Alle inzendingen van jan

depressiviteit is usurperend voor je het weet is het gemoed triest gestemd tranen dringen leed in de botten het hart doet gestoord de maag draait zich om ziet de darmen wanstaltig bewegen vreemde geluiden produceren ogen verwijden starend schouders hangen armen in rouwstand knieën knikken bevestigend de keel dikt buikpijn completeert…

wat is natuur nog in dit land vroeg de dichter Bloem. What's in a name?…

de vertrouwde stem aan de andere kant van de lijn zegt: goéd herhaalt het twee keer ik slaak een zucht de zware steen valt dreunend naast mij op de grond: goéd de dreiging wijkt het leven pakt zijn kans geen Russische roulette of herseningreep: goéd het klamme zweet verdwijnt spoorslags mijn lijf en leden zinderen jubelend: goéd…

opdringerig vliegt de wesp richting boterham genieten ho maar…

woede kun je cultiveren een scheutje water op zijn tijd je knipt de dorre blaadjes weg woede grondig snoeien is te leren kom je in de knoop met die kolere dan is er nog het handboek woede optimale verzorging behandeling van etterende zweren in hoofdstuk drie na pesten paragraaf 11A staat vermeld dat het fenomeen woede geldt als expressieve…

er zitten duizend regendruppels op het raam waarschijnlijk nog meer…

het beeld gaat finaal op zwart de mond verstart de ogen staren naar het overlijdensbericht dat ongewenste zekerheid verschaft: R. is dood het geheugen trekt zijn laden open herinneringen buitelen over elkaar voetbal verdringt de vakbond het symposium de partijraad: R. is dood in elkaar gezakt bij het biljart dat decennia eerder bij…

verrot ben ik van binnen totaal verrot vergaand gevangen in woorden niet in zinnen bestaand kapot ben ik van binnen ontbindend voor de dood aan gedonder voor de lichtflits opkomend na het afgaan verzot ben ik op minnen lief hebben op de korte baan een kus verzet de zinnen de glimlach spiegelt een traan genot zit ook van binnen niet…

het koolwitje vliegt schijnbaar doelloos van bloem tot bloem tot bloem tot bloem…

regendruppels dansen op mijn zomerjas bemodderde voeten stappen in een plas fietser kijkt chagrijnig naar man op zijn pad hond blaft naar eend kater zoekt kat visser ziet alleen zijn dobber jongen roept meisje na: trut, fiets maar gauw verder! meisje lacht en zegt: ja, pa… ik kijk snel weer voor me val over een leeg blikje, bijna.…

de lucht dreigt onweer steekt de kop op de wind wakkert aan de ambtenaar kijkt naar de oostrand vol donderkoppen de koppen in de krant maken hem onrustig hij houdt niet van frisse wind met rode koppen zitten de bestuurders rond de tafel de wind is opvallend het dondert en weerlicht het spoelt tegen de ramen de ambtenaar krijgt…

fel zonlicht verblindt het uitzicht op de toekomst de hemel knipoogt…

het gebouw straalt gezag uit functionele autoriteit de vriendelijkheid van de portier compenseert de arrogantie van de macht hete koffie breekt het ijs schots en scheef vallen woorden in goede aarde vormen zinnen die verhelderend de situatie duiden drie kwartier later is wederzijds begrip basis voor een stevige handdruk de auto toont…

gepassioneerd preekt de vos, terwijl de boer zijn ganzen (be)hoedt…

wellicht had het anders kunnen zijn zou het zijn geweest of daaromtrent ook was het allerminst ondenkbaar de gedachte alleen al vreemd accent beschaduwd zou het anders lijken overbelicht geen optie druk maar af beeld verschoven mocht je willen moet nog blijken dansend op je graf niets ten nadele van die ander achterom sluipwegt het silhouet…

de winterjasmijn laat 's zomers blaadjes vallen herfstaankondiging…

Uiteindelijk terug van weggeweest op de vertrouwde Noordhorner veste, kan het vermoeide lijf te langen leste herstellen van het mislukte wandelfeest. Merkwaardig genoeg stoort me nog het meest de leegheid die er restte, nadat ik drie dagen lang mijn beste been had voorgezet. Een gelopen race langs wildplasstee en openbaar toilet. Darmen…

bamboe ruist net als regen in stille straten geef mij maar bamboe…

De deunen dreinen nog steeds door mijn hoofd: Jij bent de zon, jij bent de zee. Wanstaltige combinaties van liedjes: Margrietje en Sofietje hand in hand verloofd. Er wordt me een enorme kool gestoofd: Heb je even voor mij uit duizenden kelen. De Radetzkymars heeft het eeuwige leven, wie heeft Manuela van haar eer beroofd? Je krijgt vleugels…

Gestrand in het zicht van de haven, moe als een hond, ziek als een kat. Een tragedie die ik niet als zodanig voel, meer een kwestie van pech gehad. Blaas ontstoken, plas brandt zich naar buiten, koorts maakt van het lijf een kruitvat. Alles wat pijn kan doen, meldt zich tezelfdertijd, een film die voortijdig wordt gecut. De eerste wandeldag…

ik leg mijn hand te luisteren in je zij en fluister jou de vertaling in het oor jouw lippen herschrijven de zinnen op mijn huid ------------------------------------- “Vertaling” © Jan-Clemens Lampe, april 2003…

Gedenk het geronnen bloed dat markeert de wonden door de “bevrijder” geslagen in onschuldig vlees van jonge martelaren onder dwang gezonden om op velden de leider uit “beschaafde staten” te vergelden welke in blinde macht te beheersen tracht de bronnen van het zwarte bloed om dit in eigen land te pompen in de daar geslagen wonden…

ik was en scheer mij glad mijn lijf geurt inspireert mijn zinnen zweet na van het warme bad momenten schieten mij te binnen ik snuif de geur en daarmee beelden van door de jaren heen hoe wij ons minden streelden en genoten steeds aaneen ik scheer mij glad en was mij weer opdat jij komt -------------------------------------- “ik was…

's avonds bij het licht der sterren op de Waalka- zeker kortsluiting…

Ik zit buiten onder het balkon aan de rand van de regen. Het geluid van de neervallende druppels op de straatstenen valt samen met de hardere klanken van de druppels op het metaal van de zonwering. De straal water uit de verstopte dakgoot soleert, de bliksem levert de lichtshow. De donder dissoneert luid, gevolgd door de klap van een dichtslaand…

de ellebogen vormen visitekaartjes bezoek ongewenst het branderige gevoel maakt krabben onafwendbaar…

de wekker laat zich luidkeels horen wordt vlug tot zwijgen gebracht als gewoonlijk staat hij langzaam op rekt en strekt en verwacht: het wordt een mooie dag! het ochtendfruit smaakt goed de douche verkwikt de krant toont koppen in vet zwart met Beslans school in brand: het wordt een mooie dag! hij eet zijn bruine boterham drinkt een…

verbijsterd kijk ik met ogen vol ongeloof naar de journaalbeelden uit Ossetisch Beslan waar vertwijfeld dolende mensen dood en verderf verwerken met rood als hoofdkleur onze mensenwereld blijkt een stevige aardkorst met uiterst zwakke plekken in de beschavingslaag eruptie van mensonterend leed en beschaamd zwijgen…

de lucht is dreigend de bladeren stil geen zuchtje wind streelt de verstarde struiken de koolmees is alert kat gesignaleerd de merel op het dak maakt een duikvlucht de bui breekt los donder en bliksem veroveren het luchtruim ik pak mijn ambities in haal het arbeidspatroon uit zeg dag met het handje…

moord met voorbedachte rade slachtoffer is lang aan het lijntje gehouden benauwd voelt hij het touw verstrakken het donkert perspectief is met de noorderzon vertrokken schuld en schuldbesef staan hand in hand belangstellend toe te kijken weemoed komt op en klaagt spijt vermant zich plicht is een roepende in de woestijn schijn en wezen…