Netgedichten

netgedicht (nr. 13.976):

geen slaap liedje

een sluimerend pand
met de blinden gedicht
maar bovenin brandt
nog een glashelder licht

hoewel overkapt
en van slapen bewust
verdwalen de woorden
en laten geen rust

ontsnappen de zinnen
doorlopend de deur
naar donkere kamers
vol zwartwitte kleur

de bladzij die gister
of ooit is geweest
ligt letterlijk open
voor ’t oog van mijn geest

wil amper geloven
in klok en in tijd
zo onderste boven
wat wakend verglijdt

ik ben niet bevreesd
voor de nacht maar ik gaap
en dagdroom wie leest
mijn gedachten in slaap