286 resultaten.
In memoriam matris (8)
netgedicht
3.8 met 4 stemmen 
298 De nachten dat wij waakten
en je angst in tederheid
probeerden te verjagen,
zijn lang voorbij, mijn moeder.
De uren die wij telden
en telkens weer je hijgend vragen
“Hoe laat is ‘t kinderen?”,
helaas, het komt niet weer.
Nu ben jij tijdeloos geworden,
en wij, verbijsterd, niet begrijpend,
staren naar de klok.
En in ons hoofd de blijde…
In memoriam matris (7)
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 309 Moeder,
wij zijn zo moe.
De weg naar ‘t kerkhof
is zo lang
en wij zijn bang.
Reik ons de hand nog eenmaal
en help ons op uw laatste tocht.
De open groeve wacht
en dicht bijeen gedrumd,
geeft elk van ons
u nog een kruis.
Het teken dat gij ons leerde
in de blijde dagen
van ons kind zijn.…
In memoriam matris (6)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 281 Het oude kerkgebouw
waar jij zovele malen kwam
in diep geloof
door weer en wind
ondanks de kinderzorg.
De priesters de gebeden de gezangen
die ons de troost van eeuwen schenken.
De hoop dat jij het leven hebt bereikt
dat zin geeft aan ons aards bestaan.
Maar desondanks de tranen van verdriet
en diep in ons een wrange pijn
een wonde in…
In memoriam matris (5)
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 333 Tegen de befloerste muren
der rouwkapel
staan wij gebogen,
de zonen en de man,
omheen de eikenhouten kist.
De buren, de goede vrienden
schuiven schuw, onwennig voorbij.
Onhandig sprenkelen zij
het gewijde water,
dikke, glinsterende druppels,
in het licht der lantaarns.
De geluiden buiten
zijn verstild en anders.
Als schimmen wachten…
In memoriam matris (4)
netgedicht
3.6 met 5 stemmen 290 Dit zijn de dagen
dat velen ons verdriet helpen dragen.
‘s Avonds stromen de buren samen
in de kapel van het oude gehucht,
waar wij onze moeder ontgroeiden
maar gevangen bleven in haar hart.
Hier is het licht der vele kaarsen,
de troost der 50 weesgegroeten
gemompeld door de eenvoudigen.
Hier is de liefde van ons volk.…
In memoriam matris (3)
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 294 16 juni 1972
ziekenhuiskamer 215
middag
herken je mij ?
noem mijn naam nog eenmaal moeder
ik ga weer heen
zie je ogen
die reeds in andere werelden toeven
3.30 u.
kom vlug je moeder sterft
stram sta ik naast het bed
de witte verpleegsters
die mijn moeders polsen voelen
haar gezicht beweegt nog even
ik hoor de zwakke ademstootjes
alles…
In memoriam matris (2)
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 354 Onze ogen nat van tranen
zoeken een beeld
uit onze kinderjaren
waarin jij ons te leven leerde
en met ons je vreugde deelde.…
In memoriam matris (1)
netgedicht
3.5 met 4 stemmen 280 Laat mij je kind nog eenmaal zijn
gewiegd op je armen,
de veiligheid voelen van je handen,
ruw als de stof van je schort.
Ze liggen nu naast je
op het witte laken
van het ziekenhuisbed
of ze strijken, o zo moe,
je grijze haren glad.
Ik zie de blauwe aders
en de bruine vlekken
van de ouderdom.
Je ogen van pijn en hoop,
in de verte starend…
Zomerbartanka
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 271 In de Werbeekbar
uitzicht op het ouderhuis,
mijn zolderkamer.
Een vloedgolf van nostalgie,
mijn heerlijke kindertijd.…
Wandeling
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 319 In de morgen
week het grijs al vlug
voor almaar uitgestrekter blauw.
Iets van lente
zat in de lucht.
Mijn gemoed werd lichter,
energie voor een fikse wandeling
in het drooggelegde Breeven.
In de middag
haperde het hart
van een vriend,
onheil trof de oma
van mijn kleinkind.
Nevelsluiers legden zich
over de weiden van het ven.…
Sneeuwwandeling in Wortel-Kolonie - Haiku's
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 255 De dotten van sneeuw
liggen als een donsdeken
over de Kolonie.
Koninklijke dreven,
zwart en wit in de nevel.
Doodgewoon fietsspoor.
Kruisen van zwervers
rijzen vaag op uit de sneeuw.
Vinden zij hier rust?
Krater van de crash,
omgevormd tot een stil ven.
Verzacht het de dood?…
Waardeloos
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 294 Staande voor het boekenrek
treft me vlijmscherp het besef
-eens te meer-:
dit alles is waardeloos.
Word ik triest, word ik boos?
Van beide wat.
Vooral ben ik het zat
al dat geprakkeseer
over de woorden,
gedrukt, gesproken,
die zozeer mijn leven hebben beheerst.
Wat moet ik ermee,
nu ik de tachtig ben gepasseerd?
Kieper ik alles in…
Klimaatopwarmingstanka
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 206 De beuk in de tuin
verliest zijn laatste blaren
al in augustus.
De zon brandt ongenadig
de seizoenen overhoop.…
Remco
netgedicht
3.6 met 7 stemmen 313 De geur van gras en benzine
bij het maaien op 4 juli.
Toch even rusten.
Gezwicht voor de verleiding
op mijn smartphone te kijken.
-Remco Campert is dood-
Opnieuw aan de slag.
'We braken het brood
en deelden de doden',
schreef hij,
wandelend op de Overtoom.
'We zijn al bijna uit zicht',
schreef hij.
Net als ik, bijna uit zicht.…
Meikever
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 350 Hij lag
vanmorgen,
de haakpootjes in de lucht,
op de gladde tegels
van het terras,
de eerste meikever
die ik dit jaar zag.
Heb hem
in het omgekeerde deksel
van een borstbollenpot
-Wycam's volgens oud recept-
met een blaadje erbij,
op de tafel gezet,
de meikever,
mijn vertrouwde insect.
Een uur later
is hij over de rand geklauterd…
Haiku
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 234 Met elf op de brug.
Lentezon op ons gezicht.
We lachen de toekomst in.…
Tanka
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 353 De intercity
glijdt zacht weg van Mol naar Geel.
De eerste borrel
schuurt bitterzoet in de keel,
verjaagt even corona.…
Groeiende Gelijkenis
netgedicht
3.2 met 6 stemmen 366 Het weerbarstig struikgewas.
De pet hoog op de bezwete kop
passeer ik het venster
zie ik in de spiegel van het glas
mijn vader.
Labeur
op de Hodonkse Akkeren
in de vallei van de Werbeekse Nete
zeventig jaar geleden.…
Het sparen der bloemen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 318 Zoals ik zeer lang geleden
bij het maaien
de bosjes madeliefjes spaarde
op dwingende vraag
van mijn jongste zoon,
zo rij ik nu nog altijd
om de enkele viooltjes heen
-wit, blauw, paars-
die ooit verdwaald,
van tussen het liggend hertshooi
en het klein vogelpootje,
spontaan aan het bloeien zijn gegaan.
Zij schitteren al
door drie maaibeurten…
A.L. Snijders 1937-2021
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 376 1992:
zeer kort verblijf
in Lochem.
Fietsen door de Achterhoek.
Misschien wel
langs de boerderij
van A.L. Snijders,
me toen totaal onbekend.
Vorig weekend las ik
in De Standaard der Letteren,
wat gisterochtend
zijn laatste zkv
bleek te zullen zijn.
'Verdrongen verleden'
was de titel.
In zijn stukje een opsteltitel
van 56 jaar geleden…
Bevrijding?
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 361 Uit het diepblauw
schittert de zon
in de laatste dagen van mei.
Bevrijding weerklinkt alom
in het gezoem der fietswielen
op het asfalt,
in het geroezemoes
op de terrassen.
Vrijheid.
En tegelijk:
de beklemmende massa,
de uiteengespatte bubbels,
de vervagende geborgenheid.…
Exitcovidtanka
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 339 De luister van mei
krijgt nog meer glans door prik twee.
Hoera, wij zijn vrij!
De terrassen lopen vol.
De drank vloeit rijkelijk. Schol!…
Vaccinatiehaiku
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 583 Eerste Phizershot
in de linkerbovenarm:
een spuitje van een cent.…
Vaccinatiecampagne (haiku)
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 319 De vaccinaties
in De Zwaan verlopen vlot.
Vandaag duizend shots.…
Roger Raveel (tanka)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 273 Doorheen het vierkant
in de grijze scheidingsmuur
zie ik het wasgoed.
Mijn buurman vindt het maar niks,
dat gat in de betonplaat.…
Eiland
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 268 Ik ben mijn eigen eiland.
Niet uitgestrekt,
ik zie de grenzen.
Zonder heuveltop of dal,
ik zie de effen saaiheid.
Net als Ameland,
zo denk ik plots,
-een tocht rond en om,
heel lang geleden-,
en toch weer niet.
Inwaarts het vlakke land,
effenheid tot aan de duinenrand.
Maar uitwaarts steeds de zee,
de grenzeloze zee,
de lokroep van…
Verdun
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 247 De zwarte schaduw
van de soldatenkruisen,
verdubbelt de smart.…
De dag der kanteling
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 325 Dit is de dag der kanteling.
Het wit is nog voor even.
De koude bijt niet meer.
Het ijs begint te kraken.
De wind ruimt naar het zuiden.
De zilverreiger is weer zichtbaar.
Schapen grazen het gras weer bloot.
De voederplank blijft leeg.
Sporen smelten weg.
De winter stopt ermee.
De lente dringt zich op.…
Sneeuwlandschap (tanka)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 213 Amper kleurverschil
tussen hemel en aarde,
enkel gescheiden
door de zwarte weipalen
en het rag der boomkruinen.…
De blinde poëzierecensent (tanka)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 240 De beoordelaar
verslindt gedicht na gedicht
enkel op papier.
De digitale hoogbloei
is hem verbijsterend vreemd.…
Bezig met laden