ik ken niemand
en niemand kent mij
ik zie iedereen
en iedereen ziet mij
vreemd, ook een niemand
is een iemand
dit beseffend
gooi ik mezelf te grabbel
breng ik mezelf te berde
is er dan toch een derde…
schijnbaar achteloos
maar wel in het gelid
staan zij in de hoek
van mijn keuken zonder inhoud
binnenkort aan scherven
de toekomst is glashelder
ik heb ze soldaat gemaakt
leger dan leeg
tot op de laatste druppel…
voorzichtig steek ik mijn voelhorens uit
open mijn oren voor een ongehoord geluid
het is de schreeuw om aandacht die klinkt en
waar menig individu in verdrinkt, in verzinkt
de eenzaamheid is te triest, ongeschreven
blijven kleine mensjes toch maar leven
totdat iemand zegt dat ze iemand zijn
het rijmt niet meer,
maar ik ben het er wel mee…
de mist raakt mij
beneveld straalt het park
en ik zie elfen dansen
kabouters op een vliegenzwam
de heks en de bezemsteel
het leven een sprookje
zoals het mij verteld werd
de wind waait flarden
de zon lost op en ik blijf
met mijn verleden zitten…
Waarom pa waarom?
waarom moest dan nou?
je doet je kind veel pijn
doordat jij nu daar zit
kun je er niet meer voor haar zijn
alleen maar omdat je meedeed
met zo'n ongelofelijke oen
je wilde het geld hebben
maar toen ging het mis
nu heb je niks meer
en zit je in de gevangenis…