Woestijn in de polder
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 
454
454Met mijn schoen door zand en stenen
Waait het stof hoog op
Daalt een eindje verder
En strijkt neer op een verdwaald blikje
Ik hoor de doeken klapperen
Als grote witte spoken
Sommige mensen zijn al op
Alsof de camping gaat ontwaken
Ik zie een karavaan van mensen
Wachtend in de rij
Storm in hun hoofd
En het zand in hun ogen
De groene…
Bezig met laden