Alle inzendingen van harry

In m'n tuin blozen de esdoorns Gekozen heb ik zé daarvoor Alle herfsten tonen zé hun kleur als ik de deur open naar m'n paradijs door najaarszon beschenen.…

Hoeden? je droeg ze zelden zondags misschien Bij de klok van kwart voor tien de kerk een kwartierke lopen Een hoofddoek om je kapsel te bewaren bij wind uit zee Die herinnering neem ik mee wandelend -zoveel jaren later- door mijn geboorteplaats.…

De zee wil je bevaren het zeegat uit voorbij havenhoofden Het water... komt er nimmer tot bedaren na eb is er vloed Het zand altijd prooi de tanden er ingezet waar aan geknaagd De duinen kijken het aan nog droge kruinen 't water aan hun tenen Je wilt.... het oor lenen aan de monotone zang van branding.…

Hoogste tijd weer in sprookjes te geloven Die beloven: een wereld met prinsen en prinsessen Huízen als kastelen het wapentuig blijft in de kast Kleurrijke kledij die fraai staat en je past Terug.. in de sprookjes je kunt het geloven... Of.. niet.…

Haar... heb ik gestrikt Een oogje hád ik op haar Zij was in voor een flirt Haar dans kon ik niet ontspringen.…

Met de hoed in de hand komt de man door het ganse land Maar, 'deksels' met de hoed op haar kop zal 'n vrouw ook een eind kunnen komen.…

De vruchten hoef je niet te plukken... Zé vallen je voor de voeten door wind uit alle richtingen Bij glas... heb je altijd scherven, stukken wind, een onbetrouwbaar sujet Wij zijn in onze sas met de 'geraapte oogst' van vruchten In en met de kleuren van herfst.…

Je bent zwart..... bent zwart gemaakt door gastheer en gasten Daarvan draag je de smart en lasten Maar.... heb je geen veren,vleugels? Op te vliegen het luchtruim te kiezen.... naar wolken die.. je beter pasten.…

Als zomerregen klinken zijn tonen, zijn akkoorden Begeleiden doet hij mij z'n vingers, wandelend over het zwart en wit van toetsen deze novemberavond windstil..... maar kil Hij binnen.... ik buiten als in een partituur met elkaar verbonden.…

Ze grazen grazen in hun wei ze kijken kijken op naar mij Allebei wil ik ze 'op de plaat' meer dan hun hoofd Morrend.... hebben ze me beloofd mee te werken aan deze fotosessie maar van harte.... gaat het niet zijn ze er met hun hoofd niet bij?…

Mijn brief je zult 'm niet ontvangen Bol staat ie van verlangen naar jou... daar ver van huis en haard van eigen sponde waarin liefde een zich herhalend spel van lijf en leden Je woonadres heb ik -als de pest-gemeden nu pás zag ik dat je was verhuisd.…

Te gast... ben jij de deur niet op slot, op een kier? Nee, wagenwijd open de loper uitgelegd Geen last me teveel te zwaar of te ver Ik vier je komst heb je favoriete stoel neergezet vraag je: 'wil je koffie met melk of suiker?' 'thee..? mag ook'.…

Bijt er niet in: deze vruchten bessen, geplukt onder herfstluchten onvoorspelbaar, het weer wind.... een trouwe handlanger 'Hoor, een zanger' een late merel oefent al z'n lentelied Ik zal 'm belonen.…

Herfst verblikt, verbloost verbonden nog met aan bomen:blad.... 'We hebben het gehad'... zonneschijnsel een godsgeschenk De kleur van het blad van bladeren een stille wenk van herfstmaanden nog onbesproken onvoorspelbaar de nukken van't weer De deur.... van winter op een kier?…

Vandaag ben ik in de wolken Ik ben geen wolkenkrabber geen vliegenier, geen kosmonaut Ik was even 'stout' -driemaal raden?- Daarom... ben ik 'in de wolken'.…

De kudde drentelt wat wacht af geen 'vaarwel' aan dag Mag nog niet uitweiden... de stal nog niet uitgemest? Hun honger gestild hun dorst gelest... aan regenwater in ton en kuip De kudde vindt het best straks tast de boer in het duister.…

Land van water rijk aan dijken waarvoor rivier en stroom zelden zullen wijken De hand-en mankracht nu duw-en trekkracht van bulldozer en tientonner 'n zandbult zover.... het oog wil reiken met vereende krachten werken we door strijden tegen hoog water.…

Ben jij die kwal die mij zand in de ogen strooit? Ben jij mal ik lig hier breeduit te zonnen en spoel -met vloed- terug in zee zodat m'n huid ...niet looit.…

'Wie..... is van hout'? schreef ooit ene Jan Foudraine Van steen ben ik -bij mijn weten- ...........niet Ik ken blijdschap en verdriet hoeveel handjes en vingers strelen me niet een echt 'standbeeld' in 'n stadshart ben ik ook al niet Ooit heeft een kunstenaar mij uit hout ....gesneden Uit goed hout.... want…

De zee willen zien de branding, golven het lage zonlicht dat erop spettert Maar vooral is het... het -hoorbaar-ademhalen van zee Haar gefluister en lachen haar ach en wee herkennen we niet ....onze emoties? wandelend of joggend langs de verhalende zee.…

Spreken... kan je over bruggen Je kunt ze zelfs bouwen met blokken, blokjes... uit je jeugd toen alle beroepen nog mogelijk waren Nu kun je, man -in bewondering- in de verte staren waar de ene wal de oever vinden kan.…

Bouwen willen ze in de stad Nijmegen alleen zondags ligt ze stil De bouw van een zee aan huizen waar mensen kunnen wonen De bouwtyconen lijken koud zelfs kil.... wind en regen hun trawant De maandagkrant meldt vertraging en crisis in de bouw ....op til?…

De straat... is nu van de muzikanten 'n schuiftrompet, een tuba 'n klarinettist zet de toon Jó..is er met zijn banjo zé weten er van wanten De straat... is vol van instrumenten, stemmen van allerhande klanken Ik wil hen -graag- met dit gedicht .....bedanken.…

Hoe ver het oog reikt: een bak met zand niet ommuurd, geen strand Wel een zee van zand... door aanhouden van wind tot golfjes en golven gebracht Samengedromde dennen verdedigen zich uit alle macht tegen het stormlopen Zwarte vogels zetten zich schrap op oude takken ze lijken me bezopen Wennen... zal ik niet aan dit landschap…

Schrijf geen gedichten meer want de zon komt op en gaat onder Natuurlijk... is het 'n wonder waarbij de dichter ....stil wil staan Maar ook zonder dichter zonder gedicht komt de zon op en gaat ie onder staat de dichter stil in verwondering Zing....... zanger, zing.…

Hij buigt heet ons welkom.... de deur scharniert De rode loper voor ons uitgerold worden we gevierd? De straat nog morgenstil het terras kiert... Wij zijn de vroegste gasten de tafels zonder kaart of bloemen.…

Wie.... droomt zich geen kasteel een gracht met ophaalbrug Een jonkvrouwe die met een blos... aan haar venster staat te wachten Het 'teveel' niet of nooit binnen handbereik naar aardse nuchterheid terug De lakens in dekens verknoopt en verward onder het bed op zoek naar sloffen Kasteelheer... in het diepst van m'n gedachten…

Grave, straatjes en steegjes in deze oude stad aan de rivier Ze vertellen het verhaal van handel, goederen maar vooral... over het -van oudsher- zelf-brouwen van bier dronken worden bij ochtendgloren Het water uit de Maas niet te drinken als koffie? thee? In hun verhaal nemen ze je mee de 'achterafjes' nooit doodlopend.…

Ze staan er in rij na rij zo voor het grijpen Geen groots idee vermetel plan hoeft nog te rijpen Je mag er spontaan gaan rijden over de uitgerolde paden van 't Natuurpark waarin de ark van Noë lijkt leeg gelopen Sfeer en weer hoeven ze er niet te verkopen: in park 'De Hoge Veluwe'…

Herfst.... daalt over ons neer ....als motregen door wind in wolken grijs voortbewogen Soms overheerst het diepste blauw aan de herfsthemel gekrijt grijs verjaagd We worden meermaals geplaagd door regenvlagen stoten van wind 'Mijn kind, de druiven zijn die dagen: voor opa zuur'.…