inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 76.489):

Dromerijen

In het schijnsel van vroege maan,
dansen silhouetten tussen vermoeide bomen
waar wolven huilen en durven te komen,
dan bront mijn stille waan

Bij het dwalen door het leven.
Eén bewegen waardoor spiegels breken
en het gelaat smeekt om te vergeven
door alles met liefde te strelen.

De rust wordt me niet gegund,
koorts en angst bezweten het bed.
Prevelen droge lippen nog een avondgebed?

Schrijver: Marcus Dehond, 22 februari 2022


Geplaatst in de categorie: filosofie

Er is nog niet op deze inzending gestemd.aantal keer bekeken 102

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)