Netgedichten

netgedicht (nr. 74.988):

In Memoriam H.

Wanneer de avond op roze slierten vaart,
daagt met neveltred de weemoed
die tranen welt in het gemoed,
herinneringen schemeren laat en gestalten baart.

Ik zoek je tussen bramen en struiken,
verloren kinderparadijs, gesloten Eeden.
Enkel het krassen van kraaien, doen de wielewaal vergeten.
Zal bij vroege maan, de jeugd nog ontluiken?

Het nest is nu verlaten
en talmend valt de nacht
maar ik hoor je nimmer praten!

Hoe lang ik ook zoek en wacht,
ik vind nooit de plek waar we samen zaten.
Ik prevel aarzelend :”mijn broer rust zacht…”.