Alle inzendingen van ingeborg

vandaag verliet een dichter de aarde zijn woorden blijven hier nu is het aan ons om ze verder de tijd in te lezen of ze geluidloos als een traan op het mos te laten vallen…

De dood rijdt voor me uit Wijst me de weg naar het begin van het einde Ik sluit mijn ogen doe de wereld langzaam dicht Zie in het donker mijn bestaan verlicht…

Was je in mijn leven Voor altijd maar gebleven Zonder afscheid was je weg Huilend terwijl ik bloemen neerleg Denk ik aan de keren dat we dansten Zwierden Lachten Nu moet ik zonder jouw hand in die van mij Verder gaan met wat ik deed Tijd gaat voorbij Ik wil dat je weet: Jij blijft bij mij.…

Alleen in bed, staat zij naast me. Het meisje van toen. Zij reikt me mijn beer, verscheurd door kinderleed. Ik omsluit hem in mijn armen en weet dat hij begrijpt. Zonder een woord.…

gulzig en bloot glijdt hij door mijn tuin een spoor achterlatend op planten, stenen en mijn schoen. een spoor van slijm en glinsterende belletjes gevuld met regenboog. ik volg zijn patroon van gaatjes in blaadjes en voel me week; zo'n tedere schade aangericht door duimgroot naakt.…