Netgedichten

netgedicht (nr. 252):

Dal

naar 't parfum van kamperfoelie
stijgen donkervlinders op
en in de diepte
knipogen
verlichte vensters

vuurvliegen
doen één voor één
langs mijn pad
hun lampen aan

vleermuizen
op schaduwwieken
in de donkere diepte
tuimelen

muisstil gaat
een grote oehoe
als een vlaag
van schrik voorbij

hij voert mee
de bange jaren
die ik doorbracht
in het daglicht

de abelen
om mijn huis
wentelen zilver
blad in 't donker

op mijn rieten dak
pluist spinrag
van de huislook
die ik plantte
daar hij vrede
brengt in 't huis

alles groeit
zoals het groeide
in de enkele
zonnestraal
die des daags
mijn dal bereikt

eindelijk
vond ik de rotsspleet
en nu daal ik
in het donker
af naar mijn
verborgen dal