inloggen

Alle inzendingen over verdriet

3677 resultaten.

Sorteren op:

Hoe

netgedicht
3.5 met 2 stemmen aantal keer bekeken 245
Mijn vader was van prikkeldraad Zijn grafsteen is van hard graniet Hoe moet ik door het leven gaan Geklonken in versteend verdriet…
Peter Toll23 januari 2025Lees meer >

[ Ik word overspoeld ]

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 53
Ik word overspoeld en zink weg in de diepte -- van eigen echo's.…
Zywa23 januari 2025Lees meer >

Doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 158
doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht ben ik op weg naar huis, ik, verdwaald reiziger het is een warme nacht, stil en zonder vijandigheid en toch broeden eenzaamheid en pijn donkere plannen van wanhoop en angst ik ben op weg naar huis, doorheen mijn stad dwalend in sombernis en gelatenheid dralend, achtend op een teken van God…

Oudejaarsavond

poëzie
3.9 met 19 stemmen aantal keer bekeken 4.964
Alle kwaad zou ‘k vergeten, Kon ‘k omzien naar ’t jaar Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar, Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten; Enkel noodde ik bedroefden En weldoeners uit Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit, Aan de haard, waar ze menigmaal toefden. En met broederslag komen Ze in ’t geesten-uur aan: De nóg droeven…
W.L. Penning31 december 2024Lees meer >

Mijn bitterste uur

hartenkreet
3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 125
Mijn gouden trofee bracht ik bij je argeloos maar trots je sloeg haar mij uit handen onwetend, maar genadeloos ik treur om jouw karakter…
I.Broeckx24 december 2024Lees meer >

SPREEK OVER DIT LEED NIET

poëzie
4.6 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.543
Spreek over dit leed niet, geef het geen naam. Hoe zou het leven in de helle glans Van uwer ziele goedheid? Als eens mans Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam Sterven, als een die na lang, donker trekken Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond, En in het land van uw geluk maar vond Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…
P.C. Boutens16 december 2024Lees meer >

Tranenrivier

netgedicht
1.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 195
Zoveel momenten glijden stil voorbij, een vluchtig ogenblik, door tijd ontnomen. We koesteren wat ooit het onze was, maar toekomst roept ons mee, onstuitbaar stromen. Kijk niet om, de weg voert altijd door, de rivier kent geen halt, geen vaste plek. De wind omarmt ons, fluistert zacht zijn raad, zijn richting blijft verhuld, een wijd mystiek…
CB14 december 2024Lees meer >

Terugverlangen

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 177
In de stilte kan ik jou nog horen, in het donker kan ik jou nog zien. Jouw liefde in mijn hart verborgen, keert ooit terug misschien, Wanneer ik dan opnieuw in jouw ogen mag verdrinken, zweven op die mooie lach. Jouw stem weer in mijn oren zal klinken, die knuffel geven waar ik zo naar smacht. Echter nu moet ik nog alleen verder dwalen…
Pitsikato27 november 2024Lees meer >

Saudade

poëzie
4.3 met 21 stemmen aantal keer bekeken 4.985
Ik heb zoveel herinneringen, Als blaadren ritslen aan de bomen, Als rieten ruisen bij de stromen, Als vogels het azuur inzingen, Als lied, geruis en ritselingen: Zoveel en vormlozer dan dromen. Nog meer: uit alle hemelkringen Als golven uit de zee aanstromen En over brede stranden komen, Maar nooit een korrel zand verdringen.…

[ Het hoorde wel zo ]

netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 153
Het hoorde wel zo, dat ik verdrietig leek, maar -- ik vond er niets aan.…
Zywa23 november 2024Lees meer >

De wijzer stopt

netgedicht
3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 141
De wijzer stopt en ik doof het avondlicht. Ragfijn Rank en sober Kruipen mijn gedachten naar een dwalend aangezicht wat ooit had geklopt is roemloos gezwicht Verzachtend glijdt haar glimlach weg alsof ze zegt "doe maar, doof het avondlicht" de wijzer stopt…
Guillaume13 november 2024Lees meer >

De huilende vrouw op de trein

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 216
Een vrouw die niemand kent Maar aan haar stem zijn vast gewend Van haar zachte inademing en uitademing Zit ze tussen ons, een treurige eenling Met de mistig duisternis buiten het raam En haar gezicht volledig erop nagedaan Ook al haar gevoelens werden gedeeld Haar zuiver hart blijft zonder naam en beeld En wanneer ze stopt, begint ze weer…
Grace P. P.3 november 2024Lees meer >

Ist alles weinen

poëzie
3.6 met 21 stemmen aantal keer bekeken 3.795
Ist alles Weinen nicht ein klagen? Und alles klagen nicht ein Anklagen? Nietzsche -------------------------------------------- Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak, Was het plots of diep in u iets schreide En de gaafheid onzer stemming brak. 'Hebt gij dan voor mij slechts scherts en…

[ Wieg een groot verdriet ]

netgedicht
3.3 met 3 stemmen aantal keer bekeken 195
Wieg een groot verdriet in muziek, er is geen taal -- om het te dragen.…
Zywa1 oktober 2024Lees meer >

Aan het verdriet

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 162
Je rust onder donkere, rulle aarde; Je zegde me verdriet aan En ik was bang Nu is er de zachte, stille vloed van de tranen En ik ben niet meer bang…
I.Broeckx29 september 2024Lees meer >

Belofte

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 109
Afgelast of uitgesteld en dat al zoveel jaar, zoveel maanden, zoveel dagen Hoopvol eerst, nu uitgeteld Hij durft er niet naar vragen Hoe kon een vriendelijk gebaar verworden tot een juk te zwaar om te dragen…
Regenpaard26 september 2024Lees meer >

[ Er wellen tranen ]

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 96
Er wellen tranen op, ze zijn warm, een geschenk -- dat ik lang niet kreeg.…
Zywa23 september 2024Lees meer >

Opgesloten

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 133
ze kijkt naar de mensen die bij elkaar horen ze is met niemand samen en voelt zich verloren ze mocht nooit huilen grote meisjes huilen niet maar ze voelt nog steeds de pijn van dat oude kinderverdriet ze heeft haar gevoelens volledig geblokkeerd hoe ze zich moet uiten heeft ze nooit geleerd haar emoties zijn weggestopt in de kluis…
Ineke Dijkhuis20 september 2024Lees meer >

binnen in me

netgedicht
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 242
binnen in me huist een onbestemd verdriet. wat het is weet ik niet…
Peter Toll13 september 2024Lees meer >

The End

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 155
Toen moest opa naar de zolder Niemand had meer medelij Tot het kleine jong kwam zeggen Dat zijn opa niets meer zei…
chris2 september 2024Lees meer >

Geef nooit op!

hartenkreet
2.9 met 7 stemmen aantal keer bekeken 170
Doorgaan.. Schouders op en doorgaan. Waarom kun je niet doorgaan? Je bent niet dood, dus gewoon opstaan. Doorgaan...zegt de stem in mij hoofd, Maar mijn kracht en wil zijn uitgedoofd. Doorgaan...Je mag niet opgeven! Je verdient een gelukkig leven. Dus na jaren ga ik de strijd echt aan, En dat zal echt niet vanzelf gaan. Er is me…
Willeke25 augustus 2024Lees meer >

[ Mijn wereld stort in ]

netgedicht
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 150
Mijn wereld stort in, maar alles gaat gewoon door -- ongeacht mijn pijn.…
Zywa24 augustus 2024Lees meer >

Wachten

poëzie
4.2 met 6 stemmen aantal keer bekeken 2.322
Mijn bootje is van dun riet Gebonden door vezels van lis. Toch bevaar ik de stroom. Geen wachtlicht op de andere oever Alleen bewaakt door de poolster. Kom je niet? Jouw boot is van sterk hout. Deze stroom is nog lang niet De woeste Yang Tse en toch ben je bang. Kom je niet? -------------------------------------- uit: Yoeng Poe…

[ Een dichter die huilt ]

netgedicht
2.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 135
Een dichter die huilt schrijft geconcentreerd, gebruikt -- zijn tranen als inkt.…
Zywa30 juli 2024Lees meer >

Zoals ik eenmaal beminde (immortelle C)

poëzie
3.9 met 22 stemmen aantal keer bekeken 5.632
Zoals ik eenmaal beminde, Zo minde er op aarde nooit een. Maar ‘k vond, tot wie ik mij wendde, Slechts harten van ijs en steen. Toen stierf mijn geloof van vriendschap, Mijn hoop en mijn liefde verdween. En, zoals mijn hart toen haatte, Zo haatte er op aarde nooit een. En sombere, bittere liedren Zijn aan mijn lippen ontgleên. Zo somber…

Golflengte

netgedicht
4.2 met 5 stemmen aantal keer bekeken 168
We zitten niet meer op dezelfde golflengte de horizon wordt vaag lieve dromen verdwijnen natuur krijgt veel te verduren eenzaamheid lijkt dwangmatig herhaalt zich in het handelen zoals bij eb en vloed de zee ik ben een land zonder vader in een man zonder minnaars waar jouw boom begint te groeien verdort de taal van onze woorden…
mobar28 juni 2024Lees meer >

Liefdesverdriet

netgedicht
1.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 125
Waarom doet liefdesverdriet zo pijn Steeds onzichtbaar voor het blote oog Verbergen voor de buitenwereld terwijl je emotionele binnenkant zwaar beschadigd is. Herinneringen dwarrelen door het hoofd terwijl traandruppels vloeien langs de wang Brokstukken van het lichaam liggen verspreid over een wereld van onbegrip en onwetendheid. Hoe je…
CB10 juni 2024Lees meer >

Wanneer zie ik je weer?

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 158
Ik heb je lang niet gezien en mis je nog iedere keer het is nu een maand of tien zie ik je ooit nog weer? Het leven was niet altijd fijn er waren ruzies, keer op keer geen rozengeur en maneschijn maar toch, wanneer zie ik je weer? Je ging weg, je had het wel gezien je wilde het niet meer het is nu sinds een maand of tien zag ik je nog…

Langs Griekse beelden torst een oude vrijster

poëzie
4.1 met 16 stemmen aantal keer bekeken 2.235
Langs Griekse beelden torst een oude vrijster Achter mooi groene blouse haar dubb'le toren: De Zeuskop kan maar matig haar bekoren, De Mouzageet bewondert ze ook niet bijster; Tot, plots, ze een roep, zoetlijk als van een lijster, Van tussen 't groene heuvelpaar doet horen, De jongen ziend met in zijn voet de doren: 'Zo'n snoes! - Het wurm…

verlies

netgedicht
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 330
het afscheid dat wij nooit namen het zand dat door de straten stoof je hart dat bevroor de dood waar wij om huilden het licht dat langs de huizen schoor je stem die niet werd verstaan de eenzaamheid die we droegen alles ging in de wind verloren jij die nooit meer sprak…
Meer laden...