Alle inzendingen van hookie

Wat een drama Al die mensen Die zo nodig willen zeggen Middels Hyve of Twitter Uit gaan leggen Waar ze vandaag Gescheten hebben Hoe ze stinken Wie ze lebberen Zich de pleuris Te vervelen Dit zo graag Met anderen delen In hun uitzichtloos bestaan Doe iets nuttigs Ga iets redden Plant een boom Stuur stapelbedden Naar een rampgebied…

Het is niet zo erg dat ik zo goed ben Zo onnavolgbaar en zo sterk Uitblink in werkelijk echt van alles Alleen niet dagelijks op mijn werk Het is niet erg te moeten leven Zonder het respect dat ik verdien Daar al het moois dat ik verricht heb Door vrijwel niemand wordt gezien Het geeft ook niet dat niemand luistert Naar wat ik enthousiast vertel…

Wanneer men vraagt Hoe is het nou? Dan zeg ik dat het gaat Omdat ik niet graag toevertrouw Mijn angst en twijfel delen zou Wil zeggen waar het op staat Dat leven mij zo lijden doet Ik niet weet waar ik zoeken moet Mij waardeloos en kloten voel Vereenzaamd leef en zonder doel Zo opgejaagd en uitgekotst Ontzettend klein en zonder trots En…

Hij doet wel Alsof hij het allemaal meent Geloof het niet Het is allemaal spel Geef hem een vinger Die hij dankbaar neemt Hij belooft je hemel Maar trakteert je hel Denk niet Dat hij is veranderd Het licht gezien heeft Zijn weg gevonden Op het rechte pad Hij pretendeert iets nobels Geeft je vertrouwen Uiteindelijk is het toch een rat…

Wat doe je als je vastzit Zo ontzettend vast Wanneer flexibiliteit en het leven heden Niet zo goed meer bij je past Wanneer je zo verzand bent Dat je het zelf In al je starheid Niet meer ziet Jezelf, zoals je nu bent Niet meer terug kent In een sleur leeft Iedere dag hetzelfde lied Wat doe je als je bent geworden Wat je nooit had willen…

Ik krijg het nooit meer uit mijn kop Althans, niet in dit leven Probeer in mijn gedachten Niets meer te verwachten Niet dat het me lukt Maar het is een nobel streven Ik huil nog weleens Tranen, zomaar onbedoeld Argeloze tranen Onopgemerkte tranen Parels in het donker Wanneer je niets meer ziet Doch werkelijk alles voelt Mijn momenten, mijn…

Ik zag jou in een ogenblik Misschien hooguit een tel Dat lijkt op zich niet heel erg lang Maar belangrijk is het wel Een tel is vaak al het verschil Tussen brons, zilver of goud In een tel moet je soms keuzes doen Waar iemand je aan houdt Een tel te laat Een tel te lang Of zelfs een tel teveel Het maakt niet uit wie er nu telt Een tel is…

Elke dag weer wat vooruitgang Iedere dag een beetje meer Vaak een druppie Soms een emmer Ook wel niets, een enkele keer Elke dag iets goeds te melden Vaak iets kleins Heel soms heel groot Zwartkijken gebeurt nu nog maar zelden Dat is verlangen naar de dood Iedere dag iets goeds te melden Veel leuke dingen willen doen Spontaan en sterk zijn…

Niet ongelukkig Hooguit ontevreden Gelukkig zijn dat ligt me niet Dat is een struikelblok gebleven De ware reden Waarom ik mijn huis zo vaak verliet Niet ongelukkig Doch verre van tevreden Zwervend op een middenweg Vol open eindes En onvervulde dromen Mijn eigen wrede vorm van pech Altijd verder gekeken Altijd weer dat dwalen Altijd peper…

Ik praat niet met je Wat kinderachtig Zeg jij en doet wat laconiek Maar ondertussen Vind je dit prachtig En ik, ik voel me ziek Je bent er niet om mij te steunen Ik ben er om voor jou te zijn Ik gaf je ruimte om te leunen Waar kan ik terecht met pijn? Je ziet niet eens de imperfectheid Die de relatie staande houdt Wat dagelijks tot niets…

Je hebt pijn Dat stomme lichaam Waarom nou jij weer Met zo´n wrak Ik kneed je rug Je wervels, spieren Alles staat bij jou zo strak Geen dag voorbij Of je hebt klachten Soms kort Soms van langere aard Met mijn handen Wil het soms wel iets verzachten Het is altijd het proberen waard Het vaak niet kunnen Het moeten passen Omdat het echt…

Ik heb mijn leven gebeterd Gegoten in een vorm Die ik zelf niet heb bedacht Maar het is nu eenmaal zo Dat ik eindelijk voldoe Aan wat er wordt verwacht Een vorm van altijd werken Keurig scheren Nette kleding op zijn tijd Weg zijn nu de stoppels De kleren vol met vlekken Het grove, onbeschaafde Dat ben ik echt kwijt Maar ben ik wel gelukkig…

Noem het geen liefde Noem dat het niet Noem het lust Genot, gemis Verwerking van verdriet Noem het geen liefde Nee, niet zo Want dat is het niet Noem het warmte Een teder moment Gemeenschappelijk gebruik Dat vertrouwd raakt Dat zo went Een overeenkomst Tussen mensen Altijd eenzaam en leeg Die nooit durfden te wensen Wat een ieder hier…

Ik ben zo anders Losgeslagen Dat is zeker Dat is waar Is anders zijn dan soms een ziekte Iets heel engs, niet zonder gevaar Siert het mij Om om te lopen Weg van anderen Uit de rij Gewoon je eigen weg bepalen Schijt aan alles Vogelvrij Is het anders Om te kiezen Voor jezelf, voor je gevoel Eens niet te doen wat men verwacht Te leven…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek Ik zie haar in haar stoel nog zitten Commandeert de ganse dag met luide stem Haar taalgebruik mag wel wat minder Daarop zit niet echt een rem Ze wil nog weleens wat verwensen Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik…

Laat ik dit zeggen Dat het niet mijn voorkeur heeft Dat je, zonder iets echt uit te leggen De pijp aan ene Maarten geeft Ik accepteer het broze leven Leer te leven met de dood Respecteer mijn spiegelbeeld Die de werkelijkheid ontbloot Dat ook ik oud hoop te worden Vrij van ziektes of verdriet Hoewel ik weet dat dat niet gaan zal Het leven…

Ik moest weer aan je denken Iets wat ik al tijden lang niet doe Wat aandacht aan je schenken Al doet het er niet toe Het was iets kleins, iets positiefs In zekere zin zelfs mooi Iets snoepigs, fijn, iets zachts, iets liefs Van een onberispelijk allooi Een moment dat ik weer even dacht Ook dat was jij die tijd Dit had ik echt nooit meer verwacht…

Ik lees mensen Ze zijn gemakkelijk Zo eenvoudig te doorzien Herkenbaar en doorzichtig Voorspelbaar bovendien Ik lees mensen Ik leer ze kennen Ik ben zo vaak naief geweest Goedgelovig van vertrouwen Een open boek dat lekker leest Ik lees mensen Puur uit noodzaak Graag zou ik het anders zien Ik schat ze in Bepaal hun waarde Op een schaal…

Het frustreert om te ervaren Te zien wat het mij doet Dat mijn geloof in heel veel mensen Die ik ooit eens heb ontmoet Mijn oprechtheid doen beschamen Mijn sceptisch zijn weer voedt Ik ben gekwetst en niet zo´n beetje Je blijft verlangen Dat mensen zijn zoals je hoopt Het doet zeer te constateren Dat het telkens anders loopt Je sluit…

Een lamp die flikkert in de kamer Als alleen ik daar wezen moet Maakt mij nieuwsgierig en ook vrolijk Ben jij dat papa die dat doet? Zet jij mij soms weer aan het denken? Laat jij me weten: life is great Moet ik meer aandacht aan je schenken? Bang soms dat ik je vergeet? Dat jij het bent mijn lieve papa Die bij me blijft zelfs na de dood Over…

Ik heb mezelf nooit vergeven dat ik niet sterven wou voor jou Dacht dat ik wel door kon leven na jou een andere vrouw Voor jou gewoon tien anderen aan iedere vinger 1 Een mens wil soms veranderen van jouw kaliber, geen Ik deed mezelf beloven dat er leven is na jou desondanks wil ik geloven dat ik het anders brengen zou Jouw verwijdering…

Mijn irritatiegrens is in de loop der jaren verworden tot een grijs gebied zonder lijnen, grenzen, strepen Remmingen, die ken ik niet Een man getooid met een kort lontje explosief, niet zonder gevaar Wanneer ik ergens rustig wandel uit het niets is het weer daar Voel ik mij belaagd, zo niet begrepen opgejaagd en impulsief…

Er waren mooie tijden bij In mijn verrotte leven Jaren van geluk met mensen Om wie ik heb gegeven Tijden dat de zon zo vrolijk scheen En warmte gaf als jij Tot je onder ging, verdween Verzadigd was van mij Er waren dagen bij Nutteloze dagen Waarop ik wist, niets wordt beter Waar alles tegenzat Niets lukte, voor geen meter Dat ik, die…

Ik hou van je Zou deze lieve woordjes Heel zachtjes hebben gezegd Mij naast jou naakt hier neergelegd Stel me voor je open Bang hoe het zal lopen Hou je wel van mij Is er chemie te ontwaren Ik kus je lippen, streel je haren Geef me helemaal bloot Ben als de dood Dat ik zal lijden Afgewezen af zal glijden Zonder jou alleen Ik hou van jou…

Ooit wilde ik een ander leven Zat niet zo lekker in mijn vel Wat ik wou kon zij niet geven Samen verder werd een hel Los van haar, gescheiden wegen Niets ging beter, voor geen tel Het viel zo vreselijk vies tegen Ik krepeerde dubbel snel Knetterdepri al die jaren Los geslagen al die tijd Met alle winden meegevaren Grote stukken weg of kwijt…

Ik zou afscheid willen nemen Als dat mocht en had gekund Een laatste groet brengen aan mijn oom Die geen lang leven was gegund Een goed mens in hart en nieren Geen slecht woord verliet zijn mond Met hem viel altijd iets te vieren Hij was de lijm die alles bond Ik wil afscheid kunnen nemen Bij hem zijn een laatste keer Mijn eer bewijzen nu…

Het is niet eerlijk, gewoon niet eerlijk Als je het mij vraagt, nooit geweest Waarom krijgen goede mensen vaak een ziekte Die zo pijn doet, nooit geneest Waarom een etterbak heel lang blijft leven Eindigend met een zachte dood Terwijl een goed mens wordt bestolen Veel te vroeg sterft, maar lijdt in nood Kunnen we het niet gewoon eerlijk verdelen…

Soms probeer ik voor te stellen Hoe ik zou zijn als vrouw Een grote sloerie past mij wel Onzedelijk, niet trouw Mijn kledingsmaak was desastreus, goedkoop en ordinair Mijn taalgebruik en woordenkeus shockerend en vulgair Make-up smeerde ik artistiek met tubes op mijn smoel Mijn borsten liet ik bijwerken Siliconen, een heleboel Ik hoerde,…

Je loopt er nu al jaren mee Nog steeds is het niet weg Alsof je niet meer zonder kan Jij had toch zoveel pech Misschien voel je je veilig In de rol die jou zo past Hetgeen je overkomen is Is allang geen loden last Zo ben je met je zielig zijn Uiteindelijk interessant Luistert men naar wat je zegt Toch klopt het van geen kant Om iets te zijn…

Somber zijn de dagen Wanneer de regen druilt Meevoelt met de wereld die zacht huilt Wanhopig giert de wind Voortslepen is haar lot IJzig fris de winterkou Die verkleumt tot op het bot Neerslachtig en naargeestig Zijn de woorden die ik vind Dit gevoel dat mij aangrijpt Ongewenst en onbegrepen Verwekt in mij een angstig kind Uitzichtloos…