De bange schipper vaart zijn boot
Op zijn kleine houten poot
Steeds iets dichter naar de dood:
'Aan de levenden gegeven
Om niet eindeloos te beven
Valt de dood ons toch wat zwaar
Naar het ernstige verheven
Nog belangrijker dan leven
Want met de dood is alles klaar
Alles wat we voelen konden
Heeft ons aan onszelf verbonden
En daarmee…
Draag je water naar de put
Voor de volgende generatie
Tot aan je allerlaatste fut
En hij zal je prijzen
Wankelend in de hemel
Huilend van geluk
Zo'n beeld krijg je moeilijk stuk
Maar aan spijt en schaamte geen gebrek
Want is het niet makkelijker
Om te doen volgens plan
Je fouten van tevoren
Behoren te vangen
Aan de juiste meningen gehangen…
"als nu...
zij over het water
door het glas zou lopen
haar champospot vluchten
met natte voeten mijn kamer in
mij met haar nek bekijken
en alsof ze thuis was
hooghartig de deur uitgaan
gekleed in haar mantel van
licht uit massas volgspots
zouden mijn vrienden de druppels
die van haar lijf parelden
oprapen en met grote ogen
en hangende…
ik weet nog dat we ooit
kauwgom
en andere niet fysieke dingen deelden
als ziektes
de kleur in je haar
de vlekken om mijn mond
na een bord spaghetti
de vlekjes op je zonnemelk witte huid
details
die een schilder niet bedenken kan
tenzij de onze
die ons schildert met mijn hand
die het blikje cola iets te schuin houd
je blik in mijn ogen…
211
Bezig met laden