Dit soort liefde
kende ik nooit,
Geen moment verwacht
dat ik ooit
mezelf zou verliezen
in dat gezichtje van jou,
nooit geweten,
dat ik zoveel van je hou
En al mijn vragen
over het verleden,
worden overstemd
door het heden....…
Ik schreeuw, vloek en bijt,
terwijl mijn lijf ieder beweging vermijdt.
Tranen aan de binnenkant
niemand die ze ziet,
gezicht als een masker,
zonder verdriet.
Een lappenpop
zonder hart,
geslagen door woorden,
voor eeuwig verstard.…
In de tuin van mijn herinnering,
Pluk ik de bloemen van ons verleden,
En langzaam wakker wordend,
Zie ik door de troebele zee van tranen
mijn lege handen....…
1.597
Bezig met laden