Alle inzendingen van klaasje

hij ziet in haar het onbeschreven blad en laat de regels vrij en vloeiend rijmen door vingertop beheerste woordenschat graveert in haar zijn warme hartsgeheimen…

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

ik heb mijn vloot verbrand; wat leugen en geen waarheid was mijn verse wonden spoelen schoon in deze zoute plas het tij tilt mij zeewaardig…

Kijk eens naar zijn volgelingen Overal hoor je ze zingen Na of voor of tijdens ’t eten In elk huis hoor je die kreten Nooit is het zo stil op straat Gans het land zit nu paraat Vlaggen wapperen met franje Overal zie je oranje Euro- Wereldkampioen? Trouw juicht steeds het legioen Bij de start van het seizoen Altijd voor òns elftal: Leve…

het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand een witte lelie, rein en puur bloeit zomaar aan de waterkant een merel in het schemeruur die fluit als vrolijk afgezant het wond’re kunstwerk der natuur verraadt een ware meesterhand de lucht van hemelsblauw azuur de zon, de schelpen op het strand een mensenkind in Nederland…

dat ik dit nou niet eerder heb gedaan: een ode schrijven aan mijn lieve moeder voor mij had zij toch immers altijd tijd of ik een lieverd was ofwel een loeder als kleutertje of in de puberteit zij leerde mij hetgeen ik echt moest weten ze zorgde en ze raakte mij niet kwijt als ik de weg naar huis eens was vergeten is zij altijd naar mij…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

liever zou ik eigen leven aan de dood gewonnen geven dan mijn kind, onschuldig nog dat is echte liefde, toch? Vader God, hoe kon U geven d’Allerliefste van uw leven Eigen Kind, onschuldig nog is dat echte liefde, toch? Goede Vrijdag, Gods verdriet groter liefde ken ik niet…

vandaag ben ik zo in mijn schik want speenkruid stilt dit ogenblik reeds in de vroege morgenstond spriet groen al uit de zwarte grond en op mijn wang verschijnt een blos de ribes gooit de trossen los zo zacht als poesjes die ik streel zijn katjes zilverzacht fluweel een merel kwettert liefdevol de prunus barst z’n kopjes bol ik zucht…

door nacht en dauw al urenlang verborgen ontwaak ik elders in mijn eigen tuin bezeer me dwalend aan de hopen puin en voel de angst die mij opnieuw wil worgen vermoeid om telkens voor mijzelf te zorgen buig ik mijn hoofd en houd het nog wat schuin een oud omhulsel roerloos leeg en bruin op deze nog te vroege voorjaarsmorgen een zwart satijnen…

Het teerste roze, het zoetste goed; mijn mond verlangt naar uwe weelde. Uw zoenen zijn als zacht satijn, waarmee gij mij ten dode streelde. Herboren tot gedeeld genot; uw welving volg ik in het laven. Gij drenkt en kust mijn lijf tot lust; hoe stilt gij mij tot overgave.…

water, wiegend water water van voor mijn bestaan waarin ik wentel waarin ik wacht water, waar kom ik vandaan water, weeënd water water waar vloei je me heen waar is het wonder waar ik op wacht water, ik voel me alleen water, wassend water water waarin ik mij baad waar al mijn weerstand weinig meer weegt water, ik was mijn gewaad…

geen zoetgevooisde verte geen hemel van satijn bekoort mij meer dan elke keer weer veilig thuis te zijn…

ik wentel in water zo warm om me heen een veilige wereld voor mij heel alleen dan duwen plots krachten mijn lijfje er uit wat mij staat te wachten is kou op m’n huid een stem: ’t is een meisje! mijn borst zuigt zich bol dan slaak ik een krijsje en adem me vol ik glibber en bibber want fris is de lucht maar…

het eeuwenoude bos staat bloot de aarde heeft zich nu verhard is wit in plaats van donkerzwart een ijzig laagje dekt de sloot de dag de tijd is zonder kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft…

poppenbordje ruitjesschortje speel je mee? theeserviesje lijzig Liesje kopje thee? autopedje ballennetje hoelahoep avondwinkel kijk ik hinkel op de stoep eerste tandje handschoenhandje Bruintje Beer een biscuitje melodietje wil je meer? was uitwringen touwtje springen op de straat niet vergeten na het eten nog de…

"hai koe" zei de stier en zo groen als haar grazen was zijn extase…

Levenskracht - die van mij week - laat mij achter, roerloos, bleek; wimpert ogen dicht met dromen, waar ik zelf niet uit kan komen. Schoonheidsslaap van honderd jaar maakt mijn lichaam wonderbaar, uitgerust en opgefrist; slechts de prins wordt nog vermist… “Kom maar met je rode rozen, laat mijn bleke huid weer blozen; enkel zo kun jij…

‘s avonds hoeft zij niet meer lang te wachten nog even en de wereld is in rust als elkeen welterusten is gekust en toeft in dromen die de dag verzachten dan blijft zij hier alleen met haar gedachten haar wakker lichaam van zichzelf bewust de stem van het verstand die zachtjes sust en spreekt van hoop met haar verborgen krachten nog draalt…

de grond is wit de lucht is nevelgrijs maar wij zijn mensen die ons buiten wagen in donzen mantels die ons lijf behagen vertrekken wij dik ingepakt op reis geen angst of twijfel brengt ons van de wijs wij stellen aan het gaande pad geen vragen hoe lang het nog zoveel gewicht kan dragen en denken niet aan onbetrouwbaar ijs de bloedstroom…

slechts met de moed der wanhoop schrijf ik je deze brief mijn leven is een puinhoop sinds jij verdween, mijn lief ik moet steeds aan je denken en huil mijn ogen rood jij wou mij alles schenken maar ik… ik schaam mij dood dat ik jouw lieve liefde verraden heb voor geld geheimen overbriefde van jou, mijn sterke held je haren in mijn…

ik droomde dat ik auto was en dat jij mij ging poetsen je zette mij zacht in de was opdat ik niet ging roesten je opende vol vlijt mijn deur en schoof jezelf naar binnen je wreef mijn ex- en int’rieur zodat ik stond te glimmen jij spiegelde je in mijn glans en mocht mij trots bezitten ik bleef altijd je eerstehands nog vele verre ritten…

als ik niet weet hoe of het heet dan voert mijn ziel naar zinnen waarin ik bèn en dàt herken wat mij ontroert van binnen…

vandaag is het de hoogste tijd ik wil die vieze stofboel kwijt waarvan ik maar moet niezen gevallen kruimels boterkoek en spinnenwebben in de hoek ik heb ze in de smiezen ik spic en span me spoedig in het zweet staat op mijn onderkin van zuigen en van kloppen ik blik en veger in het rond ik raag en zwabber het plafond en ben niet meer te…

ik droomde dat ik wakker werd op deze nieuwe morgen en door mijn raam heel in de vert’ zag ik de zon verborgen verschijnen in het ochtendlicht over een witte aarde ze scheen op mijn ontwaakt gezicht dat kalm naar buiten staarde ik hoorde bomen sprekend stil mij vragen om te zwijgen want dit moment en deze dag zal ik maar één keer krijgen…

De takken kaal, de bomen staan nu bloot; het bos verkeert in ’s winters hongersnood. De koolmees zoekt het berken vogelhuis: zo zoekt mijn ziel naar redding van de dood.…

levenslang gevangen wanhoop in het hart onvervuld verlangen voortdurende smart heimwee naar de hemel naar geborgenheid hunkering naar liefde nu en voor altijd Jezus is gekomen keerpunt in ons lot oorsprong aller dromen veilig thuis bij God liefde zonder grenzen rustpunt voor de ziel hoop voor alle mensen kom en kijk en kniel…

Het is niet meer ver, kijk: de Morgenster! Er komt een eind aan de nacht. Dageraad, Kind, het Licht overwint: Zon, hemels opgaande kracht.…