Dromerijen
In het schijnsel van vroege maan,
dansen silhouetten tussen vermoeide bomen
waar wolven huilen en durven te komen,
dan bront mijn stille waan
Bij het dwalen door het leven.
Eén bewegen waardoor spiegels breken
en het gelaat smeekt om te vergeven
door alles met liefde te strelen.
De rust wordt me niet gegund,
koorts en angst bezweten het bed.
Prevelen droge lippen nog een avondgebed?
Geplaatst in de categorie: filosofie