Alle inzendingen van katja

Ik maak deze gedichtjes speciaal voor jou.... Daar blijf ik al enige tijd aan trouw.... Zonder daar ook maar iets voor terug te verlangen.... Nee, alleen maar om jou op te vangen.... In een voor jou o zo moeilijke tijd.... Wil ik je alleen maar verblijden met mijn aanwezigheid....…

Zoveel mensen die je kent. Zoveel leuke dingen om te doen. Mensen weten niet wie je bent. En het is nog steeds, net als toen. Er verandert niet veel. Dingen blijven zo. Het doet je zeer in je keel. Schor en stug, zoals ’n stuk stro. Zaterdagavond, alleen op mijn kamer. Nadenkend over van deze dingen.. Ik probeer gedachten weg te slaan…

Dromen. Dromen over landen, eilanden, stranden, prachtige koraal blauw oceanen met felgekleurde vissen die erin zwemmen. Van vliegen door de lucht, tot president worden van Amerika. Lekker liggen zwijmelen over het mooiste meisje van de klas, of over die gespierde jongen van die populaire bioscoopfilm. Hang een poster boven je bed, en…

Je zat bij me in de klas zo'n dertig jaar geleden, we waren kinderen van wat is en was: een blij en ver verleden... Had ik het niet door was blind misschien wie of je was ik had je nooit van dichtbij gezien en droeg niet je tas... Vage herinnering levensvatbaar en onschatbaar het gevoel nu ik je weer zie en denk vertwijfeld,…

Waar gaat het allemaal over zo mijmerde ik altijd, als het ging over dingen als: zondagmiddag-eenzaamheid... Iedereen heeft ze toch, zo dacht ik altijd, familie en bekenden, toch slijt je heel wat tijd met volslagen onbekenden: zondagmiddag-eenzaamheid... Je komt ze tegen in de kroeg, op het terras, waar je dacht dat je de enige…

Je hebt de beginjaren van de televisie een gouden glans gegeven, met een hooibergluchtje eraan... Je bracht een vriend tot leven die nu is heengegaan... Uitgestreken snoet, ingedeukte hoed, Bromsnor's grote vriend, burgemeesters-sigaar verdient, slapen in het hooi, je leven was kinderlijk je leven was mooi... Het "lekkere kopjen…

Bevolkten eens straat en plein, bevlogen de stad, waren bekenden, gevleugelde vrienden voor groot en klein: de duiven... Stil is het nu op straat en plein, als bewijs slechts een veer hier en daar, beslissing van het stadsbestuur: God spelen in het klein... Zeg me waar de duiven zijn, waar zijn ze gebleven, door opruimzucht verdreven…

Mij aura is niet heel vandaag, mensen dringen verder door waar ze gewoonlijk stoppen, het is binnen zonder kloppen... Zwakke momenten onbeheersd, ze voelen het en treden binnen in mij geest en komen ongevraagd en onbevreesd binnen zonder kloppen... Waar ging het mis, mijn bescherming, in de mist van het denken en het doen van vandaag…

Als er een God zou zijn dan hoefde ik dit niet te schrijven, zoveel leed, verdriet, pijn... Een storm raasde over land, vermorzelde de dijken, deed vluchten iedereen, het eerst gingen de rijken, als laatsten de mensen zonder geld, uit de sloppenwijken... De beelden hier op het Journaal vertellen het afschuwelijke verhaal van Katrina…

Mijn stad, hier ben ik herboren, en heb aan jou mijn hart verloren, jij geeft me altijd het goede gevoel, jij bent niet het middel, jij bent ook het doel, Als ik eenzaam door je straten dwaal, vertelt elke gevel zijn eigen verhaal... jij geeft me de warmte die ik zoek, een stadje uit een sprookjesboek. De mensen die haasten zich meer en steeds…

Er was ereis een koningin die was heel erg verlegen. Niet in ‘t paleis bij haar gezin maar bij het plichten plegen. Zij bloosde en zij stamelde. Zij knipte naast de linten. Verwarde Jonkheer Haemelde met Freule van der Bhinten. Zij droeg een hoofddoek om heur haar. Zij droeg dus nooit een kroon. Zo’n kroon vond zij, dat stond zo raar.…

Een nevelring een lichte kring rondom de maan Een fluistering is rondgegaan Wie nu in het bos gaat hoort hoe de vos praat Hij zal de taal van de dieren verstaan Onder de maankring is alles verlaten Diep in het woud heerst een betovering houden vergadering wezens der nacht Wandelaar wacht voor gij nabij treedt want wie teveel…

Over de stenen van de bergbeek loopt Hiawatha met Morgendauw Ze passen op niet uit te glijden In hun blote voeten bijt de kou Hiawatha heeft twee staarten en een rechte veer Hij is parmantig en veel slimmer dan de sterke beer Morgendauw haar ogen als amandelen glanzen donker en groot Haar gladde haar gaaf als een hazelnoot beweegt niet…

Met een huiverige morgen is het nieuwe jaar begonnen. Ik sta op de trein te wachten starend naar een hoge toren waaromheen wat spreeuwen spelen en ik krijg het langzaam koud. In de trein kijk ik naar buiten. Nevelwade ligt sinds eeuwen over doodgevroren velden. Marmeren beeldengroepen zwanen waken over starre sloten met een nooit vergane…

Ik zat te roken en te mailen kortom mij dodelijk te vervelen. Een stem klonk uit de prullenmand: ‘Hoedt u voor brand. Ik heb gezegd.’ Ik heb mijn oren niet geloofd maar wel de prullenmand gedregd een peuk, die stonk terstond gedoofd Werd mij een kool - ik redeneerde dat ik dit verre prefereerde boven uw jonge en begeerde begaafde…

Lees mij en schrijf onbevreesd wat ge vindt van wat ge leest. Geef uw oordeel met venijn. Grijp uw hakmes, maak me fijn. Vindt ge mij een rampgedicht: zeg het recht in mijn gezicht. Laat mij voor mijn fouten boeten en bespot mij. Gips mijn voeten laak mijn metrum en mijn rijm. Merk dat hier de chute ontbreekt keur dat af met al uw kracht…

Als jij nou eens zei wat jij toen bedoelde Als jij nou eens zei wat jij toen voelde Als ik had geweten wat jij wilde zeggen Als ik had geweten wat jij mij uit wou leggen Als wij hadden bedacht wat de toekomst zou brengen Als wij hadden bedacht hoe wij onze liefde konden verlengen Dan was het anders geworden dan was het anders geweest…

Ik wacht op Tjitske die met haar mandje over het bruggetje kaas is gaan kopen als een klein kindje staat in het hoge gras bij de sloot een ernstig kindje met groene vegen over de handjes en het gezicht dat naar de lucht wijst 'Allegear kleurkes allegear kleurkes yn 'e loft' Ze houdt een grote kale, versleten beer bij zijn…

Het gedonder van de hoeven Van hun vale paarden davert Door mijn oude boerenwoonstêe. Keihard knallen grove vloeken: 't Onweer van het volk der boeven. Door 't gordijn zie ik hun muilen 't Wrede grijnzen van hun kaken 't Grijpen van hun zwarte klauwen In de manen van hun rijdier Die zich kronkelen als zeewier Om het glinsteren van hun…

naar 't parfum van kamperfoelie stijgen donkervlinders op en in de diepte knipogen verlichte vensters vuurvliegen doen één voor één langs mijn pad hun lampen aan vleermuizen op schaduwwieken in de donkere diepte tuimelen muisstil gaat een grote oehoe als een vlaag van schrik voorbij hij voert mee de bange jaren die ik doorbracht…

zij zat aan haar spinnewiel en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol over haar hoge statige kamer trokken in voorjaar en najaar de ganzen zij verhaalden van winter en van ijs zij hoorde ze roepen en zij spon aan haar spinnewiel witte nevel aan haar spinnewiel witte wol rond haar hoge statige…

Waarom Professor Doctor van Dale hou ik meer van distels dan van rozen? Van de schreeuw van pauwen meer dan van de zang van galen? Van citroenen meer dan van frambozen? Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen? 'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de…

De zon en de maan, niet te vergelijken maar toch één Een appel en een peer, niet te vergelijken maar toch één Een hond en een kat, niet te vergelijken maar toch één Een tulp en een narcis, niet te vergelijken maar toch één Jij en ik, niet te vergelijken maar toch één.…

Zuidenwind wieg wieg de bladeren vlieg maar vlieg vlieg naar Laren Zon schijn groen Zon groen wemel weer zoals toen Groene hemel Bladerzon wandel over Mama's japon met bont getover Zuidenwind zie Mama aan zie haar blauw lint en trek eraan Even talm met haar zwart haar te spelen kalm even maar Wijd open ogen val toe…