ongestemde stilte
dat stilte was
wat hij niet las
in haar ogen
brak hem op
bezweet in angst
vele jaren lang
hoorde hij haar
schreeuwen
vocht’ge ogen
roerloos gelaten
diepe meren
stilte in haar
was nooit
in hem gestemd
vergeefs ook
het temmen
van stromen dromen
z’n onbegrepen
van in haar hoofd
zo werd
de kwelling van
zijn dagen
gekweten
uitgeteld weggeheten
in de krochten
van zijn steeds
beklemder ziel
Geplaatst in de categorie: verdriet