Alle inzendingen van hendrik

een eskimo draagt in zijn iglo graag een eskimono…

er waait een nieuwe wind hij stinkt naar eigendunk overschatting van eigen kunnen verwerping van derde mening verguizing welk een vergissing…

hij wist dat een kopje koffie zou uitmonden in een band voor het leven gepaard aan het voederen der eendjes hij stelde derhalve de uitnodiging dienaangaande nog even uit…

het is zinloos te wachten tot het beter wordt want zo gauw het beter gaat wordt het weer slechter zo is het leven…

er is niks op tegen op je bek te vallen daar word je groot van zolang er maar iemand is die de boel weer oplapt zonder eeuwige trouw te verlangen…

het is zeven uur straks wordt het nog acht uur ook ik blijf maar liggen…

de tekenen waren daar luid en duidelijk strijden tegen drift en verlangen beloofde trouw daarvan heb ik haar ontslagen een mens heeft geen recht op een ander mens…

Overal om hem heen prijken lege gezichten starende ogen monden die bewegen kinderen die spelen maar hij durft hen niet te horen: alleen geluiden van het stadsverkeer de rechte straten op en neer razen in zijn ogen. Iedereen ziet hem maar hij ziet niemand hij voelt alleen hun ogen prikken in zijn rug hij wil terug naar het lege huis.…

zij droeg haar haat als een tiara van klatergoud op loodzwaar lood in onbegrepen ongewilde eenzaamheid…

het grote raadsel dat de wereld in zijn ban brengt waar of niet kitsch of niet maar verdomd je ontkomt niet aan de boodschap van het welbehagen al is het maar een seconde voordat de twijfel weer overneemt de angst voor kwetsbaarheid door het verlies van de veilige barrière van het ongeloof…

elke stap die men doet is bepalend voor de ontwikkeling van de kosmos want elk bewegend molecuul heeft zijn wisselwerking met een ander om het dan nog maar niet over het atoom te hebben thuis blijven is ook geen optie want je weet niet wat je mist zegt mijn vriendin die wel thuis is gebleven…

er was een tijd dat samenleven schande was men behoorde allereerst ordentelijk te huwen nu valt onder samenleving de gehele aardkloot geen wonder dat het zo’n teringzootje is…

ze stond voor de overgang ze zag de trein voorbij razen achter de bomen van haar leven die ze zelf had neergelaten feestgedruis gezang bereikten haar te laat…

weest u er op voorbereid dat u te eniger tijd de vrouw van uw dromen zult ontmoeten maar beseft u wel dat u dan op dat moment uw zelfbeschikkingsrecht naar de vaantjes hebt geholpen…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

je bent een woud nog onontgonnen ik ben de reiziger die de paden mag maken waarlangs je zult gaan reizen naar ongekende verten met de vader van je kinderen ga maar leef maar het is zo voorbij…

ze was een mooie vrouw maar grenzend aan het ordinaire terwijl ze toch zo graag een dame was geweest met intellectuele kwaliteiten en hoogstaande moraal ze zuchtte wanhopig links ze zuchtte mismoedig rechts om maar begrip te vinden maar al wat ze bereikte was dat men dan dacht nou die lust er wel wat van ze ging dus maar naar…

de eerste keer dat ik besefte mens te zijn was ook dat ik zag verantwoording te dragen voor de andere mens dus wees gewaarschuwd om in soortgelijk geval net te doen of je het niet gezien hebt dat scheelt een boel sores…

ooit kan het gebeuren dat plotseling deuren die in het verleden hun werk goed deden het verdommen open te gaan zodat men slechts kan staan wachten tot St. Juttemis of voor andersdenkenden Kerssemis.…

Uit een baaierd van licht, de oernevel van de geest dalen wij als een nietig vonkje naar de aarde af. Gewist wordt de herinnering aan al wat is geweest; als onbeschreven blad leren we van de wieg tot het graf. Deze wereld is niet meer dan een schakel in een eindeloze keten, een speelplaats, een toneel: speler en toeschouwer zijn wij tegelijk…

hij ging zijn weg tastend met woorden naar mensen terug luisteren leert hij leefde alleen in volle vrede…

liefde is slechts smeermiddel ten behoeve van het voortbestaan van de soort…

Onafwendbaar naderen wij het onbekende doel dat in de sluier van de toekomst verloren gaat. Niet door berekening, maar op de tastzin van 't gevoel bespeuren wij wat ons daar te wachten staat. Engelen reizen met ons mee, wegwijzers van de geest; ze fluisteren ons hun zachtheid en hun dromen in. Wie als een engel de ogen van de ander leest…

men beperke zich tot de gebaande weg der oude tao-chinezen men schuwe innovatie alsmede eigen inzicht men sloffe door het stof van de reguliere orde tot bijzetting naast Marx en Kouwenberg…

De eenzame zwarte boot vaart in het holst van de nacht door een duisternis, woest en groot, de dood, de dood tegemoet. ik lig diep in het kreunende ruim, koud en beangst en alleen en ik ween om het heldere land, dat achter de einder verdween en ik ween om het duistere land, dat flauw aan de einder verscheen. die door liefde getroffen is…

ze had eenvoudige verlangens de vraag was nu hoe die ongeremd door goede zeden en manieren onbevreesd voor maatschappelijke verdoeming bevredigend tot uitvoering te brengen voordat ze toch nog onverwacht zou overlijden…

dit is pure kul het spel van ja nee misschien zelfbevestiging zeg maar wat het moet zijn wanneer ik heb niet eeuwig de tijd h.…

Ik zit voor het open raam van de kroeg. Het is zonnig, het is nog vrij vroeg. En zeer, zeer vroeg was vanmorgen het licht, de wereld, de zon en het jaar, waardoor ik liep in snel, verend ritme, stromend en stralend - en lachend met haar, die nu met een blinkend gezicht tegenover mij zit. Zij lacht, haar tanden zijn wit. De schaduw op onze…

er kwam een dag dat wist zij zeker dat ze geen fout meer maken zou maar voorlopig had ze nog haar handen vol aan delging van haar schulden en het liften van haar face…

In een langgerekte parabool verlegt een flonkerend stuk gruis zijn baan. De traag rondwentelende aarde brengt zijn wilde zonneval tot staan. Een neertuimelende fakkel wordt ontstoken, hij boort zich lichtend door luchtlagen. IJle rooksporen verdampen in mistende vlagen. Een blinde wesp, een speldeknop van licht is eindelijk tegen de lamp gelopen…