3677 resultaten.
Hoe
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
245 Mijn vader was van prikkeldraad
Zijn grafsteen is van hard graniet
Hoe moet ik door het leven gaan
Geklonken in versteend verdriet…
[ Ik word overspoeld ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
53 Ik word overspoeld
en zink weg in de diepte --
van eigen echo's.…
Doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
158 doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
ben ik op weg naar huis, ik, verdwaald reiziger
het is een warme nacht, stil en zonder vijandigheid
en toch broeden eenzaamheid en pijn
donkere plannen van wanhoop en angst
ik ben op weg naar huis, doorheen mijn stad
dwalend in sombernis en gelatenheid
dralend, achtend op een teken van God…
Oudejaarsavond
poëzie
3.9 met 19 stemmen
4.964 Alle kwaad zou ‘k vergeten,
Kon ‘k omzien naar ’t jaar
Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar,
Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten;
Enkel noodde ik bedroefden
En weldoeners uit
Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit,
Aan de haard, waar ze menigmaal toefden.
En met broederslag komen
Ze in ’t geesten-uur aan:
De nóg droeven…
Mijn bitterste uur
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
125 Mijn gouden trofee
bracht ik bij je
argeloos maar trots
je sloeg haar mij uit handen
onwetend, maar genadeloos
ik treur om jouw karakter…
SPREEK OVER DIT LEED NIET
poëzie
4.6 met 5 stemmen
1.543 Spreek over dit leed niet, geef het geen naam.
Hoe zou het leven in de helle glans
Van uwer ziele goedheid? Als eens mans
Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam
Sterven, als een die na lang, donker trekken
Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond,
En in het land van uw geluk maar vond
Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…
Tranenrivier
netgedicht
1.7 met 6 stemmen
195 Zoveel momenten glijden stil voorbij,
een vluchtig ogenblik, door tijd ontnomen.
We koesteren wat ooit het onze was,
maar toekomst roept ons mee, onstuitbaar stromen.
Kijk niet om, de weg voert altijd door,
de rivier kent geen halt, geen vaste plek.
De wind omarmt ons, fluistert zacht zijn raad,
zijn richting blijft verhuld, een wijd mystiek…
Terugverlangen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
177 In de stilte kan ik jou nog horen,
in het donker kan ik jou nog zien.
Jouw liefde in mijn hart verborgen,
keert ooit terug misschien,
Wanneer ik dan opnieuw in jouw ogen mag verdrinken,
zweven op die mooie lach.
Jouw stem weer in mijn oren zal klinken,
die knuffel geven waar ik zo naar smacht.
Echter nu moet ik nog alleen verder dwalen…
Saudade
poëzie
4.3 met 21 stemmen
4.985 Ik heb zoveel herinneringen,
Als blaadren ritslen aan de bomen,
Als rieten ruisen bij de stromen,
Als vogels het azuur inzingen,
Als lied, geruis en ritselingen:
Zoveel en vormlozer dan dromen.
Nog meer: uit alle hemelkringen
Als golven uit de zee aanstromen
En over brede stranden komen,
Maar nooit een korrel zand verdringen.…
[ Het hoorde wel zo ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
153 Het hoorde wel zo,
dat ik verdrietig leek, maar --
ik vond er niets aan.…
De wijzer stopt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
141 De wijzer stopt
en ik doof het avondlicht.
Ragfijn
Rank en sober
Kruipen mijn gedachten
naar een dwalend aangezicht
wat ooit had geklopt
is roemloos gezwicht
Verzachtend
glijdt haar glimlach weg
alsof ze zegt
"doe maar, doof het avondlicht"
de wijzer stopt…
De huilende vrouw op de trein
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
216 Een vrouw die niemand kent
Maar aan haar stem zijn vast gewend
Van haar zachte inademing en uitademing
Zit ze tussen ons, een treurige eenling
Met de mistig duisternis buiten het raam
En haar gezicht volledig erop nagedaan
Ook al haar gevoelens werden gedeeld
Haar zuiver hart blijft zonder naam en beeld
En wanneer ze stopt, begint ze weer…
Ist alles weinen
poëzie
3.6 met 21 stemmen
3.795 Ist alles Weinen nicht ein klagen?
Und alles klagen nicht ein Anklagen?
Nietzsche
--------------------------------------------
Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde
Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak,
Was het plots of diep in u iets schreide
En de gaafheid onzer stemming brak.
'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en…
[ Wieg een groot verdriet ]
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
195 Wieg een groot verdriet
in muziek, er is geen taal --
om het te dragen.…
Aan het verdriet
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
162 Je rust onder donkere, rulle aarde;
Je zegde me verdriet aan
En ik was bang
Nu is er de zachte, stille vloed van de tranen
En ik ben niet meer bang…
Belofte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
109 Afgelast of uitgesteld
en dat al zoveel jaar,
zoveel maanden, zoveel dagen
Hoopvol eerst, nu uitgeteld
Hij durft er niet naar vragen
Hoe kon een vriendelijk gebaar
verworden tot een juk te zwaar
om te dragen…
[ Er wellen tranen ]
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
96 Er wellen tranen
op, ze zijn warm, een geschenk --
dat ik lang niet kreeg.…
Opgesloten
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
133 ze kijkt naar de mensen
die bij elkaar horen
ze is met niemand samen
en voelt zich verloren
ze mocht nooit huilen
grote meisjes huilen niet
maar ze voelt nog steeds de pijn
van dat oude kinderverdriet
ze heeft haar gevoelens
volledig geblokkeerd
hoe ze zich moet uiten
heeft ze nooit geleerd
haar emoties zijn weggestopt
in de kluis…
binnen in me
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
242 binnen in me huist
een onbestemd verdriet. wat
het is weet ik niet…
The End
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
155 Toen moest opa naar de zolder
Niemand had meer medelij
Tot het kleine jong kwam zeggen
Dat zijn opa niets meer zei…
Geef nooit op!
hartenkreet
2.9 met 7 stemmen
170 Doorgaan..
Schouders op en doorgaan.
Waarom kun je niet doorgaan?
Je bent niet dood, dus gewoon opstaan.
Doorgaan...zegt de stem in mij hoofd,
Maar mijn kracht en wil zijn uitgedoofd.
Doorgaan...Je mag niet opgeven!
Je verdient een gelukkig leven.
Dus na jaren ga ik de strijd echt aan,
En dat zal echt niet vanzelf gaan.
Er is me…
[ Mijn wereld stort in ]
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
150 Mijn wereld stort in,
maar alles gaat gewoon door --
ongeacht mijn pijn.…
Wachten
poëzie
4.2 met 6 stemmen
2.322 Mijn bootje is van dun riet
Gebonden door vezels van lis.
Toch bevaar ik de stroom.
Geen wachtlicht op de andere oever
Alleen bewaakt door de poolster.
Kom je niet?
Jouw boot is van sterk hout.
Deze stroom is nog lang niet
De woeste Yang Tse en toch ben je bang.
Kom je niet?
--------------------------------------
uit: Yoeng Poe…
[ Een dichter die huilt ]
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
135 Een dichter die huilt
schrijft geconcentreerd, gebruikt --
zijn tranen als inkt.…
Zoals ik eenmaal beminde (immortelle C)
poëzie
3.9 met 22 stemmen
5.632 Zoals ik eenmaal beminde,
Zo minde er op aarde nooit een.
Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde,
Slechts harten van ijs en steen.
Toen stierf mijn geloof van vriendschap,
Mijn hoop en mijn liefde verdween.
En, zoals mijn hart toen haatte,
Zo haatte er op aarde nooit een.
En sombere, bittere liedren
Zijn aan mijn lippen ontgleên.
Zo somber…
Golflengte
netgedicht
4.2 met 5 stemmen
168 We zitten niet meer
op dezelfde golflengte
de horizon wordt vaag
lieve dromen verdwijnen
natuur krijgt veel te verduren
eenzaamheid lijkt dwangmatig
herhaalt zich in het handelen
zoals bij eb en vloed de zee
ik ben een land zonder vader
in een man zonder minnaars
waar jouw boom begint te groeien
verdort de taal van onze woorden…
Liefdesverdriet
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
125 Waarom doet liefdesverdriet zo pijn
Steeds onzichtbaar voor het blote oog
Verbergen voor de buitenwereld terwijl je
emotionele binnenkant zwaar beschadigd is.
Herinneringen dwarrelen door het hoofd
terwijl traandruppels vloeien langs de wang
Brokstukken van het lichaam liggen verspreid
over een wereld van onbegrip en onwetendheid.
Hoe je…
Wanneer zie ik je weer?
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
158 Ik heb je lang niet gezien
en mis je nog iedere keer
het is nu een maand of tien
zie ik je ooit nog weer?
Het leven was niet altijd fijn
er waren ruzies, keer op keer
geen rozengeur en maneschijn
maar toch, wanneer zie ik je weer?
Je ging weg, je had het wel gezien
je wilde het niet meer
het is nu sinds een maand of tien
zag ik je nog…
Langs Griekse beelden torst een oude vrijster
poëzie
4.1 met 16 stemmen
2.235 Langs Griekse beelden torst een oude vrijster
Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren:
De Zeuskop kan maar matig haar bekoren,
De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster;
Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster,
Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen,
De jongen ziend met in zijn voet de doren:
'Zo'n snoes! - Het wurm…
verlies
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
330 het afscheid dat wij nooit namen
het zand dat door de straten stoof
je hart dat bevroor
de dood waar wij om huilden
het licht dat langs de huizen schoor
je stem die niet werd verstaan
de eenzaamheid die we droegen
alles ging in de wind verloren
jij die nooit meer sprak…