Alle inzendingen van jom

zon - zee - wind - vuur - rotsen zij werden man & vrouw van verlichtende zon via verzengende vuurbal tot fletse noorderzon van verkwikkende zee via verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind via geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur via uitslaande branden tot smeulend…

mijn lome lijf lui in het zand, de zuidelijke zon zinderend een kleurtje brandend op mijn bleke huid. schurkende golven op de slaperige achtergrond een frisse vlaag wekt, als een wind uit noordelijker streken, een opdoemend visioen achter mijn gesloten ogen: van een langzaam glimlachende Viking die oprijst uit zee en over het lege strand zacht…

vanuit zijn diepe put gooit de grijze kikker een volgende gouden bal de paleistuin in lokaas voor een blondronde droomprinses voorbij dansende assepoes, donker piekhaar blote voeten en parmantige petietjes, vangt verrast de veelbelovende kwinkbol bewondert de kaatsende glinstering verkent de gulden stuitering geniet de speelse zindering…

zon - zee - wind - vuur - rotsen zij werden man & vrouw in memoriam van verlichtende zon en verzengende vuurbal tot fletse noorderzon van verkwikkende zee en verwoestende springvloed tot verraderlijk brakmoeras van verkoelende wind en geselende stormen tot verstikkende windstilte van verwarmend vuur en uitslaande branden tot smeulend koudvuur…

jij zocht ik zag ik kwam jij keek wij keken we kletsten we kwetterden tetterden kusten we wilden we deden waren zo gretig zo dwingend zo naïef zo onwetend zo veel zo vlug te onbewust te onmachtig te gewond te bevechtend te weinig tevreden waren wij dat? wie was jij? waar was ik?…

kijkend in de diepte zie ik in de duisternis mijzelf weerspiegeld op de bodem van de hel met de vlammen die mij verteren het water naar mijn lippen en de aarde die onder mij scheurt, reik ik in verstomde schreeuw naar het licht en snak naar lucht. maar het is zij die mij verstikt; serpente divina van Eva en Medea, genadeloze kenniskronkel…

had nooit verwacht dat je rauwe basstem zo teder bewonderingen kon toefluisteren dat je kolenschophanden zo voorzichtig mijn gezicht zouden liefkozen en je grof gegroefde gelaat zo prachtig kon verzachten in geloken genot ben doordringend geraakt dat je volkse grote bek zo verstomde in stamelende woordjes vol lievigs dat je grote Vikinglijf…