Alle inzendingen van klaasje

sinds zij in haar witte mantel vorstelijk is neergedaald wacht dit leven dat zij naliet tot het licht de ochtend haalt…

er ligt een open tuin op jou te wachten nu morgenlicht de nieuwe dag ontsluit met elke adem haal je levens krachten terwijl een merel luidkeels voor je fluit temidden van de witte schapenvachten rondom de vijverplas het groene kruid met bloemenkleuren die je hart verzachten de zonneschijn verwarmt je naakte huid dit is de tuin waarin je…

ik loop vandaag wat heen en weer te sjouwen met manden wasgoed van en naar de lijn de wind is west zuidwest met zonneschijn geweldig weer voor handen uit de mouwen ik voel me goed en kan een berg verstouwen het is een lust de vrouw in huis te zijn ik vouw en strijk de was voor groot en klein van wie hier wonen wil ik blijven hou’en wanneer…

ik droom vandaag een tropisch regenwoud waar uit de zwarte aarde paddestoelen ontkiemen en wat wortelwormen woelen op zoek naar lucht waarvan de ochtend dauwt het bladerdak weerhoudt geen straaltje goud het water wil langs groene oevers spoelen en elke bloemenknop de warmte voelen totdat zij zich vol weelde open vouwt dan zingen vogels elk…

Is dit de laatste vlinder? Is dit de laatste dag? Ik weet alleen maar dat ik vandaag weer leven mag!…

bemind zijn mijn sedum violen margrieten wat rest is de rust om van hèn te genieten: de dauw van de dag die ontwaakt langs mijn pad een wonder bewegend van bladgroen naar blad…

Er was eens in "boer zoekt naar vrouwen" een kerel die echt niet wou trouwen; hij zocht slechts naar bier en 'n meid van plezier: om wedstrijdjes boeren te hou'en!…

In oma’s tas vond jij het maar een zootje, want onder zoute drop en pepermunt, tussen de kruimels van een krentenbroodje lag er een potlood met een losse punt. Een bonte zakdoek: gister nog gewassen, de kam, een briefje en een veil'gheidsspeld; met elastiek een bundel paperassen, het leren beursje met wat rinkelgeld. Maar was je eens gevallen…

door hem verwekt door haar gedragen mijn God zij dank voor alle dagen…

‘t oudejaar waarin verloren wat zo lief was kwijt geraakt leeft in hoop en wordt herboren als het nieuwe jaar ontwaakt…

de geur van hars het ruisen van de bomen een tuin vol hemelsleutel open in de wind van rode hulst en ruwe bolsters van wat kastanjes en een zoekend kind…

maar door de deur van eenzaam donker weerklinkt een helder kinderlied…

wanneer de avondvogel zwijgt de hemel hoge sterren krijgt en al het leven rust dan zweven geuren door het woud waar rood het zoete wit ontvouwt als nacht haar kelken kust…

omdat ik met dit hart van vlees en bloed bemin zal ik wie was en wie er nog zal komen een leven lang herinneren en dromen voor wie ik liefheb is mijn eindeloze zin…

breng het maar weg en laat nu los wat ooit is mooi geweest en wees niet bang ik zorg altijd voor jou opnieuw het meest…

een hete kruik een stomend bad zo warm op ieder uur een zoete grog een potje thee hoe heilzaam de natuur zo aangenaam krachtdadig saam het water en het vuur…

een sluimerend pand met de blinden gedicht maar bovenin brandt nog een glashelder licht hoewel overkapt en van slapen bewust verdwalen de woorden en laten geen rust ontsnappen de zinnen doorlopend de deur naar donkere kamers vol zwartwitte kleur de bladzij die gister of ooit is geweest ligt letterlijk open voor ’t oog van mijn…

Opnieuw een dag om samen te beginnen; - waarom ik gister zo wanhopig bad - bewaar me ook vandaag weer veilig binnen de armen waar ‘k zolang mijn thuis in had. Laat voor je gaat mij nog eenmaal beminnen het lijf dat ik zolang heb liefgehad; ik koester met mijn tederzachte zinnen je zwakke lichaam en je huid zo glad. We kunnen deze strijd…

de dobbelstenen die op tafel liggen ons spel was nog bij lange na niet uit we braken af en gingen samen zitten mijn vingertoppen streelden zacht je huid de nacht was lang jouw lichaam dat me warmde gerust als waren wij al lang getrouwd de ochtend die ontwaakte en omarmde ons slapend lichaam wezenlijk vertrouwd we dronken jus en koffie met…

toen onder elk terneergeslagen oog het aardse groen vergeeld tot bruin gezaaide tenslotte door de najaarswind verwaaide mijn lege armen reikten naar omhoog…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

op de grens van wolk en water waar de horizon verdwijnt wacht de nacht van vroeg of later tot opnieuw het licht verschijnt…

stil de nacht van kil en donker waar het oog geen licht meer ziet dat je morgen niet weer binnen sloffen zult begrijp ik niet…

Jij nam me mee de grenzen over, maar ik vind jou geen echte rover; al stal je wel mijn hart. Jij kon mij blindelings ontvoeren, mijn mond liet zich gewillig snoeren; verraderlijk verward. Langs zachtjes ingestreelde sporen ging ik jou steeds meer toebehoren; ik voel me nu je vrouw. Je armen houden mij gevangen, ik kan alleen nog maar…

Dit is het meer waar zwanen klokslag landen, waar vroege steigers dampen in de zon. Een meerkoetpaar trekt in het kroos hun sporen en met een sierlijk halsje duikt een fuut. Een vissenschool verschijnt in helder water, dat keert als spiegel kijkers weer omhoog. Aalscholvers troon en hemelend daarboven de lucht, een vlucht, een…

de zomer zindert boven onze rails kapotte airco's lijken iets reëels verhit protest wordt uiterst koel gesmoord hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort en weer rangeert het weer wat actueels een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails de routeplanner raakt compleet verstoord toch scheurt de nederlandse sneltrein voort als koning winter…

een lome zomerzonnedag van blakend bladergroen om ruglings in het sprietend gras nu verder niets te doen dan hoofd steun op een elleboog te turen naar de lucht daar zweven buizerds hemelhoog hun zomerzonnevlucht…

zij bukt en plukt de kelkengeur zwoelzoet als kruidenwijn zij breekt en weekt het donker brood een bruid verbindt haar pijn zij vraagt en draagt het stille zijn en kiest de ring van één…

jij bent dichter bij mijn dromen koestert sluimerend verdriet zachter stilte voor mijn tranen dan flanel bestaat toch niet…

ogen vertrouwen jou breken liefde vragen stom luister verdoof mij niet…