Alle inzendingen van jan

Man noch vrouw Planeet noch ster Maar het verdrietigst wel misschien Steeds korte tijd voor vol aangezien…

[Haiku] in V-formatie trekken ganzen door de nacht als een witte wig…

[Senryu] doorwaakte nachten twee lichamen naast elkaar volmaakte vreemden…

Waar witte wol op blauwe velden weidde zeilde door zachte bries gekleed met gouden tressen en vlammende zomen boven rood en gele ets hier en daar zilveren aderen omzoomd met wuivende halm langs rimpelend glazen vlak doorkruist met banen goud loop ik huiswaarts over klimmend pad met eindigend leven dat voor toekomst borg staat als…

[Haiku] drijvende kaarsjes op de heilige rivier licht in deinend zwart…

Van opkomst tot ondergang schoonheid in het licht gebracht van groene velden kleurrijk bos en schouwspel om te genieten verlicht het pad waarop wij gaan de gehele dageraad vanaf het moment dat je rijst boven de kim tot je ’s avonds ons verlaat.…

[Haiku] verlaten bospad slechts door herfstwind betreden wat ruiste, knispert…

Ze staan stil hier voor de vrede komen langzaam dichterbij als nieuwe keizers van de wereld achter westelijke bergen niemand kent er nog hun naam zoals zij tijdenlang verscholen hier bestaan in hun lichtvoetigheid in dans voor klokkentorens Achter westelijke bergen hoor ik trommels harder slaan als iets van antwoord op hun roepen spindauw…

[Haiku] de nacht nestelt zich in bomen zonder vogels bladerloos en stil…

[Haiku] op een leeg perron strijken zwermen kraaien neer traag verdwijnt de stad…

Ruimte in golven eindeloos en roep van blanke vogels vrijheid tot verre horizon wind als onzichtbare streling geen grens die bindt aan herinneringen vrij naar de kim in hoopvol streven volgt op afstand verleden mee gedachten gelijk woorden verborgen in vreugdvol gevoel het oog gericht op toekomstig doel.…

Een lief omaatje is het beste maatje voor (klein)-kinderen die 'nooit' hinderen zoals bij groot-"Vader Cats"! ------------------------------ ------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de jeugdige oma Antoinette, spontaan ontmoet te IJ.…

[Haiku] heen en weer geschuif van weerloos stervend lover - de herfst is aan zet…

Nog zie ik achter in mijn vaders boomgaard die ene boom met al zijn aanlokkend fruit als pronkstuk van kunstenaar zag hij eruit met takken door tal van vruchten verzwaard en met het schoon vooruitzicht dat ons streelde een rijke oogst van gezondheid en genot dachten wij nog niet aan het vergank’lijk lot dat menig mensenkind onze begeerten deelde…

[Haiku] golven lichten op een wolk ontmaskert de maan in het voorbijgaan…

Leef je dag vandaag geniet je leven die zonnestraal het geluk dat nu naar je lacht geluiden die je aandacht vragen zang van vogels een kinderstem geniet van alle kleuren zo rijk nu om je heen gezaaid de streling van een zachte bries schoonheid die de natuur je biedt voor niets alleen je dank…

[Haiku] in het halfduister van de verlaten portiek beweegt een dagblad…

Zwevend zag ik hem gaan door ’t zwerk af en toe met zijn machtige vleugels slaan een vliegend kolos zo er weinig bestaan als wezen uit een geheel ander tijdperk cirkelend op thermiek tussen de wolken naar duizelingwekkende hoogte in spiraal tot ‘t silhouet wegzuigt in de zonnestraal vraag ik mij af hoe kan ik dit vertolken? Slechts even…

Je bent niet het sterven van zomer en warmte maar de geboorte van warme tinten in mijn hart je bent geen eind van ’t leven bedekt onder stervend blad maar het begin van hoop op het nieuwe licht.…

Woorden uitgesproken in mijn hart stil in mijn diepste verhullen roep om betekenis van mijn zijn zoeken naar innerlijk wezen naar houvast en zekerheid zwijgzaam vragen naar liefde naar inzicht gewoon een steun een mens die geen eisen stelt in eenheid samen zwijgt tot begrip uit onze ogen spreekt.…

Wat is een wereld zonder vogelzang waar geen vlinders vliegen geen bloemen geuren geen zonnestralen warmen bomen geen schaduw bieden waterstroom geen rust zonsopkomsten de kim kleuren. Wie leeft zonder dankbaarheid en ziet dit allemaal niet gaat voorbij aan die grote Liefde Die dit alles schenkt om niet dank zij Hem zingen de vogels…

Verten lachen toekomst dichterbij en tijden verdwijnen in luchtledig verleden door gaten zo zwart als nacht zonder kennis of weten. Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen lachen stort zijn tranen uit en spreken vraagt om stille aandacht luisteren onwezenlijkheid in klanken. Waar mensen waren die verzorgen zijn nu wezens angstaanjagend vreemd…

Er wordt gelachen op de gracht "De Tromp" ligt aan de ketting stoer en vol van kracht en zacht(e) kazen in een prachtige setting Een wereldwinkel 'cool en vet' gelijk Kaashuis Tromp 50 jaar devies wees, leef en koop 'maar natuurlijk' beleef onze (h)eerlijke 'cheese' (gelegenheidsgedicht t.g.v. de opening, september 2011 van…

In het zwakke schijnsel dat nachtelijke vlakte vult zie ik dromerig de velden met donkere silhouetten en wacht zonder te weten wie mij licht zal brengen om het pad niet te missen dat ik niet vind zonder flambouw zie tussen de bomen schimmen van verleden hoor ook hun stemmen door de kruinen reeds gaan voel hun ademzachte streling reik…

[Haiku] van grote hoogte storten eikels op de grond – bomen in de dop…

Laat dromen niet waar zijn waarin mijn ziel bekneld ligt tussen angst en pijnen mijn hart geen uitkomst vindt mijn gedachten zijn beneveld mijn handen zoeken angstvallig houvast en steun mijn voeten zullen de aarde niet verlaten help mij met woorden die ik zoek en verdrijven mijn angst en pijnen troost dan mijn beklemd gevoel dat ik…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

Pure vlakke basis-oppervlakten: plafond, muren, wanden en de vloer Primaire kleuren: wit en grijs: vervoering voor dichten over "Geen Gezichten": van veelbelovende kunstenaars. Door 'duur' van Krimpen, nog veel meer puur: van Krimpen: Kunsthal en vele musea waardig Van Krimpen niet meer weg te denken UIT AMSTERDAM, HET TIENDE STRAATJE,…

Niet eeuwig duurt het feest dat ik op aarde zou wensen draag nog de stof van velours en zwart satijn de pijnen zie nog de ellende die er is en hoor het bitter klagen kom leid mij voort tot aan die diepe kloven daar waar die brug nog is waarover ik niet de last kan dragen van het lijden snijd het dan af ik zal niet klagen maar…

Zomerse dagen in de lente zomerse dagen in de herfst wie kon dat bevroeden wie kan dat beïnvloeden geen mens en als het aan God ligt houdt hij het op 52 zondagen en de rest de rest is genade!…