Alle inzendingen van jan

Het kost haar moeite, maar zij staat, door ’t open raam hoort zij kinderen zingen, de dag ging zoals zo veel dagen gingen, kinderen fietsen lachend door de straat. Geen mens kwam even langs of praat, de dagen slijten met herinneringen, kinderen die hun eigen pad opgingen, de klok tikt door, het wordt al laat. Een schaduw trekt over haar…

Wij zijn kinderen van eenvoud ooit uit sterrenstof geboren opgestaan in vroege morgen toen haar zonnewind verscheen en zo hingen wij er jaren in oneindig navelstaren onverzadigd aan haar rokken als haar schemerlicht verdween En toch - zij liet ons steeds geloven in haar zee van regenbogen die zij strooide over velden met verdwaalde hagelsteen…

's Winters willen wij de lente en in de lente liefst de zomer, en als het wemelt in de heggen zeggen wij: laat de winter komen. En daarna is er niets meer goed: het voorjaar komt er niet meer aan. Wij weten niet dat in ons woedt verlangen om maar dood te gaan. (naar W.B. Yeats) --------------------------------------------- uit: Wat blijft…

Ome Toon was - wat ze noemden echt een wereldvreemde vogel die zijn hele lange leven steeds de wereld had gevreesd tot hij zelf op een dag zag dat hij verder wilde komen dan de randen van zijn dorp waar hij nooit was weggeweest En zo zat hij even later in het maatpak van zijn vader op de vangrail van de snelweg met een koffer op zijn schoot…

Van kribbe naar kruis dat was pas een krediet-crisis!…

Het bonte van de witte kraag van het goudgele vocht verwarmt bedwelmend het bestaan van de geest. En dat ondanks de kou van dit zoete nat. Proost.…

Jij vertelde mij met letters en een knieval er nog bij wat jij met mij wilde delen maar nog nooit tegen mij zei en ik zag er met een traan het woordje HUWELIJK ontstaan raakte buiten al mijn zinnen was zo vreselijk ontdaan want hoewel het lief bedoeld was en doorspekt van vleierij ging hier toch de drie keer letterwaarde aan mijn neus voorbij…

Liefje en ik Ik zeg je dat ik je goed ken ik weet, je voelt, wie ik ben ik laat weten van je te houwen ik wil 't liever daarbij houwen ik, verlangende liefde, verlaat niet ik geloof: hoop en liefde voorziet Je biologische vader…

Netwerken is net werken of net niet!…

Het dagelijks haasten en jagen. Het zoeken naar ruimte in tijd. Steeds het onmogelijke vragen. Het is allemaal gewijd, aan aardse tijd. Een eigen status vergaren. Zonder vraag waaraan een ander lijdt. Gewoon gebukt onder “navelstaren”. Het is allemaal gewijd, aan aardse tijd. Voor eigen geluk, en eigen waarde. Met elk gevoel voor mededogen…

de oplossende dauw van deze ochtend danst in het spiegellicht van de zon. een mijmering weerspiegelt mijn theater een verhelderende schittering van dit bastion. Zie daar! Een rimpeling op stilstaand water golven van geluk overspoelen mijn hart nevels verstillen oceaan van ruimte de tijd is van mij vandaag een dageraad als warme sprei…

Goedenavond lieve dame - zei ik kom ik U wéér tegen dus dat vraagt wel om een feestje en ik opende spontaan alvast een flesje donker bier dat steeds voor mij hier had gelegen en ik sprankelde van liefde toen ik voor haar kwam te staan Heel langzaam boog ze naar mij toe waarbij zij lachte - wat verlegen met haar ene hand omhoog slechts nog…

Met een trouwdatum uit de jaren dat we vonden, dat vrouwen blij achter ‘t aanrecht stonden, dat gaf door de jaren heen een degelijk bestaan, zij volgde tevreden waar hij wilde gaan. Met de jaren is ‘t onderscheid aan ‘t verbleken, heel ongemerkt zijn wij bezweken, nu kom ik thuis en denk, waar blijft mijn thee? en vind een briefje, ‘k ben met…

Dichten ontstaat en doet ogenschijnlijk niet uit te spreken te bevangen of op te schrijven gevoelens en gedachten, ditjes of datjes zwichten en neerdalen op papier en geeft ongelovelijk veel plezier alhier!…

Wij hadden de hele kerst de keuken open, dus kwamen de kinderen binnenlopen, ook vrienden zijn ons niet vergeten, dus werd er veel en smakelijk gegeten. Mijn drank zag ik snel slinken, zij bleven vrolijk en stevig drinken, riepen, ’t wordt mij eventjes te veel, daarna namen zij weer dorstig deel. En ’s avonds als wij, vermoeid maar voldaan…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel. De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig…

Hollend door tijd en ruimte om het onmeetbare te vangen weg te dromen van nu om ergens maar te zijn Tussen ongeschreven woorden en uitgesproken zinnen toverden wij ons alles overtroffen wij onszelf Zo waren wij Koningen zonder koninkrijk kinderen uit verleden als tovenaars die stonden geboren uit een ei Groots genoeg om in één nacht…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht in de zon, van links naar rechts, dan hoog en weer laag en vice versa, wederkerend onbegrensd bevrijdend soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw in de ruimte van het hooggebergte als scherpzinnig geestverwant, mijn beste kameraad, mijn trawant.…

Oma reed ons arrensleetje met een rotgang naar beneden om te landen na twee schreeuwen en een stuiter in haar nek voor de koek en zopie tent waar zij mijn opa had ontweken die zijn tanden niet zag vallen na zijn gekke bekken trek En zo zochten wij daar samen met zijn allen wat bescheten naar de bijters van mijn opa in de sneeuw voor het…

Snijd maar door mijn boerenland en glij voorbij aan slechts dit ene wat jou liederlijk vervloekte soms kon haten vanuit tenen om datgene wat jij meebracht soms liet knuisten in mijn hand om hier te houden wat verborgen was en lichtjes had ontbrand om boerenbenen die ik trapte door dit eindeloze leven van mijn boerenland dat heenging met de…

Ik mis dat gevoel dat ik kreeg van jou Nou mis ik het in mij van jou De maskers worden opgezet Maar gaan weer af, als ik op bed Lig want, ik mis je... Tollend als een draaimolen op de kermis Verga ik in mijn gedachten Ik mis je, jou, jij, zo tegen die lange nachten Noem het obsessief, neurotisch, dwangmatig compulsief Noem hoe je het…

Een versobering is een verovering op minder hebben meer laten wegebben om te realiseren jezelf te leren niet te verliezen 'n keuze te kiezen…

Vrouwen Benne om van te houwe Vrouw in de verkeringstijd: Ik hou van jou Vrouw in de verlovingstijd Ik hou super veel van jou Vrouw na het huwelijk Ik hou alles van jou Maar toch Vrouwe Benne om heel veel van te houde…

Het licht, het sprong van rood naar groen, voor mij zat iemand van ‘t uitzicht te genieten, en ik was wortel aan het schieten, ‘k dacht nog, geef gas… oen. Toen sprong het licht op oranje, dat was toch niet geheel onverwacht, maar hij had daar blijkbaar op gewacht, want hij trok op, langzaam … die kanjer. Mij stond het rode licht weer toe…

Waar rust van lawaai wint en verspreidt in stille akkoorden geluiden als streling voor gehoor om uit diepte van genieten te stijgen tot hemels zachte tonen ongekend aan aardsgenot. Zo klinken zacht de klanken uit orgel, koper en van koren en wonder schone zang der tenoren in ruimte met mooiste akoestiek daar klinkt straks de boodschap na…

Nieuwjaarswens 2010 een tien!!…

Een tomaatje is een traktaatje voor je prostaatje zonder zorgen iedere morgen met of zonder 'n erectie tomaats-welzijns-reflectie: waar een tomaat voor staat waar een prostaat voor gaat!…

De zon schijnt vrijmoedig door de ruiten, hij ligt op de bank, lui uitgestrekt, zijn tong gaat even rond zij bek, in gedachten gaat mijn blik naar buiten. De koffie wordt op tafel gezet, ik wacht even, het is nog heet, de slagroom maakt ‘t compleet, helaas, de hond heeft opgelet. Met betraande ogen kijkt hij me aan, ik denk met bezwaard…

De ontkieming in het levenslicht kleurt een schilderachtig tijdsgewricht, pendelend van kleur naar penseel, streellichtende schildering: zacht warm en emotioneel. De jongleurs jongleren behendig in dit tafereel, Kabouters dansen vrolijk rondom een prieel Prinsen en prinsessen vormen statig een geheel, Ridders en piraten strijden moedig onder…

AAN/UIT TeleVisie UIT Het Leven AAN!!…