3155 resultaten.
mijn kleine leven
gedicht
3.4 met 16 stemmen
7.556 mijn kleine leven verkruimelt
in de krimpende vuist die heet: tijd
hoe ik mijn lijfje
tegen zijn vereelte handpalm smijt
opnieuw opnieuw
wil ik met mijn voorhoofd
door zijn vlees en pezen heen
ik blijf hier niet
ik ben dit niet
dit verrimpelde kind
dat handenvol tanden verliest
en mandenvol haren
o kon ik toveren
ik klapte in mijn handen…
Twaalf uur
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
178 Het gaat niet meer, het lukt niet meer
't Is keer op keer vertillen
Al smeekten we het telkens weer
Hoe graag we het zouden willen
Het is voorbij…
De wandelaar
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
91 Ze loopt.
Met haar handtas
en haar rugzak.
Meer heeft ze niet
nodig.
Ze loopt.
Door de parken van de stad
van bank naar bank
en ze kent alle bomen
en alle honden
bij naam.
Ze loopt.
Nooit ergens naar toe
altijd ergens vandaan.
Ze loopt haar leven uit.…
Belevenis
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
122 Wat heb ik met mijn jeugd gedaan?
Was ik er met mijn verstand wel bij?
Nu ik oud ben en het einde nadert,
zet ik alles even op een rij.
Het was mijn leven, hoe ik het ook bekijk.
We waren arm, maar toch ook rijk.
Waarom nam ik de beslissingen,
die ik toen genomen heb?
Waarom duurde het zo lang,
dat ik kwam tot dit besef.
Nooit…
stranden
netgedicht
2.4 met 18 stemmen
341 pennenstreken
onder het maaiveld
loos gepraat
voor een dove god
blinde ganzenveer
van naakte taal
in grauwe leegte
het tasten zat
lamme veer van
manke strofen
het stranden in
de gapende nacht…
Ik ben van nacht ontwaakt
poëzie
3.7 met 10 stemmen
3.308 Ik ben van nacht ontwaakt met wilde schrik,
Met droge lippen, en gebroken kracht.
Het klamme zweet op ’t voorhoofd, ’t bloed in jacht
Bonzende door mijn polsen, traag en dik.
Toen heb ik liggen staren in die nacht,
Met grote ogen, met verwezen blik,
En naast mijn hoofd, daar telde een zacht getik
Mij de uren voor, die ‘k zó heb doorgebracht…
nazomer
netgedicht
2.9 met 7 stemmen
283 het zonneoog bloeide lang
en vanzelfsprekend het zette
de aarde in vuur en vlam
een verweesde droom
ijlt nu zacht zomerend
in de hangmat na
een zwanenzang op
het broze dat in
vluchtigheid vergaat
huiverend zien de bomen
hoe het einde weerkaatst
in het laatste licht…
Geleidelijk
gedicht
3.1 met 28 stemmen
12.563 Geleidelijk
en onopgemerkt door de grenswachten
zijn woorden binnengekomen
waarin dood verscholen
geen tranen of grote gebaren
op een dag wakker worden en erkennen
een onontwijkbare eigenschap van leven
------------------------------------------------------------------------------------------------
uit: 'Groeiende onwil om ooit nog ergens…
Zij sluimert
poëzie
3.6 met 12 stemmen
2.850 Zij rust in 't malse mos en houdt gebogen
Die arm, die mos en lokken beiden strelen, -
Een sprei van groene schaduw, zacht bewogen,
Daalt uit de zilverlovers der abelen;
Zij ademt zuchten en zij lacht, als togen
Er dromen door heur ziel, die vrolijk spelen:
O, zoete hoop! Straks opent zij heure ogen,
Straks zal de hemel nieuwe heemlen telen…
Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad
poëzie
4.2 met 33 stemmen
1.773 Mooi meisje, dat met koelwit bruidsgewaad
Verlangt te ontveinzen de heetdronkre gloed,
Die onbewust haar slankheid stralen doet
En uit de glans van 't haar en de ogen slaat,
Nu voelt ze alsof ze, een uitverkoorne, gaat,
Zij zij alleen, 't Geluk-zelf te gemoet:
Haar eigen huis, haar man, zo knap, zo goed,
Nobel en ridderlijk in woord en daad…
Rijmen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen
249 Omdat wij “plat” praten,
zouden wij “riemen” zeggen.
Een riem zit om de taille,
een beetje moeilijk uit te leggen.
Vooral als je slank bent,
maakt zo’n riem van jou een plaatje.
Zo’n brede zwarte elastieken,
met een klem en zonder gaatje.
Op een zwierige zomerrok,
met daaronder witte schoenen.
En van boven een fleurig bloesje,
zag je…
de sterfelijkheid houdt aan
gedicht
3.2 met 25 stemmen
12.565 De sterfelijkheid houdt aan, deze morgen
ontwaakte er een in mijn slaap, en vanavond
vraagt het nuchtere glas om genade, men ademt
zich uit als een inzicht, men is, ik herhaal me
spel hoe men zich weervindt in dit haast vervleesde
voortdurend kortstondige zelvige grondstuk, lijf
lijk als weefsel, ik zijnde, wijn wikkend, zeker
de nachten…
Bedenk de korte duur van werelds tijd
poëzie
3.9 met 8 stemmen
1.743 Bedenk de korte duur van werelds tijd.
't Is onverschillig of gij lacht of schreit.
Straks eindigt alles, goed en slecht, vergeten
Is al uw treuren en uw vrolijkheid.
-------------------------------------
uit: Omar Khayyam (1929)…
zandlopertijd voor N.M.M.
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
414 zij weet nooit wanneer
ze weg kan gaan
hoe kom je van
het een naar het ander?
het is als een vraag
in spijkerschrift
een enkeling slechts
kan de tekens lezen
het is als hangen
in de lucht vergeefs
wachten op een
onbekende bestemming
de tijd verstikt
in zanderige uren
zij weet nooit
wanneer ze weg kan gaan
hoe ze van het…
Het kruisje
poëzie
3.0 met 11 stemmen
4.254 De kinderen speelden op 't schelpenpad,
En deden een vond in 't zand;
Naar huis vloog de vinder, de kleinen schat
In de opgestoken hand.
Een waardeloos zilveren kruisje was 't,
Beschadigd door weer en tijd;
Drie lettertjes schenen er wel gekrast
In 't plaatje aan de achterzijd'.
De moeder…
Haastige bloemen
poëzie
4.0 met 10 stemmen
2.362 Haastige bloemen bloeien.
Kan de tijd niet staan?
Ziet uw kindren aan,
Hoe ze groeien.
Allen, allen, allen,
IJlen, wijlen, vallen,
Bloeien op en af
Als de bloem op 't graf.
Aarde, groen en sneeuwig,
Voer ons, die vergaan,
Waar de sterren staan
Als gedachten eeuwig.
---------------------------------
uit: Uit de Diepten (1911)…
Jarige zondag zomers in de lente
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
350 Klaarlichte dag
Zon- licht aanbrak
Brokken brood
Zon- dagen vullen
Wensen vervullen
Klaarblijkelijk
zomers aanvoelen
De lente
lage struiken bloeien
Hoge bomen in vergroening
jaarlijks herbeginnen
Mekaar terugvinden
Zondag vandaag
Herinneren een verleden
zowel Kerst of Pasen beleven
Jarig zijn alle dagen
geen uitzondering
Jarig…
Traject
gedicht
3.7 met 24 stemmen
9.942 Daar zijn de dagelijkse namen weer
van de stations op vastgestelde tijden,
men leest ze en voelt dan vaag het oude zeer
dat men zich uit die sleur eens wou bevrijden.
Men kan als willekeurig reizend heer
aan krant en sigaret zijn aandacht wijden
en zich verblijden dat men meer en meer
in 't rechte spoor en op de rails blijft rijden.
Men…
De pendule
gedicht
3.1 met 34 stemmen
11.718 Tik, tik, tak, zegt de pendule,
'k voel me zwak, zegt de pendule,
ik ben bijna van echt goud,
maar ook zoveel eeuwen oud.
Ik ben oud en ziek geworden
en dus echt antiek geworden.
Ik loop uren achter, maar
niemand kijkt daar werklijk naar.
Vroeger zag ik kaarslicht glanzen,
mooie dames deftig dansen
met een generaal of vorst…
Als sneeuw voor de zon
netgedicht
2.4 met 14 stemmen
308 Zou ik je missen
als de wilde wind door lege steden raast
het water de top van de dijken bereikt?
Als een gans het luchtruim zoekt en de
ekster een azend oog heeft voor alles wat blinkt
zou jij mij missen?
Zouden wij het missen
als de wereld op slot zit
en wij met lange adem haar ontstoppen?
Als zwaluwen laagvliegen over het land
en…
Toeval
gedicht
4.0 met 2 stemmen
3.871 Het wintert in Pompeï. De tijd
van vegen, opruimen, restaureren
en verder graven in de as.
Er zijn recruten ingezet,
soms wordt een kiek gemaakt.
Zes jaar verlopen, en in je tent
's nachts om drie uur toon je me foto's:
kijk, toen was ik in dienst,
we groeven een villa op in Pompeï,
het was berekoud, ik heb nog
een munt achterover kunnen…
haiku voor slapelozen
netgedicht
2.8 met 5 stemmen
321 hoofd op wit kussen
lichaam onder eendendons
zwarte gedachten
in het weerloze
de geruisloze landing
van duizend dingen
hoofd tolt draait wendt af
van deze belegering
zonder een gezicht
slaap: een januskop
lichaam onder eendendons
houdt zich afzijdig
doet alsof het rust
hoofdelijke invasie
van duizend en meer
slaaphoofd op…
Duizend Rondjes
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen
373 Duizend rondjes loop ik om mijn brein.
Eerst kom ik heden tegen,
Heden ziet er slecht uit,
Slechter dan de laatste keer dat ik hem zag.
Heden spreekt zijn eerste zin somber,
Wat moet ik doen, zoveel chaos, zoveel angst.
Heden spreekt zijn tweede zin vol geluk,
Gelukkig is toekomst er nog, vol met geluk.
Ik kom verleden tegen,
Verleden…
KRISTAL EN FONTEIN
poëzie
2.9 met 14 stemmen
1.946 Het is zo weinig wat ik heb:
Dit éne leven, dit kristal
Waaruit ik straal en vormen schep
Van ’t wijd heelal.
Dit éne leven, maar het is
Een knooppunt in het wereldweb,
Van waaruit alles anders is
Dan ’t andren was of is of wezen zal.
Ik heb wel altijd dit kristal
Waarin de wereld spiegelt,
En in me is altijd vloed en val
Van golf die wendt…
Olga op het dodenveld 5 + 6
gedicht
2.7 met 12 stemmen
6.572 altijd komt het moment
waarop iemand het zoeken
naar overlevenden staakt
waarop de storm stilt
waarop iemand met schrijven
ophoudt om iets anders
te beginnen, zich iets
aan te schaffen, voedsel
inkt, gereedschap
altijd komt het moment
waarop iemand het zoeken
staakt, zoals en schip het anker
licht en de richting
opnieuw bepaalt
daarnet…
Poëzie in Doesburg
netgedicht
3.5 met 6 stemmen
317 rotsvast staat daar die
gelouterde kerk van eeuwen
onheil en teistering verlost
door de hoge smalle ramen
van de basiliek valt zo teder
het lentelicht naar binnen
ziet de een de ander als
mensen zich aan die lange
tafel buigen naar elkaar?
wat wisselen ze uit
is het veelspraak samenspraak
een monoloog misschien?
in de kapel van…
Seconde
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
177 Iedere seconde snelt voorbij, geen eentje blijft er hangen
Niet voor minuut of eeuwigheid, los van ons verlangen
Soms denk ik wel, bij snelle pas, dat alles is vervlogen
Maar ook dat dit een mooie was, en velen nog gaan komen…
ver gaan
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
224 de klok vertikt de tijd
tot ze zich vertikt
wij gaan
tot we ons vergaan…
De tijd die vliegt
netgedicht
3.9 met 7 stemmen
224 Tijd vliegt zonder rust
de klok tikt, maar mijn adem
vindt zijn eigen ritme
Tijd stroomt als een rivier die onvermoeid haar weg zoekt,
snel voortgedreven door de drukte die elke dag in zich draagt,
en terwijl de uren zich aaneenrijgen, blijft het een eeuwig zoeken
naar momenten van rust, die zich telkens weer uit de vingers glijden.
Klok…
Het nieuwe jaar is hier
poëzie
3.8 met 15 stemmen
6.823 Het nieuwe jaar is hier; het aardrijk gaat ontsluiten,
De botten puilen uit, de bomen zullen spruiten,
Het kruid en welig gras zal kruipen wijd en breed,
De bloemkens zullen staan elk op zijn best gekleed.
De tijd, de nieuwe tijd zal nieuwe jeugd gaan brengen,
Aan bergen, bos en dal, aan allerhande dingen:
Al wat daar henen lag, begraven in het…