Alle inzendingen van laraa

Uit het niets huilde ik uit het niets herinnerde ik mij die blik het is over zei hij daarmee die blik, zo weltevree dat herinnerde ik mij, die blik, gevolgd door nog meer gesnik…

Ook al ken ik je pas net, het voelt nu al als een eeuwigheid Geen jij en ik maar wij, het is een feit Nooit gedacht dat het me weer zou overkomen ik keek in je ogen en je had mijn hart ontnomen Wij blijven niemand die mij stopt zelfs jij niet omdat mijn hartje voor jou klopt…

Laat me niet leven zonder jou, dan loop ik zo leeg door het leven Blijf alsjeblieft bij me, ik zal al mijn hoop en liefde aan je geven Ga nou niet weg, Ik zal alles voor je doen Zolang je maar bij me blijft, Kom op, dit kan je me niet aandoen..…

Ik voel dat jij anders bent, Anders dan die jongens die mij hebben bedrogen Alhoewel ik daar wel al aan was gewend Jij mag niet zo zijn, dat verbied ik je Zo zal ik dat niet vertellen, dit is mijn geheimpje Dat ik zo onzeker ben Ik bedoel, ik weet niet wat je nu doet of op msn Maar ik dwing mezelf jou te vertrouwen Omdat ik niet wil lijken op…

We hebben geschreven, De herinneringen op papier gezet . Maar ik kijk ernaar En ik zag het, misschien heb je er nooit opgelet Op die koffievlekken en weggewassen woorden, Maar ik zag het wel, Het deed me niet goed, Irritatie en alleen maar uitstel. Ruzies kwamen en gingen, Maar nooit kwam het echt goed Nu gebruik je mij en m’n vriendinnen…

Als ik naar het verleden kijk, Zie ik iets gezelligs, mooi en erg kleurrijk , Als ik naar mijn toekomst kijk, Hoop ik op een goede baan en een villawijk, Maar als ik naar nu kijk, zie ik bagger, werk en een hoop gezeik.. Ze zeggen altijd, kijk niet in het verleden of de toekomst.. Maar wat nou als dat het enige is dat je staande houdt?…

Een leven met blijdschap, een leven vol haat, een leven vol liefde en een leven vol verraad, Ik probeer sterk te blijven, het niet te laten zien, Dat lukt niet altijd even goed, en wil ik huilen, misschien.. Soms wil ik niet door, maar dan bedenk ik mij, Ik moet doorgaan, soms lukt dat aardig met mijn vriendinnen erbij, 'Tuurlijk, soms heb ik…

Gewoon mezelf, dat wil ik weer zijn Nu ben ik anders en dat doet veel pijn Vroeger lekker mijn ding doen Nu doe ik vanalles en blijk ik een oen Mezelf kan ik niet zijn, dan verdrink ik in het diepe Dat zou je vroeger niet hebben gezegd van dit type Ik ben weggevaagd en kom niet meer terug, Tuurlijk wil ik het wel en wil ik de brug.. terug naar…

Waarom moest het nou zo zijn? Waarom die twee werelden, waarom die pijn ? Vertel me de waarheid zonder al die leugens en toch weet ik zonder die leugens kunnen we niet leven . . Maar . . je kan het toch proberen, al is het maar voor even ?…

Ik sta hier in dit bos Afgedwaald van de groepen en ik blijf maar roepen Hier sta ik op dit zachte mos zonder iets , ik ben de klos…

Het was voor me, ik zag het, ik hoorde het Ik negeerde het, ik deed of ik blind was Het was vreselijk , ik haatte het Mijn hoofd tolde, alles ging kriskras We hadden besloten niet op elkaar te vallen, het is ergens bij mij fout gegaan, maar ik wil het niet verknallen En dit zeg ik nu doodleuk: ik vind je leuk…

Je weet niet hoe het is Om nooit meer haar eten te proeven, Nooit meer haar stem te horen, Alles leek en lijkt zo verloren, Nooit meer de sfeer te ruiken, Nooit meer haar knuffels te krijgen, Valt niks aan te veranderen, ik zal altijd moeten zwijgen, Over de pijn, het verdriet, Niemand die het ziet...…