vastgegrepen door het donker
alleen in de eenzaamheid
stilte en leegte in een wonder
gegraveerd in de eeuwigheid
spookt het duister in mijn denken
alsof het mijn gedachten leest
half verdrinkend in het niets
vermoed ik hoe het anders was geweest…
met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
de maan, ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
Gefluit, geknal,
Een schreeuwende pijn
Even de ogen open
Om dan te verdwijnen,
In de mist van eeuwigheid
Een kreet in nood
Een kreet om hulp
Een fractie te laat
De sneeuw kleurt rood
Een traan welt op
Het was een vriend
Waarmee ik m’n miserie deelde
Waarbij het vele lijden dragelijker werd
Iemand die me verstond
Die in al het gedonder…
met je ogen op de nacht gericht
wachtend op wat je had verwacht
raken je voeten voor een laatste keer het hout
voorzichtig breekt de stilte nu elk lawaai
alleen één enkele windvlaag glipt er tussen door
Janneke , ontstaan uit wit goud
priemt z'n ogen in je ziel
laat je meegenieten van z'n gevleugeld koor
klanken…
zijn weg versperd door tegenslag
alleen een mist in zijn gezicht
nog nazwaaiend met de witte vlag
en zijn ogen op de toekomst gericht
was alles opeens verdwenen
als de lucht in een ballon
die, wanneer men erin prikt
niet snel genoeg ontsnappen kon
grote katers in zijn denken
door een bom van ongeluk
hij viel neer in het verleden
maar…