bij tante steel ik snoepjes En bij kroegen krijg ik dorst Ik lijk die hond van Pavlov wel Reageer bij ieder beeld Laat me willoos weer dresseren Ook al is de kiek vergeeld Je geest is een computer Zegt mijn psychotherapeut Wat op je harde schijf staat Wis je niet zo mak’lijk uit…

Ze is gekooid, de dure dame Ondanks haar schoonheid in mineur Zonlicht schijnt door rose ramen Maar haar gevoel mist elke kleur Zo charmant, de laatste mode Die ze als een harnas draagt Kil van binnen, als een dode Waar verdriet aan alles knaagt Ze kent zijn tekens van verlangen Weet precies wat komen gaat Speelt het spel, met goud behangen…