73 resultaten.
Dromerijen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
170 In het schijnsel van vroege maan,
dansen silhouetten tussen vermoeide bomen
waar wolven huilen en durven te komen,
dan bront mijn stille waan
Bij het dwalen door het leven.
Eén bewegen waardoor spiegels breken
en het gelaat smeekt om te vergeven
door alles met liefde te strelen.
De rust wordt me niet gegund,
koorts en angst bezweten het…
voor mijn lieve Emma,
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
193 Klein blond Rinkelting,
open je oogjes waarin blauwe lucht
de zon weerspiegelt met zalige zucht,
zoveel te beleven in de nieuwe dag, Spartelding,
met vlugge voetjes naar de einder,
waar viooltjes schuilen en vlagen
van rozengeur die je wil belagen
met uitgestrekte vingertjes en binnensmonds gemijmer.
De zuiderwind glinstert met de zon…
In Memoriam H.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
260 Wanneer de avond op roze slierten vaart,
daagt met neveltred de weemoed
die tranen welt in het gemoed,
herinneringen schemeren laat en gestalten baart.
Ik zoek je tussen bramen en struiken,
verloren kinderparadijs, gesloten Eeden.
Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten.
Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?
Het…
Vergiffenis
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
135 Vergeven is het “ver-leden”:
het leed ontnemen in het leven.
Hij die vergeeft, verkrijgt een grootse zegen.
De verloste kan nog een toekomst betreden.
Het is een schip dat de woeste baren
inruilt voor het zacht wiegende water,
in de avondzon van later
en waarop het de haven kan binnenvaren.
Wat is het wonderbaarlijk dat beiden
opgelucht…
Mijn zonne-schijn
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
106 Hoe de zon blaren streelt,
een fusee van kleur
in zachte astergeur
en ontvolkte bossen bespeelt.
Alles verlaten achterlaat
teruggeworpen op zichzelf
terwijl ze haar gewelf
ontspint als Groot-Gelaat
van dood en wrange waarheid,
zomers tot illusies maakt
dan komt kille eenzaamheid.
Een vechten tegen haar verraad
in angst en bitterheid…
druilerige middag
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
125 Hoe triestig achtergevels,
verlaten in regennevels
met vensters, waarachter schimmen staren
Dode meisjes die vrouwen baren.
Zo verzinkt de jeugd in water
en pas vele jaren later,
sijpelen met het droeve water
beelden van een puberende schoolverlater.…
rede
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
133 Voor Aristoteles…
Wanneer filosoferen naar de diepgang van meren
peilt en gevoelens beheersen wil,
sterft langzaam en tergend stil,
een kinderziel zonder zich te verweren.
Orpheus staakt zijn tocht en zoeken,
Geen Euridike kan hem nog verzoeken.…
Avonden
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
122 Wanneer rozenlucht de avond voedt,
dansen late nimfen op blauwe violentonen,
zomertonen die in schemerlicht de dag verlonen,
dan komt het verlangen met een laatste groet
aan het verleden , naar rust in zwijgen vergleden.
zal iemand me niet vergeten?…
gisteren
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
167 Nacht, zorg dat ik rusten mag
in fluwelen dromen
geurende bloesem van rozenbomen,
dat ik niet ongeduldig wacht
op volgende ochtend, dan is de dag
zonder afscheid, niet afgemaakt:
verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt.
Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach.
Wie heeft hen geborgen,
hun frisheid bewaakt,
kleuren vrij van zorgen…
Jeugd
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
253 Feeëriek nimfenvolk dat klatert
in zonneschijn, danst in maneschijn.
Hoe heerlijk het leven, geurend naar jasmijn
zo spontaan, met vrijheid verankerd.
Kalme golven, onbevangen van tijd,
het eeuwig eb en vloed met betoverde toekomst,
eeuwig zonnespel zonder thuiskomst:
vrolijke dans, een speeltijd voor altijd.
Uitgesloten van dit hemels gebeuren…
De brief
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
219 Tussen vandaag en morgen, een brief naar de hemel verzonden
met stille witte inkt, zonder tekens, zonder zin
voorbij gedachten en gevoelens, zoektocht naar ieder begin
maagdelijk verweven tussen het sneeuwtapijt ongeschonden.
Waarom is hier de hel en waart de dood
rijkdom en armoede, slavernij en macht,
ongelijke kansen, festijn van bloed en…
De brief
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
142 Tussen vandaag en morgen, een brief naar de hemel verzonden
met stille witte inkt, zonder tekens, zonder zin
voorbij gedachten en gevoelens, zoektocht naar ieder begin
maagdelijk verweven tussen het sneeuwtapijt ongeschonden.
Waarom is hier de hel en waart de dood
rijkdom en armoede, slavernij en macht,
ongelijke kansen, festijn van bloed en…
Verheven droom,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
183 Wat is het heerlijk onder vrienden te toeven
in de schaduw van de moerbeiboom,
te genieten van kostbare rijkdom:
elkaar in gesprek te ontmoeten
en toch de wrange smaak doorstaan
van onrustwekkend wereldgebeuren,
die mijn ziel verscheuren.
Verschrikkingen die eenzame broeders ondergaan,
ver van liefde, een onmogelijk leven,
wat medelijden…
Stille waan
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
285 Dode meisjes, drijvend op het verlaten bergmeer
alle tederheid gezonken
in bodemslijk verklonken,
doodse stilte die neigt naar mistig hartzeer.
Wat mis ik de zachte streling van de jeugd,
onbezonnen schoonheid
ver weg van iedere droefheid,
lichte dagen en nachten in volle vreugd.
Liefste er rest me slechts één baken
laat me in uw liefde…
September
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
252 Strelend zachte warmte, omarmde bruidsnachten
met duizend vruchtengeuren,
die de dagen kleuren:
zalig milde nachten.
September hoe lang nog uw bekoren,
rustig kloppend hart, dat niet verstilt.
Mijn liefde die nooit verkilt.
De naam die ik steeds wil horen,
schrijdt in volle pracht over oktobertreden.
Beladen schoonheid verbergt de droefnis…
Zeventig
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
166 Wat doet een mens met zeventig,
algoritme van de tijd,
terwijl de zon westwaarts spreidt?
Wordt het zielenmeer opstandig
of een eigengereid verzaken aan het haasten?
Gedachten verstillen bij het voorbije,
de feestroes maakt hem tot een ongastvrije:
verwachtingen worden gedoofd als kaarsen.
Toch blijft het dwingend leven
drummend aan deuren…
Grijze zomeravonden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
271 Overgeleverd aan de luie warmte van het haardvuur
flakkert het schimmenspel als obscuren
op late druilerige avonduren,
doodse meren van sissende zielen tegen een klaagmuur.
Een mijmerend zuchten van vale gezichten,
uitgeleefd, vergeten en vergaan.
Bedwelmende gedachten, waar ze neerslaan:
jeugdige vrienden betoverd tot dwaallichten.
Een…
Vaste Liefde
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
195 De ochtend smachtend omsloten,
weent grijze tranen
op verlaten straten,
zomerend blauw volledig afgesloten.
Bevangen wil ik vertrekken,
zonder doel, zonder waarheen
maar blijf als een zwerfsteen
en kan me van het droeve niet onttrekken.
Ik wacht naast mijn geliefde
waar ik hopen mag,
op blauw azuren vrijheidsliefde.
Zonder spijt, noch…
Onder bewust zijn
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
255 Hoe diep ligt het zielenmeer verscholen
met zijn gevoelens als opstandige golven,
aangedreven door huilende wind: roedel wolven
en waarop boten draaiend ronddolen.
Hoe troebel het levenswater,
zonder einder, zonder lichtbaken.
gevoelens waaraan men niet kan raken
noch bewaken: enkel rusteloos geklater.
Net nu verliezen gladiolen
hun frisheid…
Oktobernacht, lang geleden...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
277 Een nazomerse zachte nacht
had zich van seizoen vergist,
met je ogen, zo klaar zonder mist,
waarin de rijzende maan op liefde wacht.
Het speelse spel beroeren elkaars lippen,
aarzelende golven van harten strelen.
Hoe broos, zachte woorden te prevelen.
Je zwak belicht gelaat zal mij nooit ontglippen.
Oktobernacht, nimmer vergeten,
verzacht…
Poetry-slam
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
457 Ik zit hier weer te wachten op haar
eindelijk is ze daar en klaar
we stuiven er vandoor, nergens heen
en fuiven in de nacht heel gemeen
zoals bacteriën, virussen en consoorten
die we op muziek niet hoorden
we slaan ze lam, rot en dood
moeten ijlend vluchten op een boot
witte strepen maken golvende krassen
water is nu eenmaal om te wassen…
Toekomst?
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
243 Dolend land in tranerige mist,
berustend onder vochtige dekens
en zich nooit vergist.
Een wachten met voortekens
op een naakt valend bed,
zo leeg gelegen,
afgeschreven, slapers eruit gezet,
alle vruchten weggegeven.
Moet nu de kilte komen
in koud grijze lucht,
waarin onttroonde bomen
met ijzige zucht
hun bladeren ontnomen?
Requiem…
Spielerei
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
153 Woorden dansen op een slap koord,
in de nok van een circusoord,
uitgespuwd en verguist door publiek
belust op kijkgenot in rampgebied.
Waarom nog zoveel vragen
als paarden snuivend de dagen “ver-dragen”,
hijgend en schuimend in de piste lopen:
verkrotte wijken door tijd verzopen?
Zal ik rusten gaan in nooit
of blijf ik dralen in ooit?…
The last post
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
458 Wanneer westenwind duisternis brengt
en hoop krimpen doet
broze klaprozen van rozenschijn ontdoet
verwachting fnuikt en verzengt,
schalmt de ode aan de dode
verborgen slagveld zonder morgen,
aan hen die worden geborgen
aan zhen niet weergevonden.
Geen baken, geen vuurtoren
alles gedoofd met ergens een moeder
bij wie eeuwig gemis wordt…
Dagen vertragen
netgedicht
2.8 met 4 stemmen
347 Droevige omhelzing van lucht en land
waaronder een wenend kind
traant in wolken van zure wind,
neerslachtig door hartstocht overmand.
Weemoedig land, verzopen van verdriet
doordrongen van kil bestaan
onder snakkende lucht, in grijs vergaan
en geen zonneschijn meer biedt.
Zijn het "her-ineringen"
die smachten doen,
zinnen verzinderen?…
De Zee
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
271 Zachte zoen van lucht en water,
verweven in een nevelige vacht,
de zon opvangt net voor de nacht,
innig samenzijn: een einder van lichtgeklater.
Wanneer de vroege zon het nest verlaat,
is het strand bezaaid met vruchten.
Een ochtendbries wentelt zich in een zalig zuchten
dat het mulle zand bestuift en landwaarts gaat,
diep het gebergte…
Zonder ergens
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
149 De engel wenkt me mee te nemen.
Waarnaar? N-ergens:
zonder doel, zonder grens
zonder voornemen,
gedachten niet gekooid
in een getekend keten
van oorzaken, vlug vergeten
boven orde, wanorde en toch geplooid.
Overvalt me ontroering,
gezuiverd van ieder woord
of is het bidden zonder verlossing?
Feeëriek licht, zonder oord
inzichtelijk…
Vroege herinneringen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
178 Daar is de lente:
toen je op vakantie verscheen.
We joegen op vlinders doorheen
het mulle zand, mijn lopende lijfrente.
We hoorden het Liefdeslied
van bomen en vogels,
gezongen door licht-kogels.
De kus op je wang: vol eerbied.
Onvergetelijk toerden we in blauw-azuur,
vergaten tijd in dolende bossen
vakanties verzwinden in het laatste…
Denken en weten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
194 Waaraan denkt een mens
een eind vandaan, diep in het woud doorgedrongen,
met schaarse weerkaatsing van het avondlijk licht
wisselende rode kleuren zonder vast motief
aan zomerse mulle zandwegen?
gelegen in vaste jeugdherinnering
waar een lijkstoet, stof opwerpend
zoemt van boete en gebeden,
moede naar een rustplaats trok
aan vochtige voorjaarsdagen…
Waar wacht het weerzien?
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen
375 Aan gene meander splitsen twee stromen
die eender verstrengeld waren samengevloeid,
beiden hun bedding verengd en vermoeid
een wending namen zonder verdere tederdromen.
Hun oevers bezaaid met hetzelfde riet en lis
een eend en wat wiebelend wrakhout,
vluchtende libellen voor stank en vuilnis,
Tigris en Eufraat, overwoekerd paradijs zo oud…