de mechanische dichter
voor de start freest hij het tandwiel van taalvaardigheid:
verwijdt betekenissen, polijst syllaben,
ordent klinkers op het klankbord van welluidendheid
duidt sublimerende berichten en verhalen
wringt de verhevene lyrisch uit,
hangt hemelse in schrale wind te drogen,
zet de dichtpers in gebruik
woordenstromen wroeten…
opnieuw een toren, een fort, het baksteen
het grootse uitzicht op eeuwen her
vandaag gevangen in broeierige cellen
van brand, broedertwist en haat
trek mij langs de oorlog, hoeder
trek mij langs het strijdend vuig
trek mij langs vergeten historie
til mij tot je trans en schrei!
schrei om de mensen wiens haat jóu deerde
schrei het fjord…