Alle inzendingen van klaasje

ik laat me stromen komen gaan geruis loos stil verzanden maar iemand neemt me op er zijn geen god vergeten stranden eens kom ik met de tijden mee terecht terug in zee…

kom en verover de wereld maak toch vandaag een begin woel water vinger tast aarde voel je weer lippen proef vrij stroom lijn het oppervlak meander armen streel zacht de wegen van boezem tot bron dwaal en haal lucht in verborgen valleien koester de warmte waar veiligheid welft thuis op de laagvlakte binnen de heuvelflank…

duistere schimmen in koud hout kraken kraaien de heldere nacht…

ik wil niet gaan alleen maar bij je komen de voordeur door die open op me wacht de ruimte in van kamerhoge dromen tot binnen zachte ogen van de nacht…

ik zit op ingepakte dozen mijn ogen dwalen in het rond in hoeken blijft mijn blik nog pozen mijn hoofd gericht naar het plafond ik luister naar de nieuwe klanken hoe kleppert deze brievenbus ik leun vanuit de vensterbanken en geef het raam een stille kus mijn heimwee mag niet langer duren ik tel de treden van de trap de stilte van…

mijn kind mijn kind ik ben zo trots op alles wat je zelf al kan mijn kind mijn kind ik huil met jou om alles wat je overkwam mijn kind mijn kind wat heb ik vaak van jouw plezier genoten mijn kind mijn kind spelenderwijs liep je in zeven sloten mijn kind mijn kind soms ben ik bang hoe gaat het met je morgen mijn kind mijn…

hoe zacht groeit stevig vlees tot lust de vrucht die gretig lippen kust hoe zuigt een mond die open sluit de nectar van het vloeiend fruit…

gaan en komen hier en daar vloeien over in elkaar…

hij is op haar zij is op hem nog staan ze samen in de keuken te minnekozen zonder rem maar toch zijn sterke handen jeuken hij tilt haar van het aanrecht af en zegt ga nog wat buiten spelen ik wil wat bakken en voor straf moet jij straks alles met me delen en met zijn hoofd nog bij haar zoet oneindig deze maat van mondjes…

een hemelbed met open dak bevrijde vogels zweven op zachte wind van zomerzee mijn adem om te leven een carillon het hart een bron het ruisen van de halmen compleet geheel het links en rechts van handen in mijn palmen waar liefde daalt de duif verdwaalt daar tortelt thuis voor eeuwig…

angst snoert de keel en kleurloos wordt de tijd lucht hapt naar spijt in snikken rauw gesmoord bitter is zout en drijft de wanhoop voort maar nu en nooit stolt dit bloedend hart of laat mij koud…

kus je sus je wel bespraakt streel je heel je zoek geraakt buiten sluiten onvolmaakt zin je min je vrij gemaakt…

ik kom van ver: een open deur ons huisje draagt een zoete geur de stille warmte koestert elk vertrek mijn leren jasje hang ik bij je jack mijn schoenen zet ik vlak naast die van jou ik kruip je aan, ik ben je vrouw je zachte armen stevig om me heen hier zijn we samen en hier zijn we één hier is mijn hart, jouw lichaam is mijn huis waar…

het rode zwart van oude pijn verscheurt het hart van wie niet zijn met trager bloed dat zwaarder stroomt dan zoet dat nog van leven droomt ontsteekt de vlam die gaf en nam de rode gloed die nooit meer kwam…

op de grens van eb en vloed delen stromen zout en zoet op de grens van vast en vrij helen dromen jou en mij…

de wereld zwijgt compleet verdoofd een lichaam hijgt discreet onthoofd het baart fantoom verbeeldt de kracht verdringt de droom beveelt de nacht…

de laatste zon de hemel wolkt zich dicht winter mij bevries de warmte die ontdooide plak mijn adem in sterren op breekbaar glas vergeet maar niet wat was…

de nieuwe morgen baant zich een weg door de mist langs gouden sporen…

de mooiste hof die ik niet ken breng jij mij dichterbij ik zomer in je sterke arm de liefde zont en zint mij warm jij kust ik lust er pudding van ik proef en hoef niets anders dan het fruit dat uit jouw gaard ontsproot en ‘s morgens rijp rust in mijn schoot…

mijn hoofd ligt zwaar tegen je borst en zuchtend zwijg ik ogen dicht mijn handen rusten rond je zij ik hoor het hart dat ritmisch klopt jouw adem sust mijn lust aan kant gerust toef ik in dromenland…

de reis het einde waar naartoe het stof de mensen massa moe wanneer ik vreemd beneden sta en dan omhoog mijn oog opsla hervindt mijn voet haar vleugelkracht: ik zie dat iemand op mij wacht…

het meisje met vragende ogen dat iedere dag buiten speelt en stoepkrijt met vlijt regenbogen het meisje dat nimmer verveelt de liefste met plagende zinnen met dromen haar lippen bekleed die grenzeloos willen beminnen de liefste die nimmer vergeet de moeder met dragende armen in iedere hartslag haar kind het thuisvuur dat jou blijft…

zo welkom ben jij in mijn leven zo open ben ik voor jouw zijn zo graag wil jij mij alles geven zo een-saam zijn ons mijn en dijn…

de witte stilte kraakt en raakt het lichaam van mensen in de mist vochtig klam in koude pijn huivert het onzichtbaar zijn…

rek me strek me na de nacht armen warmen lijven blijven diep van binnen knuffelzacht rek me strek me in een lach naar de schoonheid van de dag…

mogen elkaar lusten elkaar lusten de lust van elkaar ruiken elkaar nippen elkaar proeven de smaak van elkaar rijpen ons jong zoet op de tong plukken de oogst van elkaar schenken onszelf drinken elkaar wijnrood op dronk van elkaar…

wat speel je voor spel met mijn zinnen penseelzacht je tong op mijn huid zo teder voorspel je het minnen zo zeker komt deze droom uit…

ik heb je lief in mijn armen mag je draaien mijn lichaam volgt je en ik voeg me naar je lijf ik hou je vast omdat ik weet dat je weer gaan zult wanneer de vogels fluiten om een uur of vijf mijn voeten tasten langs je tenen en je kuiten mijn vingers strelen al de zachtheid van je huid ik voel het ruw en onaangeraakte…

zij zoeken zeldzaam lila langs eeuwen schelpenstrand het blauw gevuld met meeuwen zo wit als zilverzand een V-formatie vliegers verjaagt de winterkou met zuiderzonnewarmte vanuit een hemels blauw het bruisen van de golven die breken op de kust het ruisen van de harten die ademen naar rust waar komen al die spetters die glinsteren…

de wind de wind ik kan haar niet aan maar moet je met haar laten gaan dit zaad in geen vuist vast te houden met liefde gezaaid in mijn grond ik moet je met haar laten gaan en oogst nu reeds de eerste traan kom op kom op wees vruchtbaar daar waar jij bloeien kunt…