Alle inzendingen van i

de deur slaat dicht en het is stil plotseling klinkt zo duidelijk wat ik zing klanken verkleuren gesloten deuren dempen het geluid van wat ik zeggen wil ik zwijg en het is stil van mij naar jou…

vergeten slingers vieren feest versieren de nacht alsof het nooit anders is geweest zijn vergeten in het donker de sterren in een lijn zo helder zo duidelijk hoe het moet zijn daar zie je haar zo uitzonderlijk een ster zo sereen en ze danst ze danst alleen…

woorden zoveel woorden missen de hemel bereiken de sterren niet flitsen langs in het donker strelen mij zacht ik wacht zonder woorden zo dichtbij ben jij blijf jij kom dan doe dan streel mij weer met woorden doe mij pijn je kan niet verliezen niet bij mij…

nog herken ik jou de blijheid in je ogen de lach om je mond de lijn bij je wang t maakt me bang dat je wegdrijft op de rimpels van het water bewaar je ze voor later zodat als ik je dan zie je ogen zoek je mond weer vind je wang kan strelen bewaar je je ziel voor mij zodat ik me echt kan geven onverborgen voor het leven zo kort…

verward door stralend bruine stoere blikken oneindig verlangend onvermijdelijk binnendringend vallen in haar bodemloze hart zacht dwingende lust kust haar lijf onrust blijft…

warme windvlagen blazen onstuimig kussen in de nacht zacht als de streling van haar hals verlangen beweegt streelt haar warme adem zijn belofte van leven na zovele namen verloren in de stilte van de wind…

mijn naam klinkt in het licht van de maan alsof je naast me fluistert luistert naar het kloppen van ademloos verlangen in de nacht noem mijn naam in het licht van de maan fluister zacht vertel me wie ik ben en waarom eenzaam verlangen zo welkom was…

onvoltooide woorden zingen zinnen van verleden heden in mijn hoofd verstilde aderen vergeten gevoel tot in de botten van mijn ziel verdoofd waarom heb ik geloofd in vooraf vergeten beloften beloofd en even heel misschien verwacht dat hij die het boek schrijft naar de maan kijkt aan mij denkt en glimlacht…

verschijnt mijn muze die me uitput me gebruikt mij bevrijdt die me meeneemt naar de diepte van hooggelegen dalen waarin ik val zachtjes vrij naar beneden glij struikel over de tijd tijd waaraan ik mijn woorden voor hem wijd ah mijn lief mijn muze jij die mij begrijpt…

het maanlicht viel zoals het moest zijn voor even op ons samen omdat de tijd nodig vond dat het voor even zo moest zijn met de pijn van het even het niet gelukkig willen zijn in het verdriet van de herinnering aan soms voor even leef ik van binnen verder wetend dat ik voor altijd voor even van jou…

verstild verkild spiegelbeeld als ik mij in jou zie waarom verspeel ik de tijd onbevrijd onvermogend gevoel verloochend bezit verwaarloosd hoe lang vertel me is de nacht nog? tot ik ontwaak en zacht roep voordat zij blond met rode wangen wakker wordt gaan we er uit?…

zo kwetsbaar eenzaam in eenzaamheid voorbij tot ik jou tot jij mij kan vertellen wetend dat iemand luistert eenzaam in eenzaamheid voorbij als ik als jij samen zwijgen de hemel zacht fluistert lieve lief het is goed kom kom maar hier bij mij…

alsof ik mijn leven achterlaat voel ik je even als ik om kijk naar de dagen de nachten en jou hoor spreken woorden die niet bij ons horen…

dronken van het water lach ik om gister of toch om later denkend aan niets kijkend en alles latend achter de dagen waar woorden zijn en echt voelen waar muziek klinkt zoals het is laat ik gedachten stromen zacht wachtend op later…

wat als niemand hoort tranen verdwijnen in de ruimte alsof ze niet zijn geweest wat als niemand luistert tere sterren fluistert in je oor wat als tranen verder gaan dan de pijn verder dan de zeeën als liefde stilte rust ooit de waarheid zijn…

als ik weg ben verschoten in geuren van vergetelheid zwervend in liefde verloren zonder jouw handen strelend over mijn rug koud verdwaald zoekend in kussens ruikend naar lila sterren weg zwevend in de waarheid heb ik lief zo lief…

onder de waarheid onwaar onecht een illusie van gevoel die dacht waar te zijn wat blijft is en was de realiteit zoals zij boven huilt een meisje zo klein zo bang…

tijd vervliegt tot het tijd is en me kust kust zo diep vergeten woorden waarom wel of niet herinneren aan wie we waren kus me nog een keer kus me zo diep voordat we voorgoed vergeten en tijd ons niet meer ziet…

woorden na woorden niet gezegd geschreven om te vergeten klinken door straten van onwaarheid alsof tijd niet is en wij verdwijnen in het niets omdat antwoord uit blijft in het donker klinkt jouw stem die me achtervolgt tot waar ik ben als ik liefde ontvang kus op mijn wang op mijn dij van opzij kijk jij naar mij als ik…….…

in chaos vol geluid zie ik jou zeg ik geluidloos niets en voel ik tranen in vergeten ogen als ik in verloren tijd diep in duizend ogen kijk en doe alsof ik vergeet wat van mij blijft je ogen je handen je ziel op mijn huid onze woorden zonder geluid…

zes ogen kijken zien alleen zoals de maan zou willen lijken zes ogen blind voor het grijsblauw het iris van een kind twee ogen in haar echte zijn de pijn zonder de sterren de lach om haar mond zien diep van binnen hoe waar haar zijn is…

meer dan waar is beloven woorden als kussen adem in adem verandert als woorden in verlaten tijd landen zonder spijt…

achter donkerrode manen versluieren sterren donkerzwart alsof we hier liggen zonder dat we zijn zonder de gratie van wie we waren donkerrood onbetekenend schijnen wij de maan in elkaars hart is donkerrood donkerzwart…

in dromen verheven tot de graad van drie en elf overstijgen wij ons hart zijn wij voor even en stromen wij mee tot de fee die danst met wie ze danst de zee van tijd de cirkel bevrijdt…

duizend en meer gedoofde sterren geteld terwijl ik vergat vergat de maan te vertellen dat hij in mijn hart woont mij de hemel toont zonder iets te zeggen…

avond als druppels vallen in ogen en licht zien verblindt als dromen vergeten wat ons bindt ach lief dan zijn we blind voor altijd…

om niets blijft mijn hand passen in die van jou past je mond als je mijn hals kust alsof om niets blijft totdat de waarheid koud in mijn ogen kijkt om niets alsof we zijn gevallen zonder doel…

voordat gesloten deuren eindeloos sluiten openen zij nog een keer een kier en zien dat wat was genoeg is geweest het slot van de deur eindelijk gesloten eindeloos verlangen voorbij…

eindeloos kijken ogen verlangen gevangen verloren in mij buiten zinnen vrij blauw zijn wij…

van veraf hoor ik je stem in mijn stem zie ik wat jouw ogen zien voel ik de lust zonder woorden van veraf kijk ik om en zie ons alleen in een droom…