3691 resultaten.
Wanneer sterren weer schijnen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
45 Kom ik droog je tranen,
jij hebt al genoeg leed meegemaakt.
Zal ze een voor een betoveren,
zodat je eindelijk opnieuw in jouw hart kunt worden geraakt.
Dat jij s’ avonds ziet dat de sterren ook voor jou weer schijnen,
met op de voorgrond een fel gekleurde maan.
Je aandacht in de morgen aan zingende vogels mag wijden,
of zomaar in pyjama…
Droefenis
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
69 Mijn eenzaam hart weent stille,
Niemand die ’t voelt noch ziet,
Dwarrelt neer als blaadren van bomen,
Onzichtbaar voor wie niet ziet.
Weemoed over tijden uit ver verleden,
Toen ik nog vol in ’t leven stond,
Geen gedacht had aan herinneringen,
Louter leefde in het hier en nu.
Had ik toen geweten wat ik nu weet,
Was voorbereid wat kome…
Verse tranen
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
124 Er waren fraaie melodieën
instrumenten met bijzondere geluiden
bij een smeulend kampvuur
om de overwinning te vieren
gaf je mij een boek vol kansen
je danste als een honingbij
zoeter dan de zoetste
terwijl de zon brutaal onderging
in het diepe huilen van de nacht
bracht ik je terug
naar de roeiboot
en we dachten
dat er vrede zou komen…
Wens
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
77 Hij lag eenzaam in zijn bed,
Dacht aan degeen hij mist,
Die ene die hem geven kan,
Die hij zo heeft bemind.
Als hij beî z’n ogen sluit,
Ziet hij die ene als was
Ze hier naast hem in bed,
Wat hij al zo lange mist.
Als hij dan z’n ogen ontluikt,
Is die ene er niet,
Is de plek naast hem leeg.
Bleven zijn ogen maar dicht,
Was die ene…
De wachtkamer
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
89 lange gangen
met rijen deuren
witte muren
hier en daar
een fleurig schilderij
achter elke deur
woont verdriet en pijn
soms komt blijdschap
even op bezoek
de laatste wachtkamer
voor een lange
of korte tijd…
SENTIMENTELE POËZIJ
poëzie
3.7 met 13 stemmen
3.314 Duizendtallen oceanen
Zijn in 't eindloos wereldmeer
Van mijn bittre weemoedstranen
Slechts een droppel en niets meer.
Honderdduizend eksterogen
Doen de zwerver minder smart,
Dan het branden van mijn ogen,
En het smachten van mijn hart.
Tachtig uitgevaste leeuwen
Om het leger der hijëen,
Kunnen samen nooit zo schreeuwen,
Als ik huil…
de donkere dagen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen
160 zullen ze ons ooit
belagen
de donkere dagen
de dagen
zonder golfslag
zonder zon
de dagen
van uitgeloogd
verdriet
de dagen
dat we vroeg
gaan slapen
zonder ons af te vragen
waarom
zullen ze ons ooit
belagen…
Meer dan Geluk
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
100 Geluksmunt
in mijn jaszak, glad van hoop,
Hamsa-hand
tegen alles wat ik niet kan zien,
Boze oog
dat waakt terwijl ik slaap,
Vierklaver
geperst tussen bladzijdes van een oud boek.
Hoefijzer
boven de deur, krom maar trouw,
Gelukskatje
zwaait zichzelf moe op de vensterbank,
Dromenvanger
vol dromen die niet van mij zijn,
Scarabee
eeuwenoud…
Plukken van het Universum
netgedicht
2.0 met 3 stemmen
83 de wolken hingen zo laag
dat ik er met mijn vingers doorheen kon strijken.
de sterren — zo zichtbaar,
zo zichtbaar dat ik ze kon tellen, één voor één.
alsof ik ze uit de lucht kon plukken,
als vlooien uit het zachte vel van de wolken.
maar ze bleven hemels,
magnifiek,
fragiel,
onmisbaar in het dromen over het universum.
de wolken — vochtig…
Ik walg nu van die dagen vol van zon
poëzie
2.7 met 17 stemmen
4.349 Ik walg nu van die dagen vol van zon,
Van die zon zelf, die niet wil ondergaan;
Wanneer het nacht was zou ik naast hem staan
En zeggen: Vriend, 't was waar, eerst nu begon
Mij 't leven, àl wat ik eertijds verzon
Was logen, wat ik zei van zon was waan,
En van genot en liefde, - maar, welaan,
Vergeef mij dat ik zó dwaas dwalen kon.
Dan…
Op het terras
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
209 Zit op het terras met vele mensen om me heen,
hoor de drukke stemmen maar herken er geen één.
Mijn ogen proberen smekend ergens een houvast te vinden,
maar ze blijven slechts alle kanten opspringen.
Gedachten gaan vervolgens hun eigen gang,
laten beelden zien waar ik zo naar terug verlang.
Ik kijk in een innerlijke spiegel, ik kijk door een…
Het komt goed
netgedicht
1.0 met 5 stemmen
254 Soms lijkt alles moeilijk
zwarter dan de nacht
je voelt je leeg van binnen
meer tranen dan een lach
Verstikt door boosheid
en verdriet
verloren
je ziet het even allemaal niet
Een deel van een groot geheel
maar o zo klein en nietig
het liefst zou je er even niet zijn
je voelt je te verdrietig
Maar binnenkort wordt het weer licht
zullen…
overvloed
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
195 overvloed zit ‘m vaker
in ‘t gebrekkige
van de weinige woorden
waar tsunami’s meestal
tot in elke lettergreep
overlopen
van verzwegen gevoelsoorden
iedere geplaatste strofe
ieder beloofde land
roept vragen op
roept zeeën van ideeën op
zwart en rood en…
de dood
’t einde van ’t lot
de pijnlijke liefde
en de verdwenen schoonheid
van…
vergeet te sterven
netgedicht
2.0 met 4 stemmen
228 de oude en moegestreden huid
dat vuil over de dekens kruipt
wijst af tot voorbij de laatste snik
wanneer de wilskracht ’t vertikt
laat de wrangheid van ’t chagrijn
neerdalen als ’n snotterig venijn
want niet weten verschoont ’t verstand
de vrucht verdroogd, ’t vel verbrand
’n nacht losgeslagen in de tijd
de zon verbaast wat zij benijdt
als…
HET LENTEWEDER
poëzie
3.3 met 20 stemmen
3.410 Schoon, maar los en ongestadig
Is het lieve Lenteweder.
Gistren lachten al de bloempjes,
Al de kruidjes op de velden.
Zachtjes blies het westenwindje
Zijne adem door het lover.
Lieflijk vloeide 't zilv'ren beekje
Langs, met lis bekroonde, zomen.
Alles lachte en alles…
Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide
poëzie
4.0 met 7 stemmen
1.141 Van ál de tranen, die mijn wanhoop schreide,
Zijn de allerdroefste voor mijzelve niet,
Doch voor uw ziel, die gij zo laf misleidde,
Uw arme ziel, die gij zo vals verried.
Gelijk een lam, dat, in een wilgenweide,
Tevreden graast, tot lokt een fluitelied
Van herders vijand naar de zompe-zijde
En 't lam zinkt weg, verraden door het riet…
Laat mij maar gaan
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
309 Laat mij maar gaan
Het is voorbij
Je hebt me toch altijd laten staan
Ik wil niet meer
Je belazerde me keer op keer
Het is over
Je bent er niet meer voor mij
Laat mij maar gaan
Met al mijn verdriet
Wat jij toch niet ziet
Het is over
Al denk jij van niet
Laat mij maar gaan…
Lenteklacht
poëzie
3.2 met 14 stemmen
2.817 Helderblauw is de hemel
De aarde in jeugdige dos,
En het bontste gewemel
Speelt in 't luchtige bos;
Ach mijn hart is een droefheidsbron,
Nimmer straalt er de lentezon.
Waar 'k mij wend, is er leven
Ener bruisende jeugd,
En het vurigste streven
Naar de vluchtige vreugd.
Ach mijn hart is een droefheidsbron,
Nimmer straalt er de lentezon…
De dragers
poëzie
4.3 met 3 stemmen
1.378 De dragers, de dragers treden zo hard.
Hoe vaak droeg ik u in mijn sterke armen
als een vogel verschrikt, in netten verward,
met bang fluiten en schriklijk alarmen.
Nu, vreemdige kerels, voor een slok en een munt
sjorren, sjokken, en stappen hoogluid,
als slagers versjouwen gespleten rund
en dragen 't de slachtplaats uit.
Wee! dat mij…
Even als voorverleden jaar
poëzie
3.4 met 14 stemmen
2.039 Even als voorverleden jaar
Brengt de lente een zwerverschaar
Die hun lied doen horen.
Luid weerklinkt hun blijde toon;
Ach, één stem, zacht en schoon,
Mis ik bij die koren.
Even als voorverleden jaar
Schitteren bloemen waar ik staar,
Rijk in geur en kleuren.
Ach, de schoonste uit mijn gaard,
Meer dan de and’ren saam mij waard,
Mag ik niet…
[ We dansen, stampen ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
321 We dansen, stampen
onze tranen de vloer in --
en huilen samen.…
Jij kleine gup
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
268 zo kwam je in ons leven
maar moesten jou veel te vroeg laten gaan
met gebroken hart hebben wij jou aan
Moeder aarde toevertrouwd
daar waar jij vredig lag, tot eergisteren
hebben vreemde handen grafschennis gepleegd
jouw voor altijd laatste rustplek
verstoord, kapot gemaakt
ons hart breekt opnieuw
wat voor onmens doet zoiets
wij gunden jou…
Hoe
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
433 Mijn vader was van prikkeldraad
Zijn grafsteen is van hard graniet
Hoe moet ik door het leven gaan
Geklonken in versteend verdriet…
[ Ik word overspoeld ]
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
164 Ik word overspoeld
en zink weg in de diepte --
van eigen echo's.…
Doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
396 doorheen de verlaten straten van de stad bij nacht
ben ik op weg naar huis, ik, verdwaald reiziger
het is een warme nacht, stil en zonder vijandigheid
en toch broeden eenzaamheid en pijn
donkere plannen van wanhoop en angst
ik ben op weg naar huis, doorheen mijn stad
dwalend in sombernis en gelatenheid
dralend, achtend op een teken van God…
Oudejaarsavond
poëzie
3.9 met 19 stemmen
5.315 Alle kwaad zou ‘k vergeten,
Kon ‘k omzien naar ’t jaar
Met zijn dagen zo droef, en zijn nachten zwaar,
Met zijn uitzicht op bitterheidsbeten;
Enkel noodde ik bedroefden
En weldoeners uit
Tot een stille bijeenkomst en jaarsbesluit,
Aan de haard, waar ze menigmaal toefden.
En met broederslag komen
Ze in ’t geesten-uur aan:
De nóg droeven…
Mijn bitterste uur
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
244 Mijn gouden trofee
bracht ik bij je
argeloos maar trots
je sloeg haar mij uit handen
onwetend, maar genadeloos
ik treur om jouw karakter…
SPREEK OVER DIT LEED NIET
poëzie
4.6 met 5 stemmen
1.788 Spreek over dit leed niet, geef het geen naam.
Hoe zou het leven in de helle glans
Van uwer ziele goedheid? Als eens mans
Oud en verkommerd lijf zal 't zonder faam
Sterven, als een die na lang, donker trekken
Hief tot uw licht zijn brekende ogen wond,
En in het land van uw geluk maar vond
Een plaats om zijn dode voeten te strekken.…
Tranenrivier
netgedicht
1.0 met 6 stemmen
307 Zoveel momenten glijden stil voorbij,
een vluchtig ogenblik, door tijd ontnomen.
We koesteren wat ooit het onze was,
maar toekomst roept ons mee, onstuitbaar stromen.
Kijk niet om, de weg voert altijd door,
de rivier kent geen halt, geen vaste plek.
De wind omarmt ons, fluistert zacht zijn raad,
zijn richting blijft verhuld, een wijd mystiek…
Terugverlangen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
304 In de stilte kan ik jou nog horen,
in het donker kan ik jou nog zien.
Jouw liefde in mijn hart verborgen,
keert ooit terug misschien,
Wanneer ik dan opnieuw in jouw ogen mag verdrinken,
zweven op die mooie lach.
Jouw stem weer in mijn oren zal klinken,
die knuffel geven waar ik zo naar smacht.
Echter nu moet ik nog alleen verder dwalen…