Netgedichten

netgedicht (nr. 76.490):

Hemelkleurig

Ik achtervolg jou met een vogelkleur
zo blijf ik nooit zonder beweging

hemelkleurig in mijn dankbaarheid
voor ieder likje kostbare verf
haal ik de zuurstof uit mijn lucht

Heimwee kleurt donkerblauw
achter het wenken van de horizon
geoefende schildershanden bereiken
een korte stilstand in het denken
zo blijft de horizon maar wenken.

Met jouw onbekende verlangen
zou je deze kleuren willen benoemen
als hemelkleuren voor een onbevreesd gedicht
geschreven voor een naderende lente
alles achtergelaten in de stilte van de winter.

Tijdens een leefbare droom
met als zielgewichten: wind, maan
wolken en sterren, beleef ik mijn verlegenheid
hemelkleurig in mijn dankbaarheid
voor iedere kostbare wolk
voor iedere wolf die
een schaap van mij maakt.

Ik achtervolg jou met een vogelkleur
nooit blijf ik onbewogen
voor jouw onbekende verlangen

de beide vleugels in de lucht.