Alle inzendingen van jos zuijderwijk

liefde stond als koud tegoed in de vriezer voor de toekomst van warme dagen steeds kouder langer ingevroren spinazie liefde pizza raden maar: wat is wat ijs getegeld in het vak ontdooien kon niet meer zelfs de stekkers zaten vastgevroren van het contract…

wat is dichten anders dan dagen dromen over haar dat ze zegt kom lekker bij mij je bent wel raar maar kom maar voor teder vrij jouw zij aan mijn zij zij aan zij…

dat stilte was wat hij niet las in haar ogen brak hem op bezweet in angst vele jaren lang hoorde hij haar schreeuwen vocht’ge ogen roerloos gelaten diepe meren stilte in haar was nooit in hem gestemd vergeefs ook het temmen van stromen dromen z’n onbegrepen van in haar hoofd zo werd de kwelling van zijn dagen gekweten…

komt uw trein ongestoord op Mokums CS aan u betreedt de Rode Loper Dam Damrak Rokin droomt van boten masten – Sail - de loop zit er in ziet u het fikken en overal vuilnis in hopen staan... weest dan niet verbaasd: brandweer reiniging staken om de CAO wordt tijdens Sail de boel plat gegooid nee weest toch niet bevreesd: compromis is al geplooid…

alleenstaande zuid-molukse met gierende hormonen één motorfiets zeven zonen ze boert goed te zeewolde elke maandagavond krijt zij haar permanente keu ze gaat voor tien over rood in plusfour kostuum stemmig grijs in Sociëteit De Witte zonder overdrijven zij is bedreven in het drijven van ballen…

de wereld van gister hoorbaar nog in het geknisper van nootjes gekraakt door muizen en ratten de vloer met kurk een man snurkt moeizaam met pauzeknop bekneld tussen twee krukken buiten huilen wolven drie hoog boven gilt een radiowekker het landschappelijk decor rilt van vrieskoude sneeuw valt in kleine vlokjes naar benee op d’achtergrond…

ze spreekt niet nevelt zich in stilte haar ogen flitsen niet ze staan vast haar atelier is al vol Schubert’s Letzte Hoffnung zij legt klanken vast ragfijn in truffeltjes zat hij maar vast aan haar toonladders hij kon kijken naar haar handen naar de rode rozen op haar met verfspatten besmeurde jurk regenboogjurk van rode rozen…

wierook kaarsen aangestoken lelies die lekker roken zalige Maria Hemelvaart stond op de kaart van missiezuster Tante Godelivia uit de Republic of Indonesia ‘veel devotie in de ecclesia: de felicitaties voor joannes maria’ wel, wat hij verder kreeg ’n tik om z’n oren vanwege de pastorale orde tijdens het verstoren voorts twee guldens een…

Sonnettine is nu DE dichtvorm voor zon en regen in Mokum geeft een krant daarom kans om op schema demokratisch samen te dichten naar eigen thema zo wordt week’lijks ’n regel uit de post aangeregen Zaterdag is de stress want is er wel een goede zin die past bij de vorige waarvan men zeggen kan oh wat is ie mooi en de vlam blijft in de pan die…

tanig eelt in palmen van handen herbergt korrels zand al jaren aangedroogd in plooien vastgeloogd verjaren gaat per dag steeds korreliger tijden troebel lijfljk ingeteerd traan zout hand op lijnen vingers aangebrand onthand tasten mis mens in 't verband hitte heilig vuur de doofpot schrijnen de ziel de strot zachte lach ogen glinsteren…

bus honderd acht en twintig naar Delluft reed uit De Lier langs Het Woudt een man stond op zei zo maar zo zout is het eeuwenlang nog nooit gegeten zet stil die bus mijn vóór-vóór-moeder beviel daar in 1622 van mijn vóór-vóór-vader de mond van de chauffeur viel om zeven over half drie open de bus stond stil de man wees op de boerderij…

nimmer zag men geeuwen ze tuurde plat op de rug gelegen naar de meeuwen dan opgestaan in het arendsduin de meeuwen in t zwerk ze kenden haar zij zwom daar had altijd stille wenk van flad'rende vleugels straks in deeltjes uitgestrooid wordt zij gevangen door fladr'end gevleugelte brengend haar naar hogere lagen waar meeuwen met deeltjes…

als u de ladder speels beheert de letters in uw tonen keert tot 'od er im af los al it od' weet dat gedraaide ‘re’ uw lot uitdaagt mogelijk zelfs uw levensboom omzaagt niet met 'wreken''preken''streling' maar hoe verheven ook uw 'regering' ‘streven’ grijpt u bij de strot u doet afbreuk aan uw leven verkondigt de dood in de pot…

Constant bleef nooit stille staan in stilte bleef hij verder gaan na Cobra Corneille Appel deed hij een appél voor Nieuw Babylon toekomst van ruimte en zon er was genoeg ruimte onder zijn zon einde Grote Wittenburgerstraat op het oude lange eiland tegen de waterkant in een oude school zag men hem jarenlang onvermoeibaar gaan en komen…

gister overleden in faucon onze grote bankier onder den uyl geroemd als fries en zuinig bij DNB als 'dim wim', bonvivant en luimig met gretta vlagde hij palestina in 't vizier minister zalm trok meteen ad rem de wijze les: dankzij wimpie duis' is d'euro 'n groot succes…

gevraagd om uit Balk te zenden een postkoets met vier paarden luie of zebra's uit de diergaarde voor vrij geleide van balkenende de koets rijdt naar Cuisine-de-Bouche de premier werkt aan z'n flux-de bouche…

verzaligd wil het publiek door doorwrocht gedicht de speldenknop in tijd voor liefdesval zeer gewild vooral voor de vrouw mits niet in lichte zin getild door vozers die vrij pakken bil borst eerste gezicht totale overgave met gezwijmeld heftig d'hartstocht schijn van toeval steevast hun gevoel recht de lijn krijtend smachten drijven zij naar…

vier dagen langs 's heren wegen gestruind hangende schouders een hoofd vol liefdesleed gejuich gezang op tribunes orkesten de meet hij raakt nu langzaam vrij van geest goed geluimd bij de eretribuun oog in oog met vrouwe verdonck verkilt zij 'm wijl z'n moed weer naar de tenen zonk…

twee eieren gebroken twee pelikaantjes eruit gekropen na 50 jaren paren van duizenden paren was het baren een godswonder we gaan uit onze bol onze ogen lopen vol de natuur is heel gis daar in Artis of zou het zijn dat ik me vergis bij een toevalstreffer van natuur als his?…

vakantie is ongevraagd asociaal uithuizig zijn gangers zweten poriën die niemand kennen wil vrouwen klagen slappe billen borsten vettig dril kinderen dreinen hun files zuig’rig verveeld venijn met het autootje rijden ze op elkander tegen bunzings geiten de radio staat knalhard aan gore wc’s als eindeloze rijen desolaat verder gaan zuchtend…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

ook al is deze zomer voor alle tijd bewolkt valt het water met karren vol sop naar beneden ‘t verleden blijft niet te vatten natter dan ons heden zonder polders dijken ‘t land dorpen onbevolkt we zullen het nimmer meer in tekens kunnen achterhalen maar de oceanen moeten ooit met water zijn vol gelopen na uit de lucht op het land in leemten…

wat is verder gaan in een bestaan als alles is gestild in zijn verlegenheid met wat formeel nog restte in z’n tijd van levenslang werk aan gelegenheid zijn droom van leven samen oud eeuwig zorgen gelieven met elkaar dat moet toch kunnen niet waar waarom ging alles dan in de fout het gist in zijn gebroken hersenpan de schrik de angst ‘t…

regen valt staccato in grijze klodders langs loodlijnen naar beneê in grote plassen z’n droomvrouw ze zal onder de grote paraplu meezuchten meekruinen met de bomen van het woud ze zal stilstaan tot de klodders verdruppelen vermiezeren het grote concert weer aanvangt het libretto van het gevogelte de lucht weer vult tot het woud weer…

naar waarheid nu wat-ie ervoer op het zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen? Madame Tussaud comme il faut je kon rustig lopen de Bijenkorf was open rijen voor de kassa ruimte voor de massa veel blauw van uniform…

In de Fort Kijk in de Pot Straat passeerde in Nijmegen de karavaan lopers dicht tegen de finish aan er zat een pronte dame heel kordaat Haar bevraagd: ‘u zit fier achter ’t bier wat geeft u hier zo’n lol en vertier?’ Zij reageerde alert op haar qui-vive: ‘Het is kicken voor m’n hartgerief want zie ik een loper mooi als man dan fluit ik…

hoe nog te spreken in dit lage land van geramd hoe eigen en gereid uw in de vastgrond geheide identiteit eenmaal getreden buiten elk vast verband gelukkig kan juister worden uitgesproken dat gij als vast geramd en eigengereid zonder eigenheid een Eigenheimer zijt die men helegaar niet behoeft te koken en dat u reeds als half zacht bent…

dit is geen wens laat staan z’n droom om binnen almaar spitsen d’oren doorgaand niks van haar te horen stilte benauwt tot allengs schroom buiten daar is het ware geluk de mensen dansen en swingen hun zomers sjansen zingen voor hem leeft slechts den druk hij denkt met smart in herinn’ring aan zon van stralend op het water rode rozen luikend…

ziet hem hij is onbeheerd hij draaide in het rond het was niet meer gezond nu lijkt hij meer afgemeerd ’s nachts ligt hij te ronken met pillen vat hij slaap daar ligt dan den satraap ongericht en onbezonken huilen lukt hem al niet meer hij is afgedaan afgezworen ingepegeld zielsvreemd wrak daar ligt den vuigen heer nimmer meer zal…