wie houdt 'm nog tegen
's lands witte tornado
eigenlijk een windhoosje van niks
blaast nu volleerd zijn eigen partijtje
brengt grote beroering
onder het klootjesvolk
met zijn oorblazerij
blaast ie de angsthazen totaal omver
de onderbuik wordt gekieteld
de waan van de dag regeert
het vuil zal worden gescheiden
het oude beeld schoongeboend…
gisteren liet me lopen
de avond en de nacht vliegen voorbij
de dageraad doet me hopen
morgen wacht op mij
de dag kleurt van lichtgrijs naar hemelsblauw
de dauwdruppels glinsteren van geluk door de ochtendzon
op de bladeren,bloemen en planten en ik weet me van de weeromstuit niet zo gauw
te genieten van deze levensbron
het is een waar genot…