Alle inzendingen over tijd

Ochtendstond goud in de mond en wij boterkoeken Koffie smaakt altijd beter met twee Deze dag haalt ons traag in Oeroud patent op frisheid dat 's morgens wekelijks verrast Klokvast om de zeven dagen Een oase ruimte in de week De nanoen rekt zich behaaglijk uit Het grote raam fraai tuintableau Herfst hangt nog aan de zomer vast Groen verkleurt…

============ =================== moeder zei ooit dat alles veilig was, juist door al het gebid, maar ik hoorde alleen het tikken van vergeten geesten en loeiende dieren de muren stoven kalk van oude generaties, dood en onder, ver onder de vloer lag het kind dat ik had moeten zijn. de buitenwereld klopte aan met moddervingers— schoolrapporten…

Zacht water stroomt voort bladeren dansen voorbij tijd vloeit met de beek Water glijdt stil tussen de met mos beklede stenen, licht breekt in trillend zilver, en elk kabbelend spoor fluistert over het voortdurende bewegen van het weemoedig bos. Vergankelijke bladeren drijven langzaam mee op de stroom, draaien hun eigen kring van loslaten…

Wat in de kinderjaren Het harte boeit en tooit, Blijft eeuwig in 't geheugen, En men vergeet het nooit. Als men 't eenvoudig liedje Van mijne kindsheid zingt, Dan denk ik aan de liefde, Waarmede ik was omringd. Dan denk ik aan de stemme, Die 't liedje klagend zong, Wanneer de zonne daalde, Wanneer het maantje blonk; Wanneer de…

95 of ruim 22 jaar geleden, wat is de langste tijd? Sinds zijn geboorte of sinds zijn dood? Twee eeuwigheden, ongrijpbaar als lucht, bewegen met mij mee omhullen me altijd, de tijd verbindt me met alles dat ik niet ben, tijd is het onzichtbare web waarin ik leef waarop ik blijf plakken en mijn hoedanigheden achterlaat als een oude…

Beloof me, kind, als ik van hier verdwijn treur niet om mij, straks bloeit weer de jasmijn en geurt de kamperfoelie. Erger zou het wezen als zij verdwenen waren, - ik er nog zou zijn. ------------------------------------------------------------------------------- uit: Tot in de nde, nde graad; nestoriaanse kwatrijnen, 1998.…

Laat d' ouderwetse dichter nog zijn lier Besnaren om het zonlicht te bezingen; Ons, jongren, wenken hoger, beter dingen Dan 't eeuwen reeds banale hemelvier. D' elektro-lampen, met de kracht van vier- Miljoenen kaarsen kunnen mededingen, Zou 'k menen, naar de lof der stervelingen, Die bidden uit 't elektrisch-kerkbrevier. Hebt dank,…

Je had iets aan de heg staan te verschikken; ik haalde de herfstdraden uit je haar, en wist: dit is één van die ogenblikken die ik in mijn herinnering bewaar, tegen de tijd. Maar straks, als wij al weg zijn en geen weet meer van ons tweeën hebben, straks rukt wellicht in deze zelfde heg de wind nog aan dezelfde spinnenwebben. ------------…

Over enkele dagen zal het verleden zijn. om te vergeten zal ik mij overgeven aan de warme schijn van wijn en hartstocht; maar wat is wijn, wat kan de duiz'lende verrukking der liefde zijn naast het geluk van dertig woorden stuk voor stuk gezuiverd van de tijd? laat er geen wrevel zijn, bewaar mijn mond voor de jaloerse smaad en het…

Tijd, dat is wat mooie dingen kosten Daarom verlang ik naar tijd Een verlangen om het van een ander te krijgen En het daarna samen in stukjes te hakken Maar ook om het met anderen te delen Tijd voor simpele kleine woorden En ook tijd om daarover na te denken Maar ook tijd voor angst Angst voor tijd Maar, angst is maar voor even en…

Te rusten lig ik stil en hoor het klokke-tikken het meet de nacht, aldoor, aldoor, met ogenblikken. Mijn schone droomgedachte faalt door 't tikke-takken, de slinger steigert op en daalt, gaat rijzen, zakken. Dat klokgetik in stille nacht doet ijzen, ijzen - want slaaploos door gedachten-jacht volg ik die wijze. ------------------…

het verleden mag blijven ware waar het was ten tijde van dat verleden daarentegen moet de wereld heden ten dagen liever nu dan morgen de deur uit alle kanalen leeggeveegd weggeswiped of afgewimpeld opgeblazen bubbels lekgeprikt en onwelriekende bladzijdes dienen als aanmaakpropjes in de brandstapel voor haat wat op zal gaan in rook…

De mooiste dingen in het leven, krijg je meestal in een klein pakket. Soms niet herkend. En ongeinteresseerd opzijgezet. Het leven wordt beheerst door grote dingen, die het meest belangrijk lijken. Geld en rijkdom wordt gezien als je van het, alles moet ervoor wijken. Toch kom je in je leven ineens dit klein pakketje tegen. En je beseft…

Geen dag en geen nacht alleen adem van natuur het eeuwige nu Wanneer stilte zich uitstrekt over mijn gedachten, lijkt elke seconde zich eindeloos te herhalen. De klok beweegt, maar binnenin vertraagt alles, alsof het nu weigert verder te stromen. Een uur kan oplossen als sneeuw in zonlicht, of blijven hangen, zwaar van onverwerkt gevoel…

De stortstroom die de bergen af komt springen, Vergruist de rotse' en vult zijn bedding aan Met zand en puin, tot hij in nieuwe baan Zich zelve dwingt de kronkelloop te wringen. Zo glijden door de tijden alle dingen Rusteloos voort en voeren al maar aan Wat hen vervormt, en elk vernieuwd bestaan Schept weer zichzelf uit de eigen wisselingen…

Nog houdt hij het landschap stevig vast, hoewel zijn hand reeds lichtjes beeft van schaamte voor de naderende dood en voor al die stilte die erop volgt. Wie stelt er paal en perk aan zoveel gras? Zijn beeld vloeit open in de spiegel. Alles wat ooit gelogen was, een logboek vol, wordt langzaam wit. Hij morst nog een beetje waarheid over de…

Met mijn opgeruimdste gezichten een dag beginnen: probeer ik het eens, blijkt hij niet op te lichten. Niks geen schaarsgbebloemde voorbijgangerslach in mijn raam of dat kind op haar vuurrode fietsje dat me wolkeloos zwaaide en zag - eerlijke uren waren het vandaag. Dodelijke, onverkwikkelijke, hopeloos uitgekeken uren. --------------------…

Dit zwaartepunt van het denken waar woorden geboren worden, als klanken strotten verlaten, zin en betekenis vormen, samen stromen gaan, uitmonden in gedeelde beelden, overeenkomen, uitdrukken, willen. De tijd als duur houdt meer dan eens stil op het Kairosmoment dat je pas later, of op z'n best het navolgend op magische wijze…

Zingen, hoe de donkre wereld zijne ronde reize gaat; zingen ‘lijk de merel merelt ‘lijk de nachtegaal, die slaat; zingen; blind, ‘lijk vóor alle eeuwen ’t laaien van ’t onnozel licht; zinge’ als zon en maan, flambeeuwen aan het duisterst aangezicht; zingen: vreugde en smart, gesmeten al wat gloeit en al wat rijt,…

Baarlijk Onbedaarlijk Klaarblijkelijk Niet ongevaarlijk Bijster Onvervaard Bebaard Ja waarlijk Walgelijk Zwaar behaard Maar toch tamelijk Onbezwaarlijk Immers Inmiddels Hoogbejaard…

Stel: de liefde is een klok. Dan wordt duidelijk waarom ze niet meer rinkelt: wij winden ons niet meer op. De tijd, onmeetbaar geworden, slaat intussen geruisloos toe. Kijk: er is een hiaat tussen jou en mij. Een invoeging Hoort er niet meer bij. Gemis is nog een vluchtpunt om af te tasten, blindelings. ----------------------------…

Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer naar de eigen grijze dagen. Doch geen van hen gaf mij 't verwachte…

Soms is de tijd  niet vooruit te branden blijf ie hangen in je negatieve spiraal soms schiet ie je schaterlach voorbij als een bliksemschicht onmogelijk te vangen de tijd is de tijd en soms neem je de tijd krijg je wat extra tijd of zeg je: "Nu is het mijn tijd!" maar daar trekt de tijd zich toch echt niets van aan want…

( oud-Hollands geluk maar anders dan de titel ons laat geloven) als een gedegen vorm van antiquariaat dus voor de liefhebber onontbeerlijk met een vleug van behaaglijke traagheid en een hang naar melancholie waan ik mij de romanticus die met mijn verzen en ietwat tederheid alsnog wil bewijzen voor een klein publiek...…

Zich vervormen is het wolkenbestaan, en om na veel vervormen te verdwijnen, en allen, zo de groten als de kleinen, gingen die gang en zullen die gang gaan. En de vormen van het leven, die schijnen eeuwige en onveranderlijke aan kortzichtige ogen, staan in zijn verschijnen niet meer dan wolken aan de hemelbaan; En mensen vragen, welke vorm…

Ik leef in tussentijd voor een kassa in de rij bij de kapper en de wasserij hapjes nemend van een lekkernij Ik leef in tussentijd als het stil is in de trein anderen hun spullen aan het pakken zijn en onder het zingen van een refrein als ik bij een halte sta schuilend wacht onder een pergola of een paar beurten oversla als bezoek…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar hij zegt au mijn been voorzichtig. Een innig knokig bewegen ze voelen elkaars lijf zijn ogen worden lichtjes. Zij neuriet zacht met de Blue Diamonds en hun Ramona mee. To always remember the ramblin’ rose you wear in your hair.…

Zij vraagt hem ten dans in een zaal waar de dood zorgvuldig en vergeefs wordt afgedekt en weggezongen. De onzichtbare nadrukkelijk aanwezige manifesteert zich in vlekken en onder rimpels van de tafelkleedjes. In ik-geef-je-een-roosje liedje hij wurmt zich in het glas dat uit beverige handen glijdt. In opgeruimde niet te vermijden…

hij leerde mij Lodeizen lezen in het licht van zijn bestaan zijn de helden gek of de gek een held de stenen van de straat om te flaneren in stemmig zwart om dan weer dankzij of voor toekomstig statiegeld bellettrie te gaan oreren geen strijkstok glijdend als Lodeizen maar als een pronte contrabas die in je oren likt nu ik hier…

Dat je je voorneemt om zes uur wakker te worden, en om twee uur wakker wordt, om drie uur, ziet dat het nog lang niet zes uur is, opeens acht uur nee negen. Je nieuwe mensen nieuw ziet doen, niet weten en wel willen weten, als weten dat nog niet vergeten in weten zit dat zit, de dis verteert van is en zal toch zeker. Dat rimpels in het…