gisteren

Nacht, zorg dat ik rusten mag
in fluwelen dromen
geurende bloesem van rozenbomen,
dat ik niet ongeduldig wacht

op volgende ochtend, dan is de dag
zonder afscheid, niet afgemaakt:
verloren tussen zovelen, ontwricht en gekraakt.
Uitgebloeide rozen, verdwenen glimlach.

Wie heeft hen geborgen,
hun frisheid bewaakt,
kleuren vrij van zorgen

waarom hun jeugd verzaakt
zodat er vanmorgen
enkel dode stengels zijn thuisgeraakt?

Schrijver: Marcus Dehond, 18 april 2018

marcus.dehondskynet.be

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 57