Alle inzendingen van jannie hoogendam

Heerlijk, languit in het gras Tussen bloemen en madeliefjes Heerlijk languit, zonder jas Overdenk ik mijn memoires... Zacht verwaait de wind mijn haren Zoemt een bijtje door de lucht Heerlijk energie vergaren Heerlijk in de buitenlucht... Elders zit een man te vissen Heel ver weg hoor ik geluid Iemand staat zich op te frissen En ik lig…

Heel veel uren zat ik te wachten Heel veel uren was ik alleen Heel veel uren in die lange nachten Heel veel uren achtereen... Heel veel uren in jou gestoken Heel veel uren gedacht aan jou Heel veel uren niets besproken Heel veel uren..., kom nou gauw! Heel veel uren heb ik verloren Heel veel uren heb ik verspeeld Heel veel uren je gezeur…

Je leeft, om vervolgens ook te sterven... Je leeft, maar als je begint met leven, begin je ook al af te sterven... Je leeft, even maar waarvoor, als je het toch weer terug moet geven? Je leeft, je leeft, een mensenleven-lang, mag je het beleven... Ik wil leven, net zolang... ja, voor hoelang...?…

De angst voor het onbekende De angst dus voor de dood De angst voor de ellende die nadert vóór de dood...…

Dag buschauffeur, weet u de weg, de weg naar Ettenleur? Weet u, hoe ik daar komen moet, en, sorry voor mijn gezeur... En, zit ik wel in de goede bus? De bus naar Ettenleur? De buschauffeur, werd haar een beetje zat Hij verwees haar naar de controleur Die wist van alles wat... Meneer de controleur: Kunt u mij zeggen Of deze bus,…

Een duplicaat van jezelf dat noemen ze een Kloon Hoe kunnen ze het bedenken Ik vind het belachelijk gewoon, om zover door te denken...…

Een nieuwe morgen Een nieuwe dag Weg alle zorgen van de vorige dag... Vandaag is de dag waar ik mij gisteren zo druk over maakte Maar ik ontwaakte, zonder zorgen! Dag, nieuwe morgen! ben dankbaar, dat 'k er wezen mag, en... Dat ik morgen terug mag denken aan deze fijne dag...…

De gever, een gelukkig mens De ontvanger ook gelukkig De gever geeft met een glimlach De ontvanger, huilt...…

We flappen er vaak zoveel zinloze woorden uit. Soms is het beter te zwijgen en is gewoon 'stilte' nog het mooiste geluid...…

Te quiero mucho te quiero mucho mas te quiero hija mia te quiero mucho mas que mi propia vida... Ik hou veel van je Ik hou veel meer van je Ik hou van je mijn dochter Ik hou veel meer van je dan van mijn eigen leven Te quiero doctor Margarita Estoy tan orgulloso de ti No, porque eres una doctora No, solamente, porque eres una hija…

twee mensen, twee zielen één gedachte... Twee monden die zoekend één worden... Twee handen in elkaar gevouwen worden één hand... Twee lichamen dicht tegen elkaar omdat ze elkaar vertrouwn... Twee monden die elkaar kussen Lieflijk en zacht... Twee lichamen die op elkaar hebben gewacht... Twee paar benen ineen verstrengeld…

Oh, zo teer en breekbaar lag hij bij haar op het bed Net zolang als zij het wilde was hij bij haar neergelegd Oh wat was zij aan het wenen aaide zacht steeds met haar hand over haar doodgeboren kindje waar zij zo mee was verwant Nooit heb ik iemand zo zien huilen Nooit zoveel tranen zag ik ooit Zo ín en ín wanhopig Dit verdriet... zo…

Oh, mooie donkerrode roos met je fluwelen blaadjes, met de dauwdruppels nog op je blad... Sta je daar heel achteloos, zo puur en rein... Zo mateloos mooi te zijn...…

Wat is het mooi een lied te zingen als de zonnehemel lacht... Maar een kunst, een lied te zingen Als het duister- op je wacht... Want na het duister van de lange nacht is er weer die aantrekkingskracht van de nieuwe, nieuwe morgen, als de zonnehemel lacht... Wanhoop niet in donkere nachten, 't zonlicht zit op jou te wachten,…

Waarom Heeft hij geen respect, Jij bent toch zijn moeder? En waarom bezorgt hij jou dat schokeffect, als was jij het grootste loeder... Hij stond te schreeuwen op de straat en jij werd bang van hem, bang voor zijn vurige ogen in zijn gelaat... En van zijn bulderende stem... Hij was helemaal losgeslagen Vloekend en tierend en "val maar…

Ik herinner mij zijn grote handen Ik herinner mij ook zijn sigaar Ik herinner mij de sigarenrook Ik herinner mij zijn kachelpook... Ik herinner mij zijn vette soep en ook zijn zaterdagse schollen maar ook herinner ik de immer vette troep In keuken en op tegels, maar ook zijn heerlijke kippenvleugels... Ik herinner mij dat ieder…

Ik heb helaas maar één opa gekend, de vader van mijn vader... Hij was bij menigeen bekend, als de joviale vent... Als wij een bezoekje aan hem brachten, kon je metéén, een zeekaak van hem verwachten Hij had alle zeeën reeds bevaren en als wij aten van zijn vette soep, vertelde hij spannende verhalen Hij vertelde over zijn zeemanzijn…

Ik ben blij dat ik mag leven en dankbaar dat ik er mag zijn Gelukkig, dat ik mag beleven Hoe mooi het leven toch kan zijn Ik ben blij, dat ik een tweede kans kreeg En dat ik kindren hebben mag En dat mijn moeder nog mag leven, ondanks toch zoveel tegenslag... Ik ben blij met al mijn vrienden die er altijd zijn voor mij…

Als ik door de gangen loop van het bejaardenhuis, met een rolstoel hier, een rolstoel daar, dan- vind ik het net een sterf-huis De verrimpelde gezichten, staren, met holle ogen naar mij En ik, ik kan hun pijnen niet verlichten, hun eenzaamheid, straalt van hun gezichten; Ik zie geen enkel lachend gezicht dat vrolijk kijkt naar mij...…

Ondanks alle narigheid vechten we om te leven Want 't leven heeft ons in zijn greep, en, willen we niet zomaar opgeven Misschien, als we wisten hoe het aan de andere kant zou zijn, zouden we niet zo vechten om te overleven Maar, omdat dat nog zo mistig is, houden we ons hier zo vast en willen we niet van opgeven weten...…

De zogenaamde intelectueel Studeerde wijsbegeerte Maar wijs-zijn kun je niet studeren, het blijft bij een begeerte... Wijs, zoals de "domme man" Die zogenaamd niet leerde Maar heel veel wijsheid had vergaard Omdat hij niet uit boeken leerde De "domme" en de "wijze" kwamen samen in conclaaf en samen beweerden zij wat wijsheid was…

Mensen die dichten zijn mensen, die hun ogen open hebben, waardoor ze zien wat er om hen heen gebeurt...…

Mijn voetstappen knerpen op het pad van kiezelstenen Ik hoor het niet, want ik ben bedroefd en ik loop hier te verregenen... Maar dat deert mij niet zo zeer, want niemand die mij ziet Ik loop hier- namelijk alleen, want, als het- regent dat het giet Gaan hier geen mensen heen... Ik zie zovele graven, daartussen ligt mijn pa…

Morgen is ze jarig weer een jaar voorbij De tijd die gaat steeds sneller... en 't leven zó voorbij Vroeger telde je de dagen... wanneer je jarig werd Maar dat doe ze allang niet meer... Nu wil ze het vertragen... Maar waarom zou ze klagen? Want velen halen die leeftijd niet... Dus, gewoon: Lang ze ze leven! Dus waarom zanik…

Ik werkte voor een apotheek en zag toen de verspilling, hoe dure medicijnen en incontinentie- materiaal verdwenen in de container. Alleen, omdat ze zogenaamd verouderd waren Of helemaal zelfs niet gebruikt; toen voelde ik mij beschaamd... Want, elders op deez aarde schreeuwden mensen in nood, Omdat zij het zo broodnodig hadden…

Terwijl ik lekker zit te eten, krijg ik direct een slecht geweten Ik denk dan aan de arme kinderen Die nog geen kruimel krijgen, Tewijl ik mijn overvolle bord nog nauwelijks leeg kan krijgen...…

Wat begon als een sprookje Eindigde in een boze droom Waar ik nooit meer uit kon komen, als zat ik in een disselboom Liefde maakte plaats voor haat, maar met haat kon ik niet leven Eigenlijk is het nooit uitgepraat en daarzit ik nu niet meer om verlegen... kon ik niet tegen... Het sprookje is uit en de kater kwam later...…

Je geeft je liefde aan de verkeerde je dacht, hij houdt van mij maar dat zijn holle klanken, want toch ben jij niet blij... Hij moet zijn liefde verdelen, tussen jou en tussen haar... Ik moet er niet aan denken... het is zo onuitstaanbaar... Even wil je wel vergeten, dat een ander op hem wacht... Ik moet er niet aan denken…

Ach, wat zal ik mij vermoeien, dat gepieker lost niets op Wat kan mij het eigenlijk schelen; 'k heb niks te maken met die kattekop... Ze roddelt over iedereen Niemand blijft gespaard En ik maar piekeren over het waarom... Dat is zij toch niet waard...…

Ik gooi een steentje in het water kijk het na en zie't niet meer Dan ineens een kring in't water Ik doe het nog een keer... Ik zit hier in gedachten eigenlijk ben ik er niet bij Hier bij 't meer, kan ik ontspannen 't Is zo rustig nu in mij Nog een steentje keilt over't water En nóg een, achter elkaar... Met mijn handen om mijn knieën…