Oktobernacht, lang geleden...

Een nazomerse zachte nacht
had zich van seizoen vergist,
met je ogen, zo klaar zonder mist,
waarin de rijzende maan op liefde wacht.

Het speelse spel beroeren elkaars lippen,
aarzelende golven van harten strelen.
Hoe broos, zachte woorden te prevelen.
Je zwak belicht gelaat zal mij nooit ontglippen.

Oktobernacht, nimmer vergeten,
verzacht vandaag nog mijn hart:
poort van een eeuwig Eden.

Herinneringen verjagen iedere smart,
Troostende wijn voor altijd, mijn woord gegeven.
Oktobernacht die nooit verhardt.

... 46 jaar geleden ontmoette ik mijn echtgenote ...

Schrijver: Marcus Dehond, 30 oktober 2015

marcus.dehondskynet.be

liefde

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 212